ΚΑΠΟΙΟΣ ΧΤΥΠΑ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ

 

Το κύριο θέμα των ημερών είναι η Γάζα.Πολλές οι κινητοποιήσεις, οι συζητήσεις, οι αντιδράσεις και οι τοποθετήσεις, πολλές φορές εκφρασμένες σε μορφή προσωπικών αναρτήσεων, κυρίως στο διαδίκτυο, αφενός για την συμπαράσταση στο δράμα των αμάχων, αφετέρου για την υποστήριξη των Παλαιστινίων στην έκβαση του πολέμου.Μια ιδιαίτερη έκφραση συμπαράστασης αποτέλεσε και αποτελεί, στο πλαίσιο αυτό, η συμμετοχή σε πορείες και διαδηλώσεις, οι οποίες ξεκίνησαν στην Ευρώπη και στην Αμερική σχεδόν αμέσως μετά την έναρξη του φετινού πολέμου στη Λωρίδα της Γάζας.

Αν και ο κύριος σκοπός των διαδηλώσεων αυτών στάθηκε η υποστήριξη στον παλαιστινιακό λαό, η υφή των συνθημάτων και της δυναμικής τους ακούστηκε ταυτόχρονα σαν ένα χτύπημα στην πόρτα, προερχόμενο από αιμοσταγή φαντάσματα του παρελθόντος. Πέρα από τις σκηνές τρόμου, τη Δευτέρα 21.7.2014, κατά την διάρκεια αντιεβραϊκών διαδηλώσεων στην περιοχή Sarcelle του Παρισιού, με δυο συναγωγές να καίγονται, με συνθήματα ρατσιστικού μίσους και την ταυτόχρονη καταστροφή εβραϊκών καταστημάτων, ένα ακόμα κύμα διαδηλώσεων, με καθαρά ρατσιστικά και αντισημιτικά συνθήματα, έγινε εμφανές σε πολλές μεγάλες γερμανικές πόλεις.

Στο Βερολίνο, σε διαδήλωση υπέρ της Γάζας κοντά στην Κουρφούστεννταμ, ακούστηκαν και πάλι, μετά από πολλά χρόνια, ρατσιστικά συνθήματα ενάντια στους Εβραίους, ενώ στο Έσσεν της Ρηνανίας-Βεστφαλίας συνελήφθησαν 14 άτομα τα οποία σχεδίαζαν επίθεση ενάντια στην παλιά εβραϊκή συναγωγή της πόλης. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις δε όπου στους δρόμους του Βερολίνου, σύμφωνα με αστυνομικό ανακοινωθέν, διώχτηκαν από το πλήθος Εβραίοι της πόλης. Πρόκειται για γεγονότα τα οποία σαφώς ανακαλούν στη συλλογική μνήμη εικόνες, οι οποίες δεν μπορεί παρά να θυμίζουν το έτος 1938.

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των εκδηλώσεων αυτών, είναι το γεγονός ότι για πρώτη φορά στα χρονικά βρίσκονται ενωμένες εντελώς διαφορετικές πολιτικές τάσεις σε μια κοινή γραμμή, έχοντας ταυτόχρονα μια κοινή ρατσιστική άρθρωση.Πρόκειται για το συχνό πλέον φαινόμενο κοινής συμμετοχής Ισλαμιστών, Νεοναζιστών και οπαδών της αποκαλούμενης «Επαναστατικής Αριστεράς», σε διαδηλώσεις υπέρ του παλαιστινιακού λαού, υπογραμμισμένες με μια μαχητικά αντισημιτική και ρατσιστική συνθηματολογία. 

Όσο και να υποτιμήσει κανείς το γεγονός καθαυτό, η αυξανόμενη έκφανση του λανθάνοντα αντισημιτισμού δεν μπορεί παρά να φέρει στην επιφάνεια εικόνες και αναμνήσεις που λίγα χρόνια πριν θεωρούνταν ως τουλάχιστον «εξαλειφθείσες».Ιδωμένη ιστορικά και μέσα από αριστερή προσέγγιση η προβληματική του «εθνικισμού», της «αυτοδιάθεσης», του «ρατσισμού» και του «πολέμου», τέθηκε και απαντήθηκε διεξοδικά στις αρχές του 20ου αιώνα από την εβραία Ρόζα Λούξεμπουργκ. 

Ποιος θα μπορούσε σήμερα να εγγυηθεί ότι η «κόκκινη Ρόζα» δεν θα κατέληγε και πάλι στο κανάλι Λάντβεερ του Βερολίνου, σκοτωμένη τη φορά αυτή από «φίλια» αριστερά πυρά; Τα αιμοσταγή φαντάσματα του παρελθόντος, εκφρασμένα μέσα από τη μισαλλοδοξία, τον ρατσισμό, τον φανατισμό και τον αντισημιτισμό, μας χτυπούν και πάλι την πόρτα. Ποιος είναι σε θέση να τα ακούσει;