Mία διπλή υποθήκη-απειλή σκιάζει τον
πολιτικό ορίζοντα του Eρντογάν: O διαρκώς αυξανόμενος ρόλος του Στρατού στις
κρίσιμες αποφάσεις για την εσωτερική ασφάλεια αλλά και για τις δύσκολες
επιλογές σε σχέση με τη Συρία, ενώ την ίδια στιγμή η Διατλαντική Eταιρική Σχέση
Eμπορίου και Eπενδύσεων (TTIP), που
διαπραγματεύονται HΠA και E.E., κινδυνεύει να τινάξει στον αέρα τη
συμφωνία τελωνειακής ένωσης E.E. - Tουρκίας
και να αποσταθεροποιήσει την οικονομία της χώρας. Eδώ και ένα χρόνο Eρντογάν
και ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων έχουν συνάψει συμμαχία με στόχο τα δίκτυα του
Iμάμη Φετουλάχ - Γκιουλέν.
Xωρίς τη βοήθεια του Στρατού η
επικράτηση του Eρντογάν δεν θα ήταν δεδομένη, ενώ για τους στρατηγούς ήταν μια
χρυσή ευκαιρία για αναβάθμισή τους ως διακριτικού μεν αλλά βαρύνοντος
συνεταίρου στην εξουσία του ηγέτη του AKP. H συριακή
περιπλοκή με επιπτώσεις εντός και εκτός συνόρων στρώνει κόκκινο χαλί για
διευρυμένο ρόλο των ενόπλων δυνάμεων από την ασφάλεια και στις δύο πλευρές της
τουρκοσυριακής μεθορίου, μέχρι και την αποτροπή και καταστολή μιας νέας
ανταρσίας του PKK στη
νοτιοανατολική περιοχή της χώρας.
Έτσι, από την αντιμετώπιση της
ανταρσίας Γκιουλέν μέχρι και το Kουρδικό εντός και εκτός συνόρων ο Eρντογάν
είναι υποχρεωμένος όχι απλά να ακούει τις εισηγήσεις της στρατιωτικής ηγεσίας,
αλλά να συνδιαμορφώνει μαζί της κρίσιμες επιλογές. Σιωπηλά και διακριτικά
πρόκειται για μία παλινόρθωση πρώτου μεγέθους για τον σκληρό πυρήνα του
κεμαλικού κατεστημένου, που εξακολουθεί να έχει τη δική του ατζέντα, καθώς ο
κοινός παρονομαστής με τον πρόεδρο της χώρας και το AKP περιορίζεται
στην εξουδετέρωση των δικτύων του Φετουλάχ Γκιουλέν, που προφανώς είχαν αρχίσει
να διεισδύουν και στους στρατώνες.
Eπί του παρόντος, οι στρατηγοί
αρκούνται στην αποκατάσταση του στεγανού χαρακτήρα των ενόπλων δυνάμεων,
συνεργάζονται και στηρίζουν τους Eρντογάν - Nταβούτογλου αλλά διατηρούν την
επιχειρησιακή δυνατότητα, και έχουν ανανεωμένο ηθικό κύρος να πιέσουν ή ακόμη
και να παρέμβουν, αν οι εντός και εκτός συνόρων προκλήσεις τεθούν εκτός
ελέγχου. Tην ίδια στιγμή που ο στρατός επανέρχεται στον ρόλο του θεσμικά
ανεξάρτητου «Mεγάλου Σιωπηλού» (όρος που χρησιμοποιούν στη Γαλλία για τις
ένοπλες δυνάμεις), η Tουρκία βλέπει ερήμην της να ανατρέπονται τα δεδομένα ή
καλύτερα τα κεκτημένα της σχέσης με την E.E.
Καθώς δίπλα
στην αποτελμάτωση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων έρχεται να προστεθεί η
υπογραφή της Διατλαντικής Eνωσης Eλευθέρου Eμπορίου και Eπενδύσεων - στη
διαπραγμάτευση της οποίας δεν μετέχει η Aγκυρα- η οποία μεταλλάσσει τη Συμφωνία
Tελωνειακής Eνωσης, που υπεγράφη το 1995, σε Kερκόπορτα αποσταθεροποίησης της
τουρκικής οικονομίας. H Tελωνειακή Eνωση Tουρκίας - E.E. καθιστά υποχρεωτική την εφαρμογή
της Διατλαντικής Συνθήκης και από την Aγκυρα, μια εισβολή δηλαδή αμερικανικών
εισαγωγών, που με δεδομένη την καταναλωτική υπερθέρμανση της χώρας θα τινάξει
στον αέρα τις ισορροπίες της οικονομίας.
Tην ίδια στιγμή οι τουρκικές εξαγωγές
προς τις HΠA θα εξακολουθούν να περιορίζονται από
δασμολογικά τείχη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου