ΝΕΟΙ Η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ;

Καθημερινά βιώνουμε τις συνέπειες λανθασμένων -όπως αποδείχθηκε- πολιτικών επιλογών του παρελθόντος. Ζούμε τόσο έντονα αυτές τις συνέπειες, που είναι απορίας άξιο γιατί δεν εκφράζεται σήμερα έντονα μια επαναστατική διάθεση στην κοινωνία, πόσω μάλλον στη νεολαία, με σκοπό την αποβολή όλων των σαθρών γνωρισμάτων της μέχρι τώρα πολιτευτικής λειτουργίας. Είναι εμφανές πως η συνήθεια από τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος τις τελευταίες δεκαετίες εμποδίζει την ελεύθερη σκέψη για μια επί της ουσίας αλλαγή στην αντιμετώπιση της πολιτικής.

Άραγε μήπως ήρθε η ώρα να διαχωρίσουμε τι είναι οπισθοδρόμηση, τι συντήρηση και τι ριζοσπαστισμός και προοδευτισμός εν έτει 2014; Διαιωνίζοντας ασάφειες πάνω σε αυτές τις έννοιες -στην αντικειμενική υπόστασή τους- δημιουργούνται ταυτοχρόνως παρεξηγήσεις και παραπλανήσεις επί της έκφρασης της λαϊκής βούλησης. Ως εκ τούτου, όποιο μήνυμα ενδεχομένως θέλει να εκφράσει η κοινωνία χάνεται σε ένα θολό και παραπλανητικό αποτέλεσμα που πολύ αμφισβητώ κατά πόσο προσδιορίζει την πηγαία βούληση της κοινωνίας για αλλαγή. Πιστεύω, ωστόσο, πως δεν έχουν συνειδητοποιήσει οι πολίτες ότι τώρα είναι η ώρα για ουσιαστική αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας του πολιτεύματος και όχι για τυπική εναλλαγή κομμάτων στην εξουσία.

Η κοινωνία επιδιώκει αλλαγή, έχοντας όμως ως βασικό γνώμονα την παροχολογία και τον στείρο αντικυβερνητικό λόγο, καθώς και προκρίνοντας βαθύτερα «ζωώδη» ένστικτα τα οποία οδηγούν στην πολιτική έκφραση της εκδίκησης, επικροτώντας φωνές που φιλοδοξούν στην εφαρμογή του «νόμου του Λιντς». Συνεχίζει να επιλέγει εκπροσώπους χωρίς να έχει διαβάσει καν το βιογραφικό τους, ανθρώπους ανεπάγγελτους. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει «πολιτικοί» που διεκδικούν αδιάλειπτα, με κάθε τρόπο, την εκλογή τους και τη διατήρηση των αξιωμάτων τους αφού βιοπορίζονται αποκλειστικά και μόνο από την πολιτική. Η διεκδίκηση αυτή είναι και η βασική πηγή της διαφθοράς και του λαϊκισμού.

Όσοι κατευθύνουν την κοινή γνώμη προς μια τέτοια διεκδίκηση χρεοκοπημένων θεσμών, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν καν συντηρητικοί, σε μια νέα εποχή που οι συσχετισμοί δυνάμεων αλλάζουν και δημιουργείται η ευκαιρία για ουσιαστική αλλαγή, θεωρούνται έντονα οπισθοδρομικοί. Δυστυχώς, η παλαιοκομματική αυτή αντίληψη οδηγεί και τους νέους σε τέτοιες παρωχημένες ατραπούς, κι έτσι καταλήγουμε να έχουμε νέους στην πολιτική, αλλά χωρίς ουσιαστικά προσόντα, σκαρφαλωμένους σε κομματικούς σωλήνες να εξαργυρώνουν συνήθως μια έντονα χρωματισμένη συνδικαλιστική πορεία.

Σε αντιδιαστολή, λοιπόν, η ριζοσπαστική έκφανση της εποχής είναι η αναζήτηση και δημιουργία ενός νέου μοντέλου όπου θα τηρούνται, αυτονόητοι για άλλους, κανόνες. Οι έχοντες δημόσιο αξίωμα, εκλεγμένοι και αιρετοί, θα λογοδοτούν για τα πεπραγμένα τους στους πολίτες και η πολιτική δεν θα αποτελεί επάγγελμα. Οι πολιτικοί δεν θα βάζουν το πολιτικό κόστος πάνω από το δημόσιο συμφέρον. Τα συνδικάτα δεν θα δρουν συντεχνιακά μέσα από κομματικές κατευθύνσεις, ούτε θα θεωρούν ως δικαίωμα την παρανομία.

Στο νέο πολιτικό σκηνικό που, καλώς ή κακώς, θα διαμορφωθεί στο άμεσο μέλλον από την κοινωνία, χρειάζεται να επικρατήσει η λογική και ο ρεαλισμός έναντι του λαϊκισμού και των ιδεοληψιών. Το χιλιοειπωμένο σλόγκαν «νέοι στην πολιτική» δεν πρεσβεύει πλέον τίποτα καινούργιο. Νέοι στην πολιτική υπάρχουν. Εντούτοις, αυτό που χρειάζεται, είναι νέοι με τα απαραίτητα προσόντα, χωρίς τους κανόνες του παρελθόντος, που θα φέρουν νέα νοοτροπία στη λειτουργία του πολιτεύματος και θα είναι άξιοι να αναλάβουν με όλα τα εχέγγυα θέσεις ευθύνης προς το δημόσιο συμφέρον.

Η κοινωνία, λοιπόν, είναι ευκαιρία τώρα, που το πολιτικό σκηνικό είναι ρευστό, να επιδιώξει την αλλαγή αυτή. Αυτό θα το καταφέρει μόνο με την αποκαθήλωση του παλαιοκομματικού πολιτευτικού μοντέλου και των πολλών υποστηρικτών του, αποδίδοντας νέα σημασία στην πολιτική και εισάγοντας την έννοια του πολιτισμού στην πολιτική. Έτσι θα γίνει η αρχή για τη δημιουργία ενός σύγχρονου κράτους.