ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΛΥΣΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ...

 

Το έχουμε επισημάνει κι άλλες φορές: Οι Ελληνες πολίτες (ανεξαρτήτως κομμάτων), κατά μεγάλη πλειοψηφία, θέλουν αλλαγή των πολιτικών λιτότητας και παραμονή στο ευρώ. Από την άλλη μεριά, οι δανειστές μας θέτουν ως προϋπόθεση, για να «παραμείνουμε στο ευρώ», τη συνέχιση των εφαρμοζόμενων πολιτικών και την υλοποίηση όλων των δεσμεύσεων. Αυτό είναι το «μέτωπο της σύγκρουσης». Το ερώτημα είναι εάν υπάρχει η δυνατότητα ενός συμβιβασμού.

Σε τελευταία ανάλυση, το ζήτημα είναι θέμα «κόστους» οικονομικού και πολιτικού. Και απ' αυτή την άποψη είναι προφανές ότι το Grexit θα βλάψει πολύ περισσότερο την Ευρώπη (οικονομικά, πολιτικά, θεσμικά) απ' ό,τι μια πολιτική αλλαγή του «εσωτερικού προγράμματος» αντιμετώπισης της ελληνικής κρίσης. Μια άλλη εκδοχή είναι παράλογη και δεν πιστεύω ότι η Ευρώπη και οι Ελληνες έχουν τρελαθεί και θέλουν να τα τινάξουν όλα στον αέρα! Γιατί οι θεωρίες «περί Ιφιγένειας» δεν ανήκουν στην πραγματικότητα, αλλά στην ευρωπαϊκή μυθολογία...

Ιδιαίτερη σημασία θα παίξει η ευρύτερη ευρωπαϊκή συγκυρία. Είναι σαφές ότι η ΕΚΤ έχει αποφασίσει να προχωρήσει σε μία «ποσοτική χαλάρωση» για να ξεφύγει από την ασφυκτική πίεση του αποπληθωρισμού. Αυτό μπορεί να διευκολύνει και τη χώρα μας υπό προϋποθέσεις. Το βασικό ζήτημα είναι να κατευθυνθούν πόροι για ανάπτυξη, που θα διευκολύνουν τη μείωση του χρέους ως ποσοστoύ του ΑΕΠ και θα μειώσουν την ανεργία και την κοινωνική κρίση.

Μία χρονική παράταση της αποπληρωμής του χρέους, σε συνδυασμό μ' ένα «μορατόριουμ» πληρωμών εύλογου χρόνου και εφόσον κατευθυνθούν τα «πλεονάσματα» στην ανάπτυξη, με βάση ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, μπορεί να δημιουργήσει ένα νέο δυναμικό οικονομικό πλαίσιο για τη χώρα. Αυτό δεν δημιουργεί προβλήματα στους δανειστές, εφόσον μάλιστα συνδυαστεί μ' ένα πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης.

Σ' αυτή τη βάση μπορούν να υπάρξουν επιπρόσθετα κάποιες βελτιώσεις επιτοκίων και κάποιες μειώσεις χρέους. Λύσεις υπάρχουν. Και περιθώρια για έναν εκατέρωθεν επωφελή συμβιβασμό. Το Grexit δεν είναι λύση και όλοι το ξέρουν. Η ευκαιρία μιας νέας συμφωνίας, με ρεαλισμό και σύνεση, δεν πρέπει να χαθεί λόγω καχυποψιών...