ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟ ΚΟΜΠΑΝΙ

 

Μια ανάσα απείχε χθες το βράδυ το Ισλαμικό Κράτος από τον πλήρη έλεγχο του Κομπάνι, καθώς μετά από σκληρές, πολυήμερες και πολύνεκρες μάχες, είχαν καταλάβει τα κέντρα διοίκησης των Κούρδων μαχητών και συμμάχων του ΡΚΚ. Πλέον, το «χαλιφάτο» του Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάτι μπορεί να καμαρώνει ότι εκτείνεται σε μια σχεδόν συνεχή και ενιαία ζώνη, από τη Μοσούλη του Ιράκ μέχρι τη Ράκα της Συρίας. Όσο για τη «συμμαχία των προθύμων», οφείλει να παραδεχθεί πως είτε τα αεροπλάνα της δεν πιάνουν μία μπροστά στους αποφασισμένους τζιχαντιστές είτε κοροϊδεύει τον κόσμο.

Όπως και να έχει, είναι πλέον ηλίου φαεινότερον πως το Κομπάνι, οι 400.000 κάτοικοί του και οι ηρωικοί υπερασπιστές του θυσιάστηκαν στον βωμό των γεωπολιτικών αντιθέσεων και των επιδιώξεων των μεγάλων δυνάμεων που έχουν συμφέροντα στην περιοχή: των ΗΠΑ, της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας, του Ιράν και, ενδεχομένως, ορισμένων ακόμη. Η μαρτυρική πόλη θεωρήθηκε κάτι σαν «παράπλευρη απώλεια» σε αυτή την παρτίδα - άλλωστε, όπως χωρίς περιστροφές δήλωσε ο Τζον Κέρι, για την Ουάσιγκτον δεν αποτελούσε στρατηγικό στόχο η αποτροπή της κατάληψής της.

Αυτό που μένει να διαπιστώσουμε είναι τι ακριβώς επιδιώκουν οι διάφοροι ισχυροί. Αντιθέτως, μπορούμε να είμαστε σίγουροι τι δεν επιδιώκουν: την καταστροφή του Ισλαμικού Κράτους. Άλλωστε, ας μην κοροϊδευόμαστε: αυτοί το δημιούργησαν, αυτοί το χρηματοδότησαν, αυτοί το άφησαν να γίνει τόσο ισχυρό, αυτοί του έδωσαν στόχο ύπαρξης - οι Αμερικανοί, οι Τούρκοι, οι Σαουδάραβες. Κι αν στην πορεία τους βγήκε ολίγον Φρανκενστάιν, ίσως είναι καλύτερα. Τι θα γινόμασταν, άλλωστε, χωρίς τους βαρβάρους