ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ

«Οι τάσεις συγκλίνουν στη διαπίστωση ότι η Νέα Δημοκρατία χάνει τις δυνάμεις εκείνες που παραδοσιακά τη στήριζαν και δεν είναι άλλες από εκείνες της αγοράς (ελεύθεροι επαγγελματίες, επιστήμονες, επιχειρηματίες, μικρομεσαίοι, μισθωτοί), αλλά χάνει και “κάστρα” της περιφέρειας που τροφοδοτούσαν τις όποιες απώλειές της από τα αστικά κέντρα» έγραφε η εφημερίδα μας σε πρωτοσέλιδο θέμα για τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν την «αποψίλωση» της Ν.Δ. από ποσοστά και την κατάρρευση της εμπιστοσύνης του λαού προς το μοντέλο κυβερνητικής διαχείρισης που εφαρμόζει το κόμμα.

Μπορεί όλα αυτά τα εμφανή να μη σχολιάζονται επισήμως, αλλά σίγουρα προβληματίζουν το Μαξίμου αφού, εκτός της παγιοποίησης «μιας διαφοράς υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, αλλά και η παράσταση νίκης που κάνουν ακόμη πιο “γκρίζα” την εικόνα.  Για πρώτη φορά εμφανίζεται μάλιστα σε δημοσκόπηση προβάδισμά του σε ό,τι αφορά την προτίμηση για τη διαχείριση της οικονομίας, στοιχείο που διαφοροποιεί τα πολιτικά δεδομένα». Οι ανησυχίες οποιουδήποτε κόμματος για την εξουσία δεν αφορούν κανέναν πλην των στελεχών του. Ωστόσο, αυτό που ενδιαφέρει όλους μας είναι να συμμορφώνονται οι πολιτικοί σχηματισμοί με τις δικαιολογημένες ανησυχίες, απαιτήσεις και φιλοδοξίες του λαού.

Η Ν.Δ., αν δεν θέλει να ακολουθήσει το ΠΑΣΟΚ στο νεκροταφείο των πολιτικών ελεφάντων, πρέπει να κάνει τα αυτονόητα. Δηλαδή να τηρήσει τις προεκλογικές δεσμεύσεις της. Υπενθυμίζονται οι βασικότερες: Επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, ελάφρυνση των βαρών από μισθωτούς και συνταξιούχους, αποκατάσταση των αδικιών, άμεση παύση της φοροεπιδρομής, πάταξη της γραφειοκρατίας και αρωγή στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα, Εξεταστική Επιτροπή για το Μνημόνιο, ανάσχεση της εισροής λαθρομεταναστών και επιβολή του νόμου και της τάξης στην επικράτεια.

Στο τελευταίο ασφαλώς δεν περιλαμβάνονται εξωπραγματικές αμοιβές (από το υστέρημα των Ελλήνων) για τη σύλληψη τρομοκρατών, τους οποίους το ίδιο το κράτος άφησε να αποδράσουν. Η συνταγή της επιτυχίας είναι τόσο απλή όσο η αμερικανική παροιμία: «Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να κάνεις τα πράγματα: ο σωστός!».