Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΕΞΟΔΟΥ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Αυτή την περίοδο υπάρχει μεγάλη συζήτηση για την έξοδο της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές, κάτι το οποίο φαίνεται να σχεδιάζει η κυβέρνηση μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2014. Καταρχήν σαν νέο σίγουρα είναι θετικό και μπορεί να δημιουργήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση θετικών μηνυμάτων στην αγορά, τόσο εγχώρια όσο και διεθνώς. Από την άλλη, όμως, με το δυσθεώρητο ύψος του δημοσίου χρέους που αντιμετωπίζει ακόμα η χώρα μας, μια λάθος προσέγγιση στο θέμα των αγορών, θα είναι σαν να βουτά η Ελλάδα απροστάτευτη στον λάκο των λεόντων, όπου πλέον οι συνέπειες θα είναι μόνο αρνητικές, αν όχι καταστροφικές.

Η στρατηγική που οφείλει, λοιπόν, προσεκτικά ν' ακολουθήσει η χώρα, είναι η στενή παρακολούθηση με τις ασυμμετρίες που υπάρχουν στην αγορά ομολόγων αναδυόμενων αγορών, καθώς η Ελλάδα πλέον ως γνωστόν ανήκει χρηματοπιστωτικά στις αναδυόμενες αγορές. Επίσης, οι αποφάσεις των διεθνών οίκων για πιθανή αναβάθμιση του αξιόχρεου της Ελλάδας, μπορεί να δώσουν ώθηση στην έξοδο της χώρας, μειώνοντας τον κίνδυνο για τους επενδυτές. Πιο συγκεκριμένα η S&P διατήρησε ήδη προς το παρόν σταθερό το outlook της Ελλάδος, στο B - μέχρι την επόμενη αξιολόγηση τον Σεπτέμβριο, ενώ η Moodys ενδέχεται ν’αναβαθμίσει την χώρα στην προσεχή αξιολόγησή της τον Μάιο.

Με βάση τα παραπάνω η Ελλάδα πρέπει να βγει σταδιακά και συνδυαστικά στις αγορές, με μεσοπρόθεσμες εκδόσεις, όπως πενταετή ομόλογα όχι όμως μεγάλης αξίας, που δεν θα ξεπερνούν για παράδειγμα τα 2 δισ. ευρώ, αν το επιτόκιο διαμορφωθεί στο 5-5% περίπου και όχι παραπάνω, όπου αρχίζει και απομακρύνεται τόσο από τις αποδόσεις των εκδόσεων ομολόγων μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης όσο και των εκδόσεων που πέτυχαν βγαίνοντας στις αγορές η Πορτογαλία και η Ιρλανδία.

Στη συνέχεια, και σε απόσταση περίπου ενός τριμήνου, αν καλυφθεί το ποσό που αναζητήσει η Ελλάδα, μπορεί γι' αντιστάθμιση κινδύνου, να προβεί σε νέα έκδοση  τριετούς ομολόγου ανάλογου ποσού ίσως και μεγαλύτερου των 2 δισ., σύμφωνα με την καμπύλη αποδόσεων που παρακολουθεί στενά ο ΟΔΔΗΧ. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί η Ελλάδα να πετύχει μέσω της μικρότερης διάρκειας και πιθανής αναβάθμισης του αξιόχρεου στην πορεία, μεγαλύτερο ποσό με μικρότερη απόδοση και άρα επιτόκιο καταβολής προς τις αγορές, αντισταθμίζοντας τον κίνδυνο, τόσο από την πρώτη έκδοση όσο και από τα δάνεια μέσω του Μνημονίου που κυμαίνονται περίπου στο 2%.

Παράλληλα με αυτή την διαδικασία, αν η Ελλάδα επιτύχει στις δύο πρώτες εκδόσεις, μπορεί εντός του 2014 εκτιμώντας την διεθνή συγκυρία και την πιθανή μεγάλη μείωση των τιμών ομολόγων διεθνώς, να επιχειρήσει και ξαφνική έξοδο σε ποσό της τάξης όχι πάνω από 2 δισ. πάλι, με σαφώς μειωμένο κόστος, αλλά χωρίς καθυστέρηση ώστε να προλάβει έξοδο άλλων χωρών, είτε του Νότου, είτε και χωρών που θα επιδιώξουν κάλυψη χρηματοδοτικών αναγκών με εξωτερικό δανεισμό.

Πολύ σημαντικό στην παραπάνω διαδικασία των διαδοχικών εξόδων, είναι η ύπαρξη αναδόχων, που οφείλει η κυβέρνηση να έχει προετοιμάσει και ενημερώσει κατάλληλα, αλλά και να γνωρίζει τη στάση των οίκων αυτών απέναντι στις ελληνικές τράπεζες, που σταδιακά δημιουργούν τάσεις απεξάρτησης από τον μηχανισμό ρευστότητας ELA μέσω της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Άρα, λοιπόν, με μια συντονισμένη στρατηγική παρακολούθησης των αγορών, ενημέρωσης των μεγάλων οίκων και θεσμικών επενδυτών, ευθυγράμμισης με τη στάση των τραπεζών, και αντιστάθμισης του κινδύνου μέσω απόδοσης και τιμής των ομολόγων, η κυβέρνηση μπορεί ν' αποκτήσει ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στην διαδικασία εξωτερικού δανεισμού και αποφυγής νέου χρηματοδοτικού προγράμματος με επιπλέον Μνημόνιο.

Όλα όμως, τελικά, θα εξαρτηθούν από την πολιτική βούληση και τη σοβαρότητα αντιμετώπισης των διεθνών συγκυριών, χωρίς κορώνες και λαϊκισμούς.