ΔΙΕΚΔΙΚΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ

 

Διαβάζοντας την ανακοίνωση για την ίδρυση του κόμματoς του κ. Θεοδωράκη, στάθηκα λίγο στην αρχή του κειμένου, που περιγράφει την κινητήριο δύναμη που τον ώθησε να παρατήσει την δημιοσιογραφία και να ασχοληθεί με τα κοινά: το άκουσμα της ερώτησης «Τι ΘΑ κάνουμε».

Εάν και αναμφίβολα δεν αποτελεί την ουσία της τοποθέτησής του, αντανακλά τουλάχιστον την αρχή μιας εμφανούς αλλαγής νοοτροπίας του κάθε Έλληνα. Σταματήσαμε να ρωτάμε Εδώ Ελλάδα είναι, τι ΝΑ κάνουμε» και ξεκινήσαμε επιτέλους να αναρωτιόμαστε ποια θα είναι τα επόμενα βήματά μας ώστε να χτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον -για εμάς τους ίδιους, αλλά και για τα παδιά μας.

Όσο και να το ήθελα, δυστυχώς δεν μπορώ να αποφύγω το κλισέ που ακούγεται από τα καφενεία μέχρι και τα τηλεοπτικά παράθυρα: η κρίση έχει ευκαιρίες. Βαθιά μου πεποίθηση είναι ότι η μεγαλύτερη ευκαιρία που μας δίνεται σήμερα είναι να επαναπροσδιορίσουμε το σύστημα αξιών μας και να αλλάξουμε τις αντιλήψεις μας.

Μ' ένα πολιτικό σύστημα που έχει πλέον καταρρεύσει σε κάθε επίπεδο, ασχέτως από μνημονιακές ή αντι-μνημονιακές τοποθετήσεις, το μόνο σίγουρο πλέον είναι ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Από το 2008 δειλά-δειλά εμφανίζονταν οι δομικές βλάβες του πολιτικού, αλλά και του κοινωνικού μας ιστού, το οποίο ακολουθούσαμε εθελοτυφλώντας, αφού μας επέτρεπε να πλάθουμε την πραγματικότητα που μας βόλεψε όλα αυτά τα χρόνια.

Μέσα σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον που συνεχώς μεταλλάσσεται, είναι αναγκαίο πλέον να αφήσουμε πίσω μας περιοριστικές και αναχρονιστικές νοοτροπίες και να πορευτούμε με δημιουργικότητα, καινοτομία και αποτελεσματικότητα. Με τη νέα γενιά να αποτελεί το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της χώρας μας, θα πρέπει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαμόρφωση των αποφάσεων που θα ορίσουν το νέο πολιτικό και κοινωνικό καθεστώς -σε εθνικό αλλά και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.

Η δική μου γενιά στην αρχή αγανάκτησε και θύμωσε, αλλά τελικά αντέδρασε και κινητοποιήθηκε. Αφού απηυδήσαμε και συνειδητοποιήσαμε ότι κανένας δεν θα μας προσφέρει λύσεις απλόχερα, αποφασίσαμε να τις διαμορφώσουμε μόνοι μας.

Σε μια Ελλάδα που ορίζεται συχνά από τα αρνητικά στερεότυπα που την περιβάλλουν, όταν εγώ κοιτάω δίπλα μου τους φίλους και τους συνεργάτες μου, δεν βλέπω ούτε κλέφτες, ούτε απατεώνες αλλά ούτε και τεμπέληδες. Βλέπω ανθρώπους δημιουργικούς, που με μεράκι, φαντασία και εργατικότητα έχουν καταφέρει πολλά, και αν τους δοθεί η ευκαιρία θα καταφέρουν ακόμη περισσότερα.

Ακούμε καθημερινά για γνωστές προσωπικότητες από τον καλλιτεχνικό, λογοτεχνικό και ακαδημαϊκό χώρο που αποφάσισαν να πάρουν το ρίσκο να πολιτευτούν επειδή δεν μπορούσαν να κάθονται άλλο με τα χέρια σταυρωμένα και να υπακούνε τις εκάστοτε πολιτικές αποφάσεις που απορρέουν από κάθε προσωπική ατζέντα.

Στην ελληνική πολιτική σκηνή, αναπτύσσεται πλέον μια δυναμική που επιτρέπει πληθώρα εκφράσεων και φωνών, μέσα από τη διαμόρφωση κομματικών συνεργασιών, αλλά και τη δημιουργία νέων σχηματισμών που ανατρέπουν το κατεστημένο πολιτικό σκηνικό της χώρας μας.

Σε μια περίοδο που οι νέοι δεν έχουν πλέον την πολυτέλεια να περιμένουν για ευκαιρίες, πρέπει να τις χτίσουν μόνοι τους. Με το ταλέντο και τις καινοτόμες ιδέες τους, αλλά και με τη νέα τάση που παρατηρούμε στα κοινά, πρέπει να πάρουν πρωτοβουλία και να παίξουν ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση του νέου πολιτικού περιβάλλοντος.

Για αρκετά χρόνια, η δική μου γενιά παρέμεινε αδιάφορος παρατηρητής των εξελίξεων. Πρέπει πλέον να περάσουμε από το «ΝΑ» στο «Θ» και να διεκδικήσουμε τη θέση του ρυθμιστή των εξελίξεων.