ΧΡΗΜΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 

Στη σημερινή εποχή η ανισότητα στον κόσμο συνεχώς αυξάνεται και το αμερικάνικο όνειρο γίνεται όλο και πιο απατηλό. Στις φετινές αυτοδιοικητικές εκλογές που βιώσαμε, όλοι είδαμε επιχειρηματίες να δεσπόζουν σε ψηφοδέλτια συνδυασμών. Τότε, θυμήθηκα μια φράση του Αβραάμ Λίνκολν που χαρακτηριστικά ανέφερε: «Οι επιχειρήσεις έχουν εδραιωθεί και έτσι θα ακολουθήσει η διαφθορά στην υψηλή κοινωνία, το "χρήμα" στη χώρα θα προσπαθήσει να επιμηκύνει την κυριαρχία του δουλεύοντας πάνω σε προκαταλήψεις των ανθρώπων μέχρις ότου ο πλούτος συγκεντρωθεί σε λίγα χέρια, τότε η δημοκρατία θα καταστραφεί.».

Ξεκινώντας από τα ελληνικά πολιτικά δρώμενα στις αυτοδιοικητικές εκλογές που πέρασαν, είδαμε υποψηφιότητες καταξιωμένων επιχειρηματιών όπως αυτές των Αχιλλέα Μπέου, Γιάννη Μώραλη, Γιάννη Μπουτάρη, Βαγγέλη Μαρινάκη κτλ, που τελικώς πέτυχαν. Σίγουρα είναι άνθρωποι που παίρνουν ρίσκο στη ζωή τους προκειμένου οι επιχειρήσεις τους να είναι κερδοφόρες. Όμως, πολλοί αναρωτιούνται τι ζητούν οι επιχειρηματίες από την πολιτική σκηνή. Θέλουν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη του τόπου τους; Ή το πολιτικό τους παρελθόν καθώς και οι ισχύοντες πολιτικοί συσχετισμοί τούς ευνοούν; Αυτά τα ερωτήματα είναι σίγουρο πως θα τα απαντήσει το μέλλον. Αν οι νεοεκλεγείς πολιτικοί τα καταφέρουν προφανώς θα είναι ευτύχημα.

Αντίθετα, αν δεν τα καταφέρουν η κατάσταση των τοπικών κοινωνιών θα χειροτερεύσει. Σε ό,τι αφορά το πολιτικό μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι σίγουρο πως μετά την αυστηρή λιτότητα που έχει ακολουθηθεί, λίγοι άκουσαν τα νούμερα των οικονομικών δεικτών με τα οποία θέλησαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες να πείσουν τους πολίτες των χωρών μελών, πως όλα βαίνουν καλώς. Η άνοδος ακροδεξιών και ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων, όπως αυτό του Νάιτζελ Φάρατζ στην Αγγλία, της Μαρί Λεπέν στη Γαλλία αλλά και άλλων σε όλη την Ευρώπη, δείχνουν πως τόσο τα δημοκρατικά κόμματα όσο και οι ευρωπαϊκές πολιτικές θέτονται υπό αμφισβήτηση καθώς δημιούργησαν μεγάλες ανισότητες μεταξύ των χωρών μελών.

Άραγε, οι ψηφοφόροι θέλουν λιγότερη Ευρώπη ή θέλουν να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην οικονομική πολιτική της ένωσης; Επιπλέον, τα κόμματα εντός του μη-δημοκρατικού τόξου, εντείνοντας τη μισαλλοδοξία και την αδιαλλαξία, θα καταφέρουν να αποδυναμώσουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Το ενδεχόμενο σε μελλοντικές εκλογές της Γαλλίας να επικρατήσει το κόμμα της Λεπέν ίσως να σημάνει την αποχώρηση της Γαλλίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη, μιας και η αρχηγός του ακροδεξιού κόμματος θέλει τη διάλυση της Ευρώπης. 

Αυτό νομοτελειακά θα σημάνει τη διάλυση του ευρώ και συνακόλουθα θα διαταράξει την ειρηνική συμβίωση στην ένωση. Αν μείνει η Γαλλία στην ΕΕ με αρχηγό τη Λεπέν, τότε ποια θα είναι η πορεία της Ευρωζώνης με ηγέτιδες τις Μέρκελ και Λεπέν; Σύμφωνα με τα παραπάνω η ευρωπαϊκή δημοσιονομική και νομισματική πολιτική θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί προς το καλύτερο και να μπει μέσα σε κάθε ευρωπαϊκό νοικοκυριό σύντομα. Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα θα πρέπει να ολοκληρωθεί με δύο προϋποθέσεις.

Πρώτον, όλες οι χώρες να είναι οικονομικά όρθιες.

Δεύτερον, όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες να είναι ίσοι. Η Ευρώπη της απομόνωσης και του μίσους δεν πρέπει να επεκταθεί περαιτέρω, αλλά να συρρικνωθεί. Εν τέλει, οι πολιτικοί που πρέπει να μας κυβερνούν-αντιπροσωπεύουν δεν θα πρέπει να υπηρετούν συμφέροντα επιχειρηματιών, ούτε και το αντίστροφο. Αν όλοι αγωνιστούμε για μια χώρα της αξιοπρέπειας και της δικαιοσύνης τότε θα επιτύχουμε τη δημοκρατία τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Αν όχι, τότε ο Λίνκολν θα επιβεβαιωθεί. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, οι πολιτικές δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας και τόνωσης της οικονομίας θα αμβλύνουν την ανισότητα των κοινωνικών στρωμάτων και θα επαναφέρουν ευρωπαϊκό όραμα.