ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΜΕ ΦΑΝΤΑΣΙΑ

 

Η αίσθηση ότι βυθίζεται κανείς στον «υπόκοσμο της πολιτικής», στην διαπλοκή, στις ανομολόγητες σχέσεις και πολιτικά στραβοπατήματα κορυφώνεται, όταν στην κουβέντα και την προσπάθεια μιας πολιτικής ανάλυσης, εισάγεται ένα αγαπημένο υλικό στην ανάλυση όλων των πολιτικών φαινομένων σήμερα, τα συμφέροντα. Οι σχέσεις πολιτικής και συμφερόντων αποκαλύπτουν μια «ζοφερή παθολογία» του πολιτικού φαινομένου στην Ελλάδα, αλλά ταυτόχρονα και αναδεικνύουν και πτυχές που οδηγούν στην πραγματική κατανόηση των σχέσεων πολιτικής και κοινωνίας, οδηγώντας μας πραγματικά στον πυρήνα της πολιτικής διαδικασίας.

Αδιαμφισβήτητα ο ρόλος που διαδραματίζουν στην πολιτική ζωή και τη πολιτική διαδικασία, τα κοινωνικά και οικονομικά συμφέροντα, είτε επίσημα είτε άτυπα, καθορίζουν τον ρυθμό και το περιεχόμενο των πολιτικών εξελίξεων. Στις μέρες μας όμως, η συζήτηση στη δημόσια σφαίρα, αναφορικά με τη σχέση οργανωμένων συμφερόντων και εθνικών κρατικών δομών, έχει περάσει από τα στενά επιστημονικά πλαίσια. Δημιουργώντας μια, θα λέγαμε, «νέα κατηγορία»». Μια κατηγορία που ανάγει τη σχέση αυτή στη σφαίρα της μυθοπλασίας και της συνωμοσιολογίας.

Αναζητώντας πίσω από κάθε πολιτική διαδικασία, πλασματικούς σκοπούς και πλαίσια αναφοράς. Πολλές φορές  δημιουργήματα προσωπικής φαντασίας. Με μοναδικό σκοπό την ενίσχυση της ορθότητας του επιχειρήματος του ομιλητή. Σε μια σοβαρή πολιτική ανάλυση, οφείλουμε να κάνουμε μια διάκριση ανάμεσα στην παράνοια και σε μια ανεκτίμητη πηγή ερεθισμάτων, διάκριση ανάμεσα στην ψυχολογική καταδίωξη και την απλή λογική. Όλο και συχνότερα στην δημόσια σφαίρα κάποιοι επιχειρούν απόπειρες συντονισμού της κατηγορίας αυτής. Κάτω από καλά καμουφλαρισμένα μέσα και προσωπεία δημοσιογραφίας. Μέσα «ενημέρωσης» και ταυτόχρονα διαστρέβλωσης της πραγματικότητας. Φυσικά, από όλους τους χώρους!

Καθημερινά, όλο και περισσότερο ο λαϊκισμός κυριαρχεί στην δημόσια συζήτηση. Το φαινόμενο αυτό κερδίζει συνεχώς έδαφος σε όλες τις πτέρυγες του ελληνικού κοινοβουλίου. Από την μία άκρη έως την άλλη. Στην Αριστερά, την Δεξιά, το Κέντρο, οι φωνές που αλλοτριώνουν την αλήθεια προς όφελος τους συνεχώς πληθαίνουν. Ένα μεγάλο κομμάτι της πολιτικής ζωής της χώρας επιμένει να θεωρεί αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτικής παρέμβασης, τον τυχοδιωκτισμό. Αδιαφορώντας για τις συνέπειες αυτής της επιλογής. 

Η απαλλαγή προσωπικών ευθυνών και η μετάθεση τους σε πλασματικά δημιουργήματα, καλά κρυμμένα πίσω από υποτιθέμενα συμφέροντα κάνουν θραύση σε συζητήσεις «κορυφής και καφενείου», σε επιστημονικά πάνελ, ακόμη και στη Βουλή. Κάτι που αδιαμφισβήτητα οδηγεί σε μια χαμηλή ποιότητα δημοκρατικής λειτουργίας. Αποτέλεσμα της απομάκρυνσης  από στοιχεία πραγματισμού, σε συνδυασμό, με τον καθοριστικό ρόλο που διαδραματίζει, το μεγάλο έλλειμμα εμπιστοσύνης, στους θεσμούς και στους ανθρώπους που απαρτίζουν την πολιτική ζωή της χώρας.

Οι στάσεις, οι πεποιθήσεις , οι αντιλήψεις και οι διαστρεβλωμένες άξιες φανερώνουν μια λάθος πολιτική κουλτούρα που έχει δομηθεί στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης. Η προεκλογική περίοδος έδωσε απλά την ώθηση στους παίχτες να άρχισαν να κινούνται. Το σύντομο διάστημα μέχρι τις κάλπες επιφυλάσσει πρωτόγνωρες καταστάσεις.