ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ

Η τρόικα στέλνει στο ''απόσπασμα'' των εκλογών την κυβέρνηση των δοσιλόγων, που πίστεψαν πώς κάνοντας το ''καλό παιδί'' και ψηφίζοντας μέτρα κατά των Ελλήνων πολιτών θα είχαν καλύτερη τύχη από αυτή της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου.  Αυτό υποστηρίζουν αναλυτές στο Defencenet, με μόνο ερώτημα αν η κατάρρευση της κυβέρνησης θα έρθει μέσω ευρωεκλογών ή και εθνικών εκλογών.

Η συγκυβέρνηση των μνημονίων συμμετείχε στο έγκλημα κατά του ελληνικού λαού, είναι υπεύθυνη, γι’ αυτό και η ώρα που θα πληρώσει έρχεται μέσω της κάλπης. Ήδη η τρόικα διεμήνυσε πως δεν δέχεται ισοδύναμα μέτρα για τη διατήρηση του ΦΠΑ στην εστίαση, δεν είναι ικανοποιημένη από τον ενιαίο φόρο ακινήτων, ούτε από το νόμο για τους πλειστηριασμούς. Εξάλλου το πώς ''τους δυσαρεστήσαμε'', το έχει πει και ο υπάλληλός τους υπουργός οικονομικών Γ. Στουρνάρας

Με τα δεδομένα αυτά δεν αναμένεται πριν τα μέσα Φεβρουαρίου η έγκριση για την δόση των 6,7 δισ. προς τη χώρα μας (3,1 δισ. από την ΕΕ και 3,6 δισ. από το ΔΝΤ). Πηγαίνει έτσι πιο πίσω και όλο το χρονοδιάγραμμα των ενεργειών της Αθήνας για να ανοίξει η συζήτηση για τα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Η ώρα της κάλπης λοιπόν για την κυβέρνηση πλησιάζει, την ώρα που το εσωτερικό θερμόμετρο έχει ανέβει, μετά και τη θέση που εξέφρασε ο ΣΥΡΙΖΑ για μη στήριξη του Προέδρου της Δημοκρατίας στις αρχές του 2015.

Από το κυβερνητικό στρατόπεδο επισημαίνεται ότι καθοριστικό ρόλο θα παίξουν οι δημοσκοπήσεις του επομένου διαστήματος. Αν αυτές δείχνουν πώς η διαφορά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στο δρόμο πώς τις ευρωεκλογές είναι μικρή τότε, ίσως επιχειρηθεί να στηθούν τριπλές κάλπες. Διαχειρίσιμη διαφορά η κυβέρνηση θεωρεί αυτή των 3 ή 4 μονάδων. Με μεγαλύτερη από 4 και 5 μονάδες διαφορά στις ευρωεκλογές, η κυβέρνηση δεν μπορεί να σταθεί. Αναγκαστικά θα συρθεί σε εθνικές εκλογές αμέσως μετά, και η κατάρρευση θα είναι τεράστια. Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ

Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Ο Ερντογάν, επιλέχθηκε, προετοιμάστηκε, προωθήθηκε και τοποθετήθηκε στην πρωθυπουργία από την Ουάσιγκτον, με δυτικά χαρακτηριστικά, θα κατόρθωνε να τοποθετηθεί στην κορυφή των υπόλοιπων ισλαμικών κρατών, προετοιμάζοντας το έδαφος για τις περαιτέρω γεωπολιτικές κινήσεις των ΗΠΑ στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Η Τουρκία βιώνει μία καταιγίδα. Πολιτική και οικονομική. Είχε προηγηθεί η καταιγίδα του Ερντογάν στον Στρατό και στο βαθύ κράτος των Κεμαλιστών. Σήμερα, όμως, η καταιγίδα είναι ικανή να απειλήσει στον μέγιστο βαθμό της γείτονα χώρα, εάν ο τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν συνεχίσει να εμμένει στην παραμονή του στην εξουσία.

Ο Ερντογάν, επιλέχθηκε, προετοιμάστηκε, προωθήθηκε και τοποθετήθηκε στην πρωθυπουργία από την Ουάσιγκτον, η οποία θέλησε να δημιουργήσει ένα ισλαμικό κράτος πρότυπο, το οποίο θα είχε δυτικά χαρακτηριστικά, ενώ ταυτόχρονα, αυτό το κράτος θα κατόρθωνε να τοποθετηθεί στην κορυφή των υπόλοιπων ισλαμικών κρατών και θα προετοίμαζε το έδαφος για τις περαιτέρω γεωπολιτικές κινήσεις των ΗΠΑ στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Το σχέδιο αυτό απέτυχε επειδή τελικά ο «εκλεκτός» Ταγίπ Ερντογάν θεώρησε πως μπορεί να γίνει από βεζύρης… σουλτάνος και να αναλάβει ο ίδιος την τύχη του…

Αυτό ήταν το μοιραίο λάθος του, αφού πίστεψε πως από… υπάλληλος μπορεί να γίνει… αφεντικό και να συμπεριληφθεί ως ίσος μεταξύ των ολίγων ισχυρών του πλανήτη…Τα πρώτα μηνύματα προς την τουρκική κυβέρνηση στάλθηκαν από την FED τον Μάιο του 2013. Αργότερα, στην επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον, ο Ερντογάν πήρε το «μήνυμα» της ήρεμης αποχώρησής του μέσα από μία εξάωρη συνάντησή του με τον Μπάρακ Ομπάμα και στελέχη της αμερικανικής κυβέρνησης. Με την επιστροφή του στην Κωνσταντινούπολη, βίωσε την αντίδραση του Γκεζί και της πλατείας Ταξίμ. Όμως, κατόρθωσε και έμεινε όρθιος, μέσα από μία πρωτοφανή άσκηση βίας των αστυνομικών αρχών.

Το τελευταίο «μήνυμα» στον τούρκο πρωθυπουργό ήρθε μέσα από την δημοσιοποίηση σειράς σκανδάλων διαφθοράς στελεχών της κυβέρνησής του, αλλά και του ίδιου του γιού του. Ο Ερντογάν, σήμερα συνεχίζει να παραμένει στην εξουσία, κοιτώντας και ελπίζοντας πως στις δημοτικές εκλογές του Μαρτίου θα μπορέσει να επανέλθει κραταιός στην θέση του, αφού αντέξει πρώτα στις «επιθέσεις φθοράς» που θα δεχτεί στο ενδιάμεσο δίμηνο…

Αν και η πολιτική επιρροή του ισλαμιστή πρωθυπουργού σε ένα σημαντικότατο τμήμα του τουρκικού λαού είναι δεδομένη, οι τακτικές επιλογές του Ερντογάν αυτή τη στιγμή είναι περιορισμένες κι αυτό επειδή η Τουρκία αυτή τη στιγμή έχει «τεμαχιστεί» πολιτικά. Έτσι, ο «χάρτης επιρροής» αυτή τη στιγμή δείχνει πως στην Τουρκία υπάρχουν κάποια «ρεύματα», τα οποία όμως είναι εγκλωβισμένα και δεν μπορούν να αποκτήσουν εκείνη την ισχύ που θα λειτουργήσει ως καταλύτης για μία ομαλή πολιτική εξέλιξη. Ο Ερντογάν έχει να αντιμετωπίσει κυρίως το κίνημα Γκιουλέν, που το διοικεί ο ιμάμης Φετουλάχ Γκιουλέν, ο οποίος έχει σαν όνειρο τη δημιουργία μίας δυτικότροπης ισλαμικής Τουρκίας (συνάδει απόλυτα με τα σχέδια των ΗΠΑ για το ισλαμικό κράτος πρότυπο).

Ένα άλλο σημαντικό τμήμα του τουρκικού πληθυσμού (το οποίο προσδιορίζεται στα παράλια του Αιγαίου και στην Κωνσταντινούπολη) είναι υπέρ του μουσουλμανισμού, αλλά και υπέρ του δυτικού τρόπου ζωής. Αυτοί οι τούρκοι πολίτες (κυρίως νέοι άνθρωποι) ήταν εξάλλου εκείνοι που «σήκωσαν κεφάλι» στον Ερντογάν και βγήκαν στο πάρκο Γκεζί και στην πλατεία Ταξίμ, για να διαμαρτυρηθούν για τα αυστηρά ισλαμικά μέτρα του τούρκου πρωθυπουργού.

Οι Κεμαλιστές, πρώην βασικοί αντίπαλοι και εχθροί του ισλαμιστή Ερντογάν, επηρεάζουν ένα σημαντικό τμήμα του τουρκικού πληθυσμού, αλλά ενώ είναι η καλύτερη λύση για πολιτική συνεργασία του Ερντογάν, είναι σχεδόν αδύνατο να τους πείσει για κάτι τέτοιο, αφού ο ίδιος ο Ερντογάν τους πολέμησε αδυσώπητα και –πολλούς από αυτούς- τους έστειλε στην φυλακή.

Τέλος, είναι και οι Κούρδοι... Το μεγάλο πρόβλημα για κάθε τούρκο πρωθυπουργό, αλλά ακόμη μεγαλύτερο για τον Ερντογάν, αφού όλα δείχνουν πως έχει ωριμάσει ο χρόνος για τη δημιουργία ενός Κουρδικού κράτους, το οποίο θα απειλήσει την γεωγραφική ακεραιότητα της Τουρκίας, αλλά -διόλου απίθανο- να λειτουργήσει και ως ο αντικαταστάτης του "χωροφύλακα" της περιοχής. Έτσι, μία πολιτική συμφωνία με τους Κούρδους, θεωρείται σχεδόν αδύνατη, εκτός και εάν ο Ερντογάν προσφέρει πολλά περισσότερα από όσα μπορεί...

Με το τοπίο των πολιτικών συμμαχιών να είναι αρνητικό, ο Ερντογάν μπορεί να ελπίζει στις δημοτικές εκλογές, γνωρίζοντας όμως πάρα πολύ καλά πως μετά από εκείνη τη χρονική στιγμή τα πάντα για τον ίδιο θα είναι ρευστά, εκτός και εάν θελήσει να προχωρήσει σε ακραίες καταστάσεις (πολύ δύσκολα θα βρει ακόλουθους για κάτι τέτοιο, αφού προβλέπεται πως μέχρι τον Μάρτιο θα απωλέσει σημαντικό αριθμό βουλευτών του κόμματός του) για να κρυφτεί πίσω από αυτές.

Το βασικό ερώτημα για την Τουρκία και τον Ερντογάν, λοιπόν, δεν είναι το αν θα «πέσει» από την πρωθυπουργία, αλλά το πότε και το πώς θα συμβεί αυτό. Είναι γεγονός πως ο εκνευρισμός εκείνων που του ζήτησαν να αποχωρήσει ομαλά «αποδεχόμενος τη φωνή του λαού», γίνεται ολοένα και μεγαλύτερος, αφού οι στρατηγικοί γεωπολιτικοί σχεδιασμοί επιβάλλουν και πιέζουν με χρονικά περιθώρια και δεν μπορούν να ανεχθούν παιχνίδια με την ματαιοδοξία του σημερινού τούρκου πρωθυπουργού, τον οποίο σαφέστατα θέλουν να «επαναφέρουν» στο μέλλον, αλλά με βάση το «ουδείς αναντικατάστατος» διαθέτουν και τα χρονικά περιθώρια για την προετοιμασία του επόμενου κατάλληλου ανθρώπου για την κατάλληλη στιγμή.

Πότε και πώς θα πέσει, λοιπόν, ο Ερντογάν; Όσο καθυστερεί, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες η πτώση του να είναι ηχηρή και με ποινή φυλάκισης… Άλλωστε, το γνωρίζει και ο ίδιος, πως τα περιθώρια στενεύουν, οι συμμαχίες διαλύονται, οι φίλοι μετατρέπονται σε εχθρούς και πως θα βγούνε πολλά «όπλα» το επόμενο διάστημα για την επιτυχή αποκαθήλωσή του. Ακόμη, όμως, και αν κατορθώσει να σταθεί όρθιος μέσα από τις δημοτικές εκλογές, κανείς δεν μπορεί να του εγγυηθεί πως δεν θα υπάρξει κάποιο στρατιωτικό πραξικόπημα (εγκεκριμένο άνωθεν) εις βάρος του. Και αυτή η πιθανότητα δεν είναι απλά σοβαρή, αλλά με βάση την πολιτική ιστορία της Τουρκίας αποτελεί σχεδόν στατιστική βεβαιότητα…

Το 2014 θα είναι η χρονιά της ηχηρής πτώσης του «σουλτάνου» Ερντογάν. Είναι σχεδόν βέβαιο πως το δεύτερο εξάμηνο της χρονιάς που διανύουμε ο Ερντογάν θα αποτελεί παρελθόν για την Τουρκία και πιθανότατα θα παρατηρεί τις εξελίξεις μέσα από κάποιο κελί. Η επόμενη ημέρα, όμως, για την ευρύτερη περιοχή, θα είναι ημέρα όχι απλής ανησυχίας και αβεβαιότητας –όπως ισχύει σήμερα- αλλά μεγαλύτερης αναστάτωσης, αφού θα σηματοδοτηθεί η έναρξη διαδικασιών γιγαντιαίων διαστάσεων γεωπολιτικών αλλαγών…

34 ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΕΧ!

Ένα Αιγαίο με δεκάδες μαχητικά και ΑΦΝΣ και ελικόπτερα είχαμε σήμερα καθώς τουρκικές αεροπορικές και ναυτικές δυνάμεις πραγματοποίησαν για άλλη μια φορά μια επίδειξη ισχύος. Οι Τούρκοι επιστράτευσαν 8 μαχητικά αεροσκάφη, 2 αεροσκάφη ΑΦΝΣ και 2 ελικόπτερα από τουρκικές φρεγάτες προκειμένου να  διαπιστώσουν στην πράξη την ποιότητα και την ετοιμότητα του ελληνικού συστήματος Αεράμυνας.

Για δεύτερη συνεχή φορά τα τουρκικά ΑΦΝΣ κινήθηκαν από νότο προς βορά και αντίστροφα (το ένα σε σχέση με την πορεία του άλλου) προστατευόμενα από 4+4 τουρκικά μαχητικά (μοιρασμένα σε δύο πακέτα), ε3νώ και 2 ελικόπτερα του Ναυτικού στο Ν.Α. Αιγαίο προχώρησαν επίσης σε παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου Χώρου.

Για άλλη μια φορά ο αριθμός των παραβιάσεων ανήλθε σε επίπεδα πρωτόγνωρα με 28 συνολικά παραβιάσεις του ΕΕΧ, ενώ σημειώθηκαν και 6 παραβάσεις του FIR Αθηνών. Από τα τουρκικά αεροσκάφη τα 4 έφεραν οπλισμό. Η ΠΑ έδωσε scramble σε τουλάχιστον 6 μαχητικά (τρία ζεύγη readiness) από Σκύρο, Κρήτη και Ν. Αγχίαλο.

Βέβαια το θέμα περιπλέκεται ακόμη περισσότερο καθώς το τουρκικό γενικό Επιτελείο αναφέρει στην ιστοσελίδα του ότι τουρκικά μαχητικά εγκλωβίστηκαν από ραντάρ χωρίς να αναφέρει  όμως εάν τα ραντάρ ήταν μαχητικών αεροσκαφών ή αντιαεροπορικών συστημάτων.

ΠΟΤΕ ΘΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ;

Οι πιθανότητες να εξαντλήσει η κυβέρνηση την τετραετία, δεν είναι μικρές. Απλά δεν υπάρχουν. Όσο και αν θέλουν Σαμαράς-Βενιζέλος να αποφύγουν τις εθνικές εκλογές, υπάρχουν κάποιοι κάβοι, που δεν τους περνάνε σε καμία περίπτωση. Όσο γερό σκάφος και αν έχουν, που δεν έχουν. Είναι οι ευρωεκλογές, οι τοπικές εκλογές και η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ακόμα και αν έπειτα από μια γενναία ήττα αποφύγουν τους δυο πρώτους και καταφέρουν να επιβιώσουν έως τον Μάρτιο του 2015, τότε θα έρθει το αναπόφευκτο. Αν βέβαια, εξακολουθεί τότε ακόμα να είναι απευκταίο για το σημερινό κυβερνητικό σχήμα το ενδεχόμενο εκλογών. Ποτέ δεν ξέρεις...

 

Άρα, το ζητούμενο, είναι ο χρόνος των εκλογών. Θα είναι μέσα στη χρονιά που διανύουμε ή στις αρχές της επόμενης; Εδώ, δεν υπάρχει μια απάντηση, αλλά περισσότερες. Αν τ’ αποτελέσματα σε ευρωεκλογές ή τοπικές εκλογές δείξουν πως (μετά το ΠΑΣΟΚ) και η Ν.Δ. θα πρέπει να ξεχάσει το πρόθεμα «κόμμα εξουσίας», τότε τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Γι’ αυτούς. Δύσκολο να παραμείνουν στην εξουσία, όσο και αν οι δανειστές το επιθυμούν και κάνουν ό,τι μπορούν γι’ αυτό.

  

Αν τ’ αποτελέσματα των δυο αυτών των αναμετρήσεων δεν είναι τόσο ταπεινωτικά, οι πιθανότητες γέρνουν με το μέρος τους. Θα μιλήσουν για μια «συγκυριακή ήττα λόγω εφαρμογής των μνημονίων», θα προσθέσουν πολλές πολιτικές «σάλτσες» του στυλ «βγαίνουμε από το μνημόνιο, βγαίνουμε και στις αγορές» και θα προσπαθήσουν να κερδίσουν πολιτικό χρόνο. Ως τον Μάρτιο όμως. Μετά, οι πολυπόθητοι 180 ψήφοι από τη σημερινή Βουλή για εκλογή Προέδρου δεν υπάρχουν. Και δεν μπορούν να υπάρξουν όσα ευφάνταστα σενάρια και αν σκαρφιστεί κάποιος. Ακόμα και τον Τσίπρα (!) να προτείνουν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, τις εκλογές δεν τις αποφεύγουν.

  

Όλα αυτά, οδηγούν αυτόματα στη σκέψη πως οι διπλές εκλογές του Μαΐου, είναι αυτές που θα δείξουν και τον πιθανότατο χρόνο των εθνικών εκλογών. Για την ακρίβεια, το αποτέλεσμά τους. Εκτός και αν υπάρξει μια πραγματική έκπληξη. Να ρισκάρει ο Σαμαράς μια διαφορετική λύση. Εθνικές εκλογές τον Μάιο, μαζί με τις άλλες. Αν θα το επιχειρήσει, θα κριθεί από τους επόμενους δυο μήνες. Η επιβεβαίωση από την Eurostat του πλεονάσματος, η όποια εξέλιξη στο δημόσιο χρέος και τα... καθρεφτάκια στα οποία θα τσιμπήσουν οι ιθαγενείς, θα είναι μερικές κρίσιμες παράμετροι που θα τον βοηθήσουν ή όχι. Για να δούμε...

Ο... ΚΟΥΜΠΑΡΑΣ «ΕΣΚΑΣΕ» ΤΩΡΑ ΣΑΝ ΧΕΙΡΟΒΟΜΒΙΔΑ!

Για έναν μεγάλο αριθμό συμπατριωτών μας, όχι και τόσο μεγάλων στην... ηλικία, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο παραπέμπει σε εκείνον τον καταπληκτικό χρωματιστό σιδερένιο κουμπαρά με την ατσαλένια χειρολαβή της παιδικής τους ηλικίας. Μαζί και στην έκθεση για την ημέρα της αποταμίευσης, που δεν υπήρχε σχολείο που να μην τη γράφει. Για δεκαετίες από την ίδρυσή του, το Ταμιευτήριο υπήρξε το ενάρετο αποκούμπι για χιλιάδες απόκληρους και ξεχασμένους στις πιο απομακρυσμένες γωνιές της πατρίδας μας.

Συνώνυμο της οικονομικής συναλλαγής για όσους αφελώς εξακολουθούσαν να πιστεύουν ότι αυτή συνοδεύεται απαραιτήτως από ανθρωπιά, ειλικρίνεια και μπέσα. Αλλά αυτές είναι δυστυχώς παλιές ιστορίες για παλιακούς ανθρώπους μιας Ελλάδας που χάθηκε ανεπιστρεπτί. Τα πράγματα, καταπώς φαίνεται από τις πρόσφατες αποκαλύψεις, άλλαξαν δραματικά και σίγουρα όχι προς το καλύτερο. Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, όμως, και αυτήν τη φορά φαίνεται ότι εκτέλεσε την αποστολή του προς όσους άναυδοι παρακολουθούν τον χορό των εκατομμυρίων από θαλασσοδάνεια και μίζες πάνω στα συντρίμμια τους.

Φαντάζομαι ότι ελάχιστοι, και αυτοί είναι σίγουρα μειωμένης αντιλήψεως αν δεν ήταν στα κόλπα, αμφιβάλλουν ότι όλος αυτός ο χειμαρρώδης βόθρος που έχει καταπιεί τη δημόσια ζωή μας με όσα καθημερινώς αποκαλύπτονται για τους εξοπλισμούς, τα ασφάλιστρα κινδύνου, τους επιχειρηματίες-κομήτες συνδέεται απολύτως με τη χρεοκοπία της χώρας, αν δεν είναι ο κύριος υπεύθυνος που αυτή οδηγήθηκε δεμένη χεροπόδαρα στα Μνημόνια. Εκ των πραγμάτων από ανικανότητα ή με σχέδιο και με το αζημίωτο θα το δείξει η νεκροψία... επ' ακροατηρίω.

Και εδώ ακριβώς έγκειται η προσφορά του κουμπαρά του Ταμιευτηρίου που έσκασε σαν χειροβομβίδα στα χέρια όσων φαίνεται ότι το αντιμετώπισαν ως του χεριού τους. Αποταμίευσε... υποδίκους και θα τους παραδώσει με... τόκο! Οσοι εναπόθεσαν σε έναν υπεράνω πάσης υποψίας και απόλυτου κυβερνητικού ελέγχου θεσμό όχι μόνο τον αφρό της αυλής τους αλλά και τους πιο ευφάνταστους κερδοσκοπικούς σχεδιασμούς τους ήρθε η ώρα να ανησυχούν σοβαρά.

Τυφλωμένοι από την αλαζονεία της δύναμής τους, εντολείς και ενεργούμενα, δεν υπολόγισαν τι θα γινόταν αν κάτι στράβωνε. Και στράβωσε άσχημα, γιατί είναι κακό να σε καταριέται πολύς και ταλαιπωρημένος κοσμάκης που υποφέρει από τα πεπραγμένα σου.Υποψιάζομαι ότι παρακολουθούμε μόνο το τρέιλερ του έργου. Η υπερπαραγωγή «Η λεηλασία μιας χώρας» ακολουθεί και δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο.

Οι δανειστές μας και όσοι κυκλοφορούν το χρήμα στον κόσμο μας το έχουν πει σε όλους τους τόνους: «Με αυτήν την ιθύνουσα τάξη στην πολιτική και στην οικονομία σας δεν πρόκειται να πάτε πουθενά». Και επειδή δεν γίνεται να μην ξεκολλήσουμε γιατί διακυβεύονται ιλιγγιώδη ποσά, αποφάσισαν να βάλουν ένα χεράκι. Ξέρουν πολύ καλά να κάνουν τους «λύκους» της Σοφοκλέους και της Αθηνών «αρνάκια» και τα «τζάκια» βορείων και νοτίων προαστίων «φουφούδες», γιατί ξέρουν πού έχει πάει και το τελευταίο σέντσι της ταπεινότερης δωροδοκίας.

Πέρα, όμως, από τις επιδιώξεις των αφεντικών που ψάχνουν νέους υποτακτικούς για το υποτιθέμενο «ξαναχτίσιμο» της πατρίδας μας, υπάρχει μια πιο βάσιμη ελπίδα ότι ο τόπος θα καθαρίσει. Είναι το μπούχτισμα και η αηδία από όλα αυτά και όλους αυτούς που απελευθερώνουν γενναίους δικαστές και εισαγγελείς οδηγώντας τους στην εκτέλεση του καθήκοντός τους με αυταπάρνηση. Και μας χρειάζονται «καθαρά χέρια», για να ξεχωρίσουμε ξανά τους κουμπαράδες από τους ξεγάνωτους ντενεκέδες.