ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ

 

Πολλά και μεγάλα είναι τα γεγονότα που διαδραματίζονται τη Μ. Πέμπτη. Εμείς θα προσπαθήσουμε να δώσουμε φώς στο γεγονός της Προδοσίας του Ιούδα του Ισκαριώτη μαθητού του Χριστού, (Λουκ. 22,1,33 & Ματθ. 27,140), γιατί πολλά γράφονται και λέγονται όλως αδικαιολόγητα και εκτός αληθείας και πραγματικότητος,

Διερωτώνται πολλοί, πώς είναι δυνατόν ο Ιούδας να χαρακτηριστεί προδότης αφού ο Χριστός, σε καθημερινή βάση, ήταν ορατός και ευπλησίαστος από τους πάντες και η Γραφή ομιλεί για την προδοσία Τα ερωτήματα είναι εντελώς αστήρικτα και καταλήγουν σε «σοφίσματα», διότι:

Α.Από μόνος του έγινε όργανο του Σατανά, και ήλθε σε επαφή με τους Αρχιερείς, τους Γραμματείς, και τους κατακτητές Ρωμαίους Στρατηγούς, και συμφώνησε μαζί τους για τα της προδοσίας του Χριστού. Μάλιστα τους υπέδειξε, ο ίδιος, και τον βέβαιο τρόπο της προδοσίας, και πληρώθηκε γι’ αυτή του την αποτρόπαιο πράξη, «... εζήτουν οι αρχιερείς και οι γραμματείς το πώς ανέλωσιν (=φονεύσουν) αυτόν, εφοβούντο γαρ τον λαόν. 

Εισήλθε δε ο σατανάς εις Ιούδαν τον επικαλούμενον Ισκαριώτην και απελθών συνελάλησε τοις αρχιερεύσι και γραμματεύσι και στρατηγοίς το πώς αυτόν παραδώ αυτοίς, και εχάρησαν, και συνέθεντο αυτό αργύρια δούνε... και εζήτα ευκαιρίαν του παραδούναι αυτόν αυτοίς » ( Λουκά 22,1-5 ).

Β.Ο Χριστός, στο δείπνο για την εορτή, γνωρίζοντας τα σχέδια του Ιούδα προσπάθησε, όπως ακριβώς έπραξε και με το Πέτρο, (Λουκά 22,31-33), να τον αποτρέψει από την προδοσία, αλλά ο δόλιος Ιούδας έμεινε αμετανόητος, «... πλήν ιδού η χείρ του παραδίδοντος με μετ' εμού επί της τραπέζης ... πλην ουαί τω ανθρώπω εκείνω δι’ ού παραδίδοται». Δηλαδή, η Γραφή ομιλεί για αυτή καθ' εαυτήν την πράξη της προδοσίας του Χριστού, όχι και για τον προδότη.

Γ.Ο δούλος και δόλιος Ιούδας γνωρίζοντας τον τόπο όπου συνήθιζε να προσεύχεται ο Χριστός, οδήγησε εκεί τους αρχιερείς και τους στρατηγούς του ιερού και πρεσβυτέρους και τους τον υπέδειξε, «... ο λεγόμενος Ιούδας προηγεν αυτούς, και ήγγισε τω Ιησού φιλήσαι αυτόν, τούτο γαρ ση μείον δεδώκει αυτοίς ... ».

Δ.Ο Ιούδας δε πίστευε ότι θα καταδικαζόταν ο Χριστός, γι' αυτό και όταν έμαθε τη θανατική καταδίκη, ακολούθησαν τα αποδεικτικά γεγονότα της όλης σκευωρίας για την προδοσία του Χριστού,«... Τότε ιδών Ιούδας ότι κατεκρίθη, μεταμεληθείς απέστρεψε τα τριάκοντα αργύρια τοις αρχιερεύσι και τοις πρσβυτέροις λέγων, ήμαρτον παραδούς αίμα αθώου.... και απελθών απήγξατο, (=κρεμάστηκε, πνίγηκε με σχοινί) (Ματθ. 27,3-10).

Τα αναφερόμενα αυτά της Γραφής δε διαψεύστηκαν από τους δράστες, αντίθετα οι ίδιοι με τις μετέπειτα πράξεις τους τα επιβεβαίωσαν. Ο Ιούδας είναι ένας άθλιος και αμετανόητος προδότης.