ΙΣΛΑΜ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ

 

Εάν κάποιος έγραφε τα πρώτα χρόνια του περασμένου αιώνα, περί συγκρούσεων, θα περιοριζόταν σε συρράξεις ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα έθνη-κράτη. Γείτονες ως επί το πλείστον καθώς ο επεκτατισμός ήταν βασικό στοιχείο επίδειξης δύναμης στο διεθνές σκηνικό. Ισχυρό κράτος κάποτε, σήμαινε μεγάλο σε έκταση και πλούσιο.

Επειδή η μοίρα μας έκανε να γράφουμε στις 7 Ιανουαρίου του 2015, μας έφερε και μπροστά σε ένα αποτρόπαιο γεγονός μόλις 3 ώρες περίπου μακριά από τη χώρα μας (το να αναφερθούμε σε χιλιομετρικές αποστάσεις τη σημερινή εποχή είναι το λιγότερο περιττό). Στη Γαλλία λοιπόν, οι μαχητές του Ισλαμικού κράτους, εισέβαλαν στα γραφεία μιας σατυρικής εφημερίδας και δολοφόνησαν 11 άτομα. Μικρό το νούμερο γι’ αυτούς, συνηθισμένοι σε ποσά αδιανόητα για ανθρώπινο νου.

Ποια είναι τα δεδομένα; Το Ισλαμικό κράτος, είναι ένα μη αναγνωρισμένο από τη διεθνή κοινότητα κράτος, το οποίο δημιουργήθηκε από μια ομάδα εξτρεμιστών ισλαμιστών, με μόνο στόχο τη πάλη για την επικράτηση του Ισλάμ μέσω ιερού πολέμου. Δεν έχει σύνορα, ούτε πρωτεύουσα και το συνάλλαγμα είναι εξαφανισμένο. Η τελευταία πρόταση φαντάζει ουτοπία για κάποιους, στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για ένα συνονθύλευμα φανατικών Σουνιτών μουσουλμάνων, όπου η προσφορά τους είναι καθαρά εθελοντική. Σκοτώνουμε για τη ψυχή της μάνας μας.

Είναι προφανές το πόσο έχει αλλάξει το θέμα της ισχύος και το πού έχει μεταφερθεί το παιχνίδι των συγκρούσεων. Ένα μη-κράτος, εξαπολύει επιθέσεις μήνες τώρα, με ισχύ που θυμίζει σύγχρονα εξοπλισμένο πολεμικό μηχανισμό, δυτικής χώρας. Επίσης οι συγκρούσεις έχουν χαρακτήρα καθαρά πολιτισμικό. Μια νέα σταυροφορία προς την αντίθετη κατεύθυνση από τον άλλο θρησκευτικό πόλο, κάτι αιώνες πιο μετά. Τουλάχιστον δύο δεκαετίες πρίν, είχαν φανεί τα σημάδια αυτής της σύγκρουσης. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως δεν ήταν αναμενόμενο.

Η καταστροφή των εθνών-κρατών από την παγκοσμιοποίηση έφερε σαν αποτέλεσμα τις θρησκευτικές και πολιτισμικές συγκρούσεις. Σήμερα δεν λέμε ότι επιτέθηκαν στη Γαλλία, αλλά σε μια χώρα της Δύσης. Πρέπει να γίνει κατανοητό πως δεν αναφερόμαστε απλώς σε μια θρησκεία, αλλά σε έναν πολιτισμό, σ’ ένα τρόπο σκέψης και δράσης, ο οποίος δεν απειλεί το δυτικό αστικό οικοδόμημα, αλλά βαθύτερα κοινωνικά θέματα, που έχουν να κάνουν με την καθημερινή ζωή του καθενός από εμάς δυτικού.

Οι διαφορές είναι χαοτικές. Πάρτε σαν παράδειγμα έναν μαραγκό που θέλει να ενώσει δύο ξύλα. Το ένα, χλωρό, όχι και τόσο καλό ποιοτικά αλλά παρόλα αυτά έτοιμο για παραγωγή. Το άλλο, σάπιο και κακής ποιότητας χωρίς καμία προοπτική παραγωγής. Τι κάνει λοιπόν ο μαραγκός; Πετάει το σάπιο και μένει με το χλωρό αν και απελέκητο.