Η ΑΛΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΜΑΙΑ

 

Το συνέδριο διοργανώθηκε στη Μόσχα από το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας της Ρωσίας και συμμετείχαν νέοι από ευρωπαϊκά συμβούλια νεολαίας, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, το οποίο και εκπροσώπησα. Θέμα του συνεδρίου ήταν «Η νεολαία της Κριμαίας έκανε την επιλογή της». Αρχικά η πρωτοβουλία για το συνέδριο είχε αποφασιστεί από κοινού μεταξύ Ρώσων και Γερμανών, αλλά οι τελευταίοι τελικά αποφάσισαν να μη συμμετάσχουν καν, όπως και πολλά άλλα εθνικά συμβούλια νέων της ΕΕ καθώς το θεώρησαν «προπαγάνδα του Κρεμλίνου». Οι νοτιοευρωπαίοι και οι Βαλκάνιοι για τους δικούς τους λόγους, όμως, έδωσαν το παρόν. Το εθνικό συμβούλιο νέων της Ουκρανίας είχε κανονιστεί να παρέμβει μέσω Skype, κάτι που δεν έγινε ωστόσο, διότι η νέα ουκρανική κυβέρνηση του απαγόρευσε ρητά κάθε επαφή με τη ρωσική νεολαία.

Όταν ξεκίνησε το συνέδριο, ήταν εμφανές ότι όλοι οι νέοι ένιωθαν άβολα. Οι νέοι Ευρωπαίοι συνηθισμένοι σε συνέδρια όπου η Ευρώπη ήταν το επίκεντρο όλου του κόσμου, κλήθηκαν να συζητήσουν για ένα σοβαρό πολιτικό θέμα που εν μέρει αφορούσε «κάποιους άλλους».Οι Ρώσοι κοιτούσαν σταθερά ευθεία γεμάτοι αγωνία να «πείσουν» για αυτά που θα έλεγαν και οι Ευρωπαίοι μαζεμένοι σε μια γωνία αντάλλασσαν τα γνωστά νοτιοευρωπαϊκά γωνιακά σιωπηρά βλέμματα, το νόημα των οποίων μόνο αυτοί μπορούν να καταλάβουν. Ο Βρετανός της παρέας αγόραζε online ένα κοστούμι για έναν γάμο στο Λονδίνο και μου είπε περιπαιχτικά: «Με έχουνε κουράσει αυτά τα ευρωπαϊκά σας!».

Ο πάγος όμως δεν άργησε να σπάσει και οι Ρώσοι μας πήραν από τα μούτρα με την ακόλουθη φράση εκπροσώπου του ρωσικού υπουργείου για θέματα νέων αναφερόμενη στην κατάσταση στην Κριμαία: «Η αγγλοσαξονική κοσμοθεωρία έχει επιβληθεί σε όλο τον κόσμο και τα έθνη είναι θύματα της παγκοσμιοποίησης. Εσείς [οι Δυτικοί] θέτετε τους κανόνες, αφήστε μας να τους εφαρμόσουμε». Θεωρώντας άκρως υποκριτική αυτή τη δήλωση τη ρώτησα αμέσως: «Τότε γιατί αντιγράφετε το αγγλοσαξονικό μοντέλο δημιουργώντας την Ευρασιατική Ένωση; Θεωρείτε δηλαδή τη Λευκορωσία και το Καζακστάν [που ανήκουν σε αυτή μαζί με τη Ρωσία] θύματα;». Με αυστηρό ύφος, μου απάντησε: «Ναι, το αντιγράφουμε διότι μόνο η Ρωσία μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα στην επιθετική προώθηση των δυτικών νεοφιλελεύθερων αξιών».

Όλοι οι Ρώσοι παραδέχτηκαν ότι η προσάρτηση της Κριμαίας από τη «μητέρα Ρωσία» ήταν πατριωτική ανάγκη και ότι πάντα την ένιωθαν σαν πατρίδα τους.«Όταν ήμουν 8 ετών πήγα για πρώτη φορά διακοπές στην Κριμαία και ένιωσα ενθουσιασμένος για το πόσο μεγάλη είναι η Ρωσία. Στο δημοψήφισμα το είδα με τα μάτια μου, δεν υπήρχε στρατός όπως λέει η Δύση, αλλά κόσμος που μαζεύτηκε σαν μια μεγάλη εθνική γιορτή», είπε ο πρόεδρος του εθνικού συμβουλίου νέων της Ρωσίας. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο ρωσόφωνος πρώην εκπρόσωπος του ουκρανικού συμβουλίου νεολαίας στην Κριμαία και νυν του ρωσικού: 

«Κάποια στιγμή πλησίασα μια γιαγιάκα που με το ζόρι μπορούσε να περπατήσει και τη ρώτησα γιατί ήρθε να ψηφίσει σε αυτή την κατάσταση και εκείνη μου απάντησε: Αυτή τη στιγμή την περίμενα 20 χρόνια, ήταν όνειρο ζωής», συνέχισε, έχοντας μια απερίγραπτη χαρά στο πρόσωπό του που είναι πλέον και επίσημα Ρώσος πολίτης. Ο Σέρβος συμμετέχων έκανε παραλληλισμό του ζητήματος της Κριμαίας με το Κοσσυφοπέδιο και τη Γιουγκοσλαβία, κατηγορώντας τη Δύση για διπλά πρότυπα. «Στη Γιουγκοσλαβία το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού εφαρμόστηκε. Όταν η Κροατία ζήτησε να αποσχιστεί η διεθνής κοινότητα είπε ναι, στη σερβική μειονότητα της Κροατίας όμως της αρνήθηκε το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. 

Το ίδιο συνέβη με τη Βοσνία. Η σερβική επαρχία του Κοσσυφοπεδίου αποσχίστηκε στο όνομα του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού των Αλβανών, γιατί η Δύση δεν αναγνώρισε το ίδιο δικαίωμα και στους Σέρβους του Κοσσυφοπεδίου;», αναρωτήθηκε. Η συζήτηση φούντωσε όταν προκλητικά ρώτησα τους νέους της Κριμαίας εάν θα αποδεχθούν να εφαρμοστεί στο έδαφός τους ο νόμος του Πούτιν που χαρακτηρίζει «ξένους πράκτορες» τις ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στη Ρωσία και λαμβάνουν χρηματοδότηση από το εξωτερικό.

«Είμαστε χαρούμενοι που το ψήφισε ο Πούτιν, αλλά αλήθεια, γιατί δεν λέτε τόσα χρόνια τίποτα και στους Αμερικανούς που έχουν παρόμοια νομοθεσία;», μου απάντησαν στριμώχνοντάς με, γιατί δεν γνώριζα για τον εν λόγω αμερικανικό νόμο. Καθώς περπατούσαμε όλοι μαζί μετά το βράδυ στους τεράστιους δρόμους της Μόσχας (που παρεμπιπτόντως δεν έχουν ίχνος γόπας διότι ο Πούτιν έχει απαγορέψει το κάπνισμα σους δημόσιους χώρους), οι Ευρωπαίοι έκαναν καυστικά σχόλια που δεν υπήρχαν επιγραφές στα αγγλικά. «Είναι αντιτουριστικοί. Μέχρι και τα Burger King είναι γραμμένα στα ρωσικά, έλεος!», είπε ο Ιταλός, πλήρως απορροφημένος από τις δίμετρες Ρωσίδες που περνούσαν από δίπλα μας.

Ένας τελείως διαφορετικός κόσμος που περιγράφει μια άλλη αλήθεια. Δεν μπορώ να κρύψω ωστόσο την ενόχλησή μου για το γεγονός ότι οι νέοι Ευρωπαίοι έχουν την ικανότητα αλλά κυρίως τη βούληση για αυτοκριτική, κάτι που λείπει από τους νέους της Ρωσίας. Δεν είναι δυνατόν να μιλούν οι νέοι Ευρωπαίοι για έλλειμμα δημοκρατίας στην ΕΕ λόγω των μνημονίων και των κυβερνήσεων τεχνοκρατών και από την άλλη, οι νέοι της Ρωσίας να μην αναγνωρίζουν καμία παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη δικτατορική Λευκορωσία.Λίγη παραπάνω αυτοκριτική ίσως έκανε τον κόσμο μας καλύτερο.