ΟΙ ΕΥΚΟΛΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΩΝ ΦΟΡΟΜΠΗΧΤΩΝ

 

Εδώ και δεκαετίες, όλες οι πολιτικές δυνάμεις υπόσχονται και προτείνουν το αυτονόητο, αυτό που επιβάλλει ο καταστατικός χάρτης της χώρας: Οι Έλληνες να συνεισφέρουν στα κρατικά έσοδα ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Τούτος ο βασικός κανόνας εθνικής επιβίωσης και κοινωνικής δικαιοσύνης είναι ο πρώτος που παραβιάζεται συστηματικά. Ειδικά από την υπαγωγή της Ελλάδας στη δικαιοδοσία των δανειστών και το αλυσόδεμά μας στο άρμα της τρόικας, η μεσαία τάξη και οι οικονομικά ανίσχυροι πολίτες δίνουν όσα έχουν και δεν έχουν, ενώ οι έχοντες και κατέχοντες ξεγλιστρούν, νομίμως ή παρανόμως, από τις δαγκάνες της Εφορίας.

 Τελευταίο κρούσμα της ασθένειας που πλήττει τον κοινωνικό ιστό της χώρας μας είναι η «καλοκαιρινή σφαλιάρα» των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, όπως τη χαρακτήρισε η «δημοκρατία», στους μικροοφειλέτες. Συγκεκριμένα, η εφημερίδα μας έγραψε ότι το υπουργείο Οικονομικών κατέθεσε τροπολογία στη Βουλή, «προβλέποντας ότι οι φορολογούμενοι με οφειλόμενο φόρο έως 300 ευρώ (από την εκκαθάριση των φετινών φορολογικών δηλώσεων) οφείλουν να τον εξοφλήσουν εφάπαξ έως τις 29 Αυγούστου 2014».Δηλαδή, αυτό σημαίνει ότι για τους μικρομεσαίους δεν προβλέπεται εξόφληση του φόρου σε τρεις διμηνιαίες δόσεις.

Οι ανήμποροι πρέπει να καταβάλουν μια κι έξω ένα ποσόν, το οποίο μπορεί να φαντάζει ασήμαντο σε όσους λαμβάνουν αυτές τις αποφάσεις, αλλά μεγάλο για τον λαό, που μετράει και το τελευταίο ευρώ. Κάθε νουνεχής άνθρωπος και αντικειμενικός παρατηρητής του «εξωτικού θερμοκηπίου» της ελληνικής πολιτικής σκηνής θα αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν να γίνονται ευκολίες πληρωμής σε εκείνους που μπορούν να πληρώσουν και το κράτος να επιδεικνύει σε κάθε ευκαιρία την αναλγησία του και την πλήρη αδιαφορία του για τις αντοχές των εξουθενωμένων από την οικονομική κρίση.

 Η απάντηση είναι απλή: Η απόσταση από τις συνθήκες ζωής και τον αγώνα επιβίωσης των πολλών υποβάλλει στους «τεχνοκράτες» την ιδέα ότι για τα 300 ευρώ δεν χρειάζονται ευκολίες. Νομίζουν πως είναι «μικρό» το ποσό. Σαν το μυαλό τους...