ΑΠΑΘΕΙΑ Η ΦΙΛΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ

Στη σύγχρονη εποχή, που χαρακτηρίζεται από τη ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας με συστηματικά φαινόμενα ανομίας και υπό το πρίσμα της οικονομικής κρίσης. Ολοένα και πιο συχνά γινόμαστε μάρτυρες της ωμής βίας. Η βία μας συνοδεύει συστηματικά στην καθημερινότητά μας. Έχουμε συμβιβαστεί μαζί της και πλέον μας αφήνει αδιάφορους. Γινόμαστε απαθείς θεατές και παρακολουθούμε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια να μετατρέπεται σε σχετική έννοια χωρίς ουσία.

Λεκτική βία, μικροκλοπές, ξυλοδαρμοί, ληστείες, βιασμοί ακόμα και εν ψυχρώ δολοφονίες είναι μερικά από τα καθημερινά φαινόμενα που χαίρουν αποδοχής. Αποδοχή από την πλειοψηφία καθώς παρακολουθεί με απάθεια και δεν αντιλαμβάνεται πως η βία δεν κάνει διακρίσεις. Ανά πάσα στιγμή ο καθένας από εμάς μπορεί να βρεθεί στη θέση του θύματος. Καθένας έχει τα δικά του προβλήματα που φαντάζουν τα πιο σημαντικά. Όλοι ανακυκλώνουμε την ιδέα πως «πάντα κάποιος άλλος φταίει» και μας διακατέχει ένα δριμύ κατηγορώ. Ένα δριμύ κατηγορώ όμως για κάποιον τρίτο. Ποτέ για εμάς τους ίδιους.

Περιμένουμε να αλλάξουν όλα γύρω μας, αλλά δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να βελτιωθούμε εμείς οι ίδιοι. Απομονωμένοι ο ένας από τον άλλον, ακολουθούμε δρόμους παράλληλους. Έχουμε οικειοποιηθεί τη βία και προσμένουμε έναν «από μηχανή θεό» να δώσει τέλος στα προβλήματά μας. Θεωρούμε πως είναι καθήκον της πολιτείας να μας προστατεύει. Άλλοτε αδιαφορούμε και άλλοτε κατηγορούμε τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Φτιάχνουμε θεωρίες συνωμοσίας ή οτιδήποτε άλλο φανταστεί ο καθένας αρκεί να απαλλαχτεί από τις ευθύνες.

Οι ευθύνες όμως βαραίνουν όλους μας και γινόμαστε συμμέτοχοι στα μικρά καθημερινά «εγκλήματα» που ενίοτε ίσως και να μην είναι ποινικά διώξιμα. Απαρτίζουν όμως κι αυτά τον πυρήνα της βίας. Ανεχτήκαμε τη «soft» βία και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε τώρα. Ξεχνάμε όμως ότι είτε «soft» είτε «hard» η βία παραμένει βία και δεν χρειάζεται δημοσιοποίησή της για να την καταδικάσουμε. Τη συναντάμε στην καθημερινότητά μας.

Μια καθημερινότητα που όλους μας αφήνει ανικανοποίητους και ένα αβέβαιο αύριο που ίσως και να μας τρομάζει. Ασχολούμαστε με μικροπολιτικά παιχνίδια, αναγνωρίζουμε τη βία μόνο όταν καλύπτεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και αποπροσανατολιζόμαστε ανά πάσα στιγμή ανάλογα με την επικαιρότητα. Η Βία όμως είναι πάντα εκεί και παρακολουθεί μαζί μας.

Αποτέλεσμα όλης αυτής της διαδικασίας είναι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια αλλά ακόμα και η ανθρώπινη ζωή να έχουν εκμηδενιστεί. Και σε προσωπικό επίπεδο ο καθένας να είναι θεατής κατ‘ επιλογήν επειδή θεωρεί πως δεν μπορεί να αντιδράσει. Κι όμως υπάρχει η επιλογή της αντίδρασης ή μάλλον της συμμετοχής προς την καταπολέμηση. Αρχικά σε ατομικό και έπειτα σε συλλογικό επίπεδο.

Την επόμενη φορά που θα δείτε κάποιον να υποφέρει και μπορείτε να βοηθήσετε, κατεβάστε τις άμυνές σας και πράξτε αναλόγως. Σε διαφορετική περίπτωση καλέστε κάποιον αρμόδιο. Αναλογιζόμενος ο καθένας τις ευθύνες του και σταδιακά σε πιο συλλογικές δράσεις ίσως να καταφέρουμε αν όχι να καταπολεμήσουμε, σίγουρα να μειώσουμε τα φαινόμενα της βίας. 

Είναι η στιγμή να ασχοληθούμε με αυτά που μας απασχολούν ενεργά. Θεωρώ, πως μόνο υπό αυτές τις συνθήκες μπορούμε να κάνουμε την καθημερινότητα μας καλύτερη. Ας γίνουμε λοιπόν για αρχή και πάλι άνθρωποι με την ελπίδα να γίνουμε και σκεπτόμενοι άνθρωποι-πολίτες.