ΣΤΑΥΡOΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓEΣ

 

Αδιαμφισβήτητα θετική η κίνηση της κυβέρνησης να καταργήσει τη λίστα, εισάγοντας τη σταυροδοσία στις ευρωεκλογές του Μαΐου. Απόλυτα κατανοητή η αρχική αντίδραση της αξιωματικής αντιπολίτευσης που υποστήριξε ότι το μέτρο έπρεπε να είχε ανακοινωθεί εδώ και καιρό ώστε να αποφευχθεί ο πολιτικός αιφνιδιασμός. Σε ένα πολιτικό σύστημα όμως που πάσχει δομικά από θεσμικές πρωτοβουλίες υπέρ του ελέγχου της κοινωνίας στις παραγόμενες πολιτικές διαδικασίες, η απόφαση της κυβέρνησης αξιολογείται ως θετικό βήμα υπέρ του εκσυγχρονισμού της Πολιτείας.

Από τις ευρωεκλογές του Οκτωβρίου του 1981 μέχρι και αυτές του Μαΐου του 2009 η συγκρότηση της λίστας αποτελούσε αποκλειστικό προνόμιο των πολιτικών αρχηγών.  Ως εκ τούτου έχουμε δει να περνούν απ’ αυτές προσωπικότητες του πνεύματος, πανεπιστημιακοί και τεχνοκράτες που προσέφεραν ουσιαστικά στον δημόσιο διάλογο γύρω από την Ευρώπη και τη λειτουργία της Ένωσης, αλλά και απότοκα του κομματικού σωλήνα, ηθοποιοί, τηλεαστέρες κ.λπ. 

Πολλοί εξ αυτών δεν γνώριζαν πώς να ζητήσουν ένα ποτήρι νερό στα αγγλικά ή τα γαλλικά, αλλά την ψήφο τους για κρίσιμα ζητήματα για το μέλλον της Ένωσης την κατέθεταν ανελλιπώς και με περισσή βεβαιότητα...Η σταυροδοσία λοιπόν είναι ένα σημαντικό βήμα που αν μη τι άλλο θα βοηθήσει στην καλύτερη και πληρέστερη εκπροσώπηση της Ελλάδας στο Ευρωκοινοβούλιο. Πλέον η ευθύνη μοιράζεται ετεροβαρώς για τη συγκρότηση ανταγωνιστικών αλλά και ποιοτικών λιστών μεταξύ των κομματικών μηχανισμών και της ίδιας της κοινωνίας. 

Είναι σημαντικό όμως η Πολιτεία να δει διάφορα ζητήματα που προκύπτουν ώστε το σύστημα να θωρακιστεί και να μακροημερεύσει. Το μέτρο των περιφερειών είναι μια ορθολογική κίνηση ώστε να δοθεί η ευκαιρία σε περισσότερους τεχνοκράτες με τοπική εμβέλεια να εισέλθουν στα ψηφοδέλτια από ό,τι αναγνωρίσιμοι αλλά πλέον κορεσμένοι πολιτικοί με αμφίβολη δυνατότητα ουσιαστικής προσφοράς στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες της Ευρώπης. 

Αλλο ένα μέτρο που η Πολιτεία πρέπει να θεσπίσει τώρα και να μη δεχθεί την παραμικρή έκπτωση είναι το οικονομικό πλαφόν που ο κάθε υποψήφιος θα έχει στη διάθεσή του ως δαπάνη προεκλογικού αγώνα, η δυνατότητα οικονομικών δωρεών φυσικών προσώπων με ανώτατο όριο κ.λπ. Ενδιαφέρον θα είχε επίσης τα κόμματα να καταφύγουν στην πρακτική της συλλογικής προβολής, διοργανώνοντας ομιλίες για όλους τους υποψηφίους της κάθε περιφέρειας κ.ά., όπως γίνεται σε αρκετά κράτη της Ενωσης για τις ευρωεκλογές.

Ολα τα παραπάνω όμως αποτελούν ευχάριστες λεπτομέρειες που και θα επιλυθούν και θα ισχυροποιήσουν ακόμα περισσότερο το δημοκρατικό μας πολίτευμα. Το πραγματικό διακύβευμα είναι αν είμαστε εμείς έτοιμοι να επιλέξουμε τους καλύτερους από τις λίστες, να ζητήσουμε την είσοδο των πραγματικά άξιων σε αυτές, ή θα συνεχίσουμε το πατροπαράδοτο έθιμο του «ψηφίζω ό,τι λάμπει»;

Κατανοούμε τι σημαίνει να στείλουμε κάποιον στην Ευρωβουλή, όταν κάθε κοινοβουλευτική συμμετοχή απαιτεί ειδικές γνώσεις και εξειδίκευση; Μας ενδιαφέρει η όσο το δυνατόν καλύτερη εκπροσώπησή μας στις Βρυξέλλες ή ακόμα και μετά απ’ όσα έχουμε περάσει ως κοινωνία δεν μας ενοχλεί να στείλουμε ανθρώπους που το μόνο που είναι πρόθυμοι να κάνουν είναι να περιδιαβαίνουν τη Rue des Boucheres των Βρυξελλών δοκιμάζοντας αχνιστά μύδια και λευκό κρασί;

Η σταυροδοσία μεγαλώνει τις ευθύνες μας. Μας δίνεται η ευκαιρία να ζητήσουμε την είσοδο στις ευρωλίστες αυτών που μπορούν και είναι έτοιμοι να προσφέρουν από τα έδρανα του Ευρωκοινοβουλίου υπέρ της Ελλάδας και να κρατήσουμε εκτός αυτούς που «σαν έτοιμοι από καιρό» προετοιμάζονται να κάτσουν στα ευρωέδρανα ξεχνώντας για πέντε χρόνια σκοτούρες και βάσανα, απολαμβάνοντας εξαιρετικά υψηλούς μισθούς δίχως οι ίδιοι να έχουν τις δυνατότητες, αλλά και τη διάθεση να ανταποκριθούν στην τιμή που τους επιφύλαξε η πατρίδα και το ελληνικό εκλογικό σώμα.