ΡΕΑΛ ΠΟΛΙΤΙΚ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ

 

«Ρεάλ πολιτίκ. Πολιτικός ρεαλισμός». Με αυτές τις λέξεις ουσιαστικά νομιμοποιούμε το τέλος της πολιτικής και την αρχή του ρεαλισμού. Ο οποίος ρεαλισμός είναι πολύ απλός και πολύ ωμός στην εφαρμογή του: Ο ισχυρός υπερισχύει. Είτε με θεμιτά, είτε με αθέμιτα μέσα. Είτε με έμμεσους, είτε με άμεσους τρόπους. «Υποκρισία του πολιτισμού. Υποκρισία της κοινωνίας». Με αυτές τις εκφράσεις υπονομεύουμε τους θεσμούς, την ευγένεια, την ευπρέπεια. Και νομιμοποιούμε την ολοένα αυξανόμενη κοινωνική αγένεια, την απενοχοποίηση της εξωτερίκευσης της χειρότερης πλευράς του εαυτού μας, την επίδειξη αλαζονείας και κυνισμού. Και το χειρότερο είναι ότι απαξιώνουμε κάθε ευγένεια ή ένδειξη πολιτισμού ως δηθενισμό, ελιτισμό ή αδυναμία.

Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε είναι η αρχή κάθε πράξης. Αν οι λέξεις είναι ευγενικές, το ίδιο θα είναι και οι πράξεις. Αν όχι, τότε ούτε. Οι λέξεις είναι η αρχή του πολιτισμού. Και με τις λέξεις εκφράζουμε, και εν τέλει διαμορφώνουμε, τις Αξίες που είναι, πρέπει να είναι, και οφείλουν να παραμείνουν αδιαπραγμάτευτες. Η πολιτική βασίζεται πρωτίστως σε Αξίες. Ο πολιτισμός βασίζεται πρωτίστως σε Αξίες. Η κοινωνία βασίζεται πρωτίστως σε Αξίες. Και η ιστορία μάς έχει δείξει - και εξακολουθεί δυστυχώς να μας δείχνει - τι συμβαίνει όταν χάνονται οι Αξίες. Αυτοπροστασία κειμένου: Το ανωτέρω δεν φιλοδοξεί να είναι πολιτικό κείμενο. Φιλοδοξεί να είναι πολιτισμένο κείμενο. Μη επεξήγηση τίτλου: Ο τίτλος είναι εσκεμμένα άσχετος με το περιεχόμενο του κειμένου.