ΠΕΡΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗΣ «ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ»

 

Η ενεργειακή πολιτική της χώρας αυτή τη στιγμή, λοιπόν, είναι η επένδυση σε ακριβές και μη φιλικές περιβαλλοντικά τεχνολογίες και μάλιστα σε μία περίοδο κατά την οποία συζητείται αρκετά συχνά η διασύνδεση των νησιών. Αν σκεφτεί κανείς ότι πληρώνουμε στη ΔΕΗ ετησίως περίπου 1 δισ. ευρώ για τις ΥΚΩ - Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας - έτσι ώστε να μην πληρώνουν οι κάτοικοι των νησιών πολύ ακριβότερα το ρεύμα που καίνε (γιατί το κόστος αγοράς πετρελαίου είναι πολύ υψηλό), θα έφτανε εύκολα στο συμπέρασμα ότι αυτό το τεράστιο χρηματικό ποσό δεν έχει καμία απολύτως επενδυτική αξία, αλλά είναι μία ετήσια καταναλωτική δαπάνη καθόλου παραγωγική.

Αντίθετα, σύμφωνα με μελέτες, η λύση της διασύνδεσης είναι μία οικονομικά βιώσιμη επιλογή που θα αλλάξει ριζικά το ενεργειακό προφίλ των νησιών. Το κόστος επένδυσης για τη διασύνδεση σε πολλές περιπτώσεις θα έκανε απόσβεση σε μόλις 3-4 χρόνια. Η διασύνδεση αποτελεί την οριστική λύση που σίγουρα θα χρειαστεί κάποια χρόνια για να υλοποιηθεί, αν όμως μέχρι τότε κράτος και ΔΕΗ αποφασίσουν να επενδύσουν σε έργα ΑΠΕ (φ/β και αιολικά) και μέσα αποθήκευσης ενέργειας στα νησιά, δεν θα υπάρχει η ανάγκη κατασκευής νέων πετρελαϊκών μονάδων, ενώ θα μειωθεί και η λειτουργία των υφισταμένων. Επιπλέον, θα προκύψει και σημαντική εξοικονόμηση χρηματικών πόρων, λόγω  μειωμένων χρεώσεων ΥΚΩ για την αγορά πετρελαίου.

Το πρώτο βήμα για να διευκολυνθεί αυτή η λύση είναι η ύπαρξη κινήτρων για ανάπτυξη της αυτοπαραγωγής, δηλαδή εγκατάστασης και λειτουργίας μονάδων ΑΠΕ σε οικιακό επίπεδο. Σταδιακά, με την ανάπτυξη των υποδομών και τις οικονομίες κλίμακας που προκύπτουν, τα διασυνδεδεμένα πλέον νησιά, όχι μόνο θα είναι ενεργειακά ανεξάρτητα, αλλά θα μπορούν να τροφοδοτούν με καθαρή ενέργεια και το σύστημα ηλεκτροδότησης της ηπειρωτικής Ελλάδας, με απώτερο σκοπό την απεξάρτηση από τον λιγνίτη. Όλα αυτά προϋποθέτουν συνδυασμό με μία συνεπή πολιτική προώθησης ΑΠΕ και φυσικά εφαρμογή στοιχειωδών μέτρων εξοικονόμησης ενέργειας.

Μπορεί όλα τα παραπάνω να απέχουν πολύ από την ελληνική πραγματικότητα, δεν πρόκειται όμως για κάποιες ουτοπικές προτάσεις, ούτε απαιτούν εξεζητημένες τεχνολογίες. Αρκεί κανείς να δει το παράδειγμα του El Hierro, που είναι το μικρότερο από τα Κανάρια νησιά, και τον Ιούνιο έγινε η πρώτη ενεργειακά αυτόνομη και ανεξάρτητη επικράτεια που αυτοτροφοδοτείται με 100% ΑΠΕ. Ωστόσο, τα σχέδια για τη Ρόδο λένε για ένα νέο εργοστάσιο που θα καίει μαζούτ, το οποίο εισάγουμε ως γνωστόν πανάκριβα. 

Φυσικά, δεν γίνεται ούτε λόγος για προώθηση αυτοπαραγωγής και εξοικονόμησης ενέργειας. Η τοποθέτηση φωτοβολταϊκών στα δύο σπίτια στη Ρόδο ήταν μια δράση της Greenpeace συμβολική, αλλά πλήρως λειτουργική, στα πλαίσια προώθησης ενεργειακών πρακτικών όπως η αυτοπαραγωγή. Ασφαλώς για να συμβεί αυτό, χρειάζεται κράτος και ΔΕΗ να αποφασίσουν να στραφούν προς την κατεύθυνση μιας πιο ‘σύγχρονης’ και βιώσιμης ενεργειακής πολιτικής για τη χώρα, κάτι που παράλληλα θα αποτελούσε και παράγοντα εθνικής ανεξαρτησίας. 

 Η λύση λοιπόν υπάρχει, δουλεύει, είναι βιώσιμη, ασφαλής και συνεχώς εξελισσόμενη. Απλά δεν εφαρμόζεται σε ευρεία κλίμακα. Και αναρωτιέται κανείς πόσα και πόσα συμφέροντα υπάρχουν, σε πόσα και πόσα επίπεδα.