Ο ΝΕΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΥΒΡΕΩΝ

 

Παρατηρούμε τον τελευταίο καιρό, κυρίως στο διαδίκτυο και ειδικά στα social media, διάφορες πολιτικές συζητήσεις οι οποίες βέβαια στην αρχή, στη μέση ή στο τέλος, καταλήγουν σε εκφράσεις υβριστικές, χυδαίες, σεξιστικές με απώτερο στόχο κάποιος εκ των συνομιλητών ν’ αποκτήσει το πάνω χέρι στην κουβέντα και στο τέλος να χαρεί και να διαδώσει τη μεγάλη νίκη που του χάρισαν οι ποταπές αυτές εκφράσεις.

Πλήθος από κάτω το ηλεκτρονικό χειροκρότημα, των απανταχού like, favourite και retweet, προς επιδοκιμασία του νικητή στην μεγάλη μονομαχία της αρένας. Είναι σύνηθες επίσης το φαινόμενο οι εκφράσεις αυτές που αντικαθιστούν συνήθως τα ορθολογικά επιχειρήματα και την αξιοπρέπεια, να συνοδεύονται από τον μανδύα πνευματικών ανθρώπων, που δικαιολογώντας την εκφραστική τους δεινότητα, ομολογούν ότι πάντα έτσι ήταν και δεν πρόκειται ν' αλλάξουν για κανένα.

Σερβίρουν, με λίγα λόγια, στο ευρύ κοινό σαν χολιγουντιανή ταινία το δικό τους ήθος, κανόνες και πρότυπα, ώστε να είναι συνεπείς με το κοινωνικό, λαϊκό και προσωπικό τους προφίλ που τους διατηρεί με το συγκεκριμένο άλλοθι στην επικαιρότητα, αμόλυντους και ανέγγιχτους. Πάντα φταίνε οι άλλοι, που τους προκαλούν και τους λοιδωρούν, θυμίζοντας την αλησμόνητη φράση «Στέλλα κρατάω μαχαίρι», ώστε όσοι πλησιάσουν  ή διαφωνήσουν ανοικτά, καίγονται αυτόματα.

Ως ενεργός πολίτης αυτής της χώρας, οφείλω να δηλώσω πολύ απογοητευμένος από το πολιτικό, κομματικό σύστημα και τα περισσότερα στελέχη που το συναποτελούν. Είναι καθημερινό πλέον το φαινόμενο των πολιτικών στελεχών, πολιτευτών και πάσης φύσεως υποστηρικτών κομματικών γραμμών, να διαπληκτίζονται, να ξεκατινιάζονται, κυριολεκτικά, προσπαθώντας ν' αποδείξουν πόσο λίγος ή ανεπαρκής είναι ο συνομιλητής τους.

Καμία διάθεση για διάλογο, σύγκλιση, σύνθεση ή έστω, αξιοπρεπή διαφωνία μέσα στα ιδεολογικά πλαίσια του καθενός.Αντιθέτως, τα προσωπικά σχόλια υπερτερούν, με τον σεξισμό να κυριαρχεί και ν' αντικαθιστά πλήρως τόσο τις πολιτικές θέσεις όσο και ένα λογικό επιχείρημα. Είναι επίσης εντυπωσιακό, ότι σε αυτούς τους απίστευτους διαλόγους συμμετέχουν ενίοτε κορυφαία στελέχη των κομμάτων, πρώην ή νυν υπουργοί, που δίνουν το στίγμα της επίθεσης στους οπαδούς και ψηφοφόρους τους σε αντίπαλα, profiles και tweets, με στόχο την πολιορκία του εχθρού και την ισοπέδωσή του.

Είναι πράγματι λυπηρό, εκεί που μετά την πρωτοφανή κρίση που πέρασε και περνά η χώρα μας και ενώ αναμέναμε σημαντική ανανέωση τόσο στο κοινοβούλιο όσο και στο στελεχιακό δυναμικό των κομμάτων, να παρατηρούμε πολλούς νεότερους ν' αποδεικνύονται χειρότεροι και κατώτεροι των περιστάσεων, με αισχρό υβρεολόγιο, κενοί περιεχομένου και περιφερόμενοι θίασοι σε κομματικές συγκεντρώσεις και συντονιστικά.

Κλείνοντας αυτές τις σκέψεις, αναρωτιέμαι πώς μπορούμε να προσδοκούμε συναίνεση και σύγκλιση για στρατηγικά θέματα σε επίπεδο κυβέρνησης, αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν στη βάση ο λαός διχάζεται καθημερινά, για ανούσια θέματα, μικροπολιτικά και συντεχνιακά, με στόχο την επικράτηση του πιο σκληρού ή χυδαίου σχολίου.Πού είναι οι πολιτικές θέσεις για όλα τα σημαντικά θέματα, πού βρίσκεται ο καθαρός και ανιδιοτελής λόγος με στόχο τη σύνθεση και τη βελτίωση του παραγόμενου αποτελέσματος;

Ας αναλογιστούν τα κόμματα, οι πολιτευτές και οι συμμετέχοντες στα κοινά την ευθύνη που τους αναλογεί σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Ελπίζω λοιπόν και εύχομαι ν’ αλλάξει σύντομα αυτή η κωμικοτραγική κατάσταση στο πλαίσιο του δημόσιου διαλόγου, ώστε ν’ αναπτυχθούν επιτέλους οι σοβαρές θέσεις του αύριο που θα δημιουργήσουν το μέλλον που ονειρευόμαστε γι’ αυτό τον τόπο, χωρίς περαιτέρω διχασμούς.