WSJ: EΝΑ ΑΤΥΧΗΜΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΤΟ GREXIT

 

Η ελληνική κρίση δοκιμάζει τα όρια της ευρωζώνης, υποστηρίζει σε άρθρο του στη Wall Street Journal ο Simon Nixon. Η εκλογή Τσίπρα, οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα, οι επιλογές της κυβέρνησης και ο κίνδυνος εξόδου από το ευρώ από... ατύχημα. Από τότε που ξεκίνησε να υπάρχει η ευρωζώνη, η επιβίωσή της βασίζεται σε ένα παράδοξο. Από τη μια πλευρά, η σταθερότητα του ενιαίου νομίσματος εξαρτάται από την πίστη των αγορών στο γεγονός ότι είναι μη αναστρέψιμο.

Για να αποκατασταθεί αυτή η πίεση ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, υποσχέθηκε το 2012 πως θα κάνει ό,τι χρειαστεί για να μη διαλυθεί το μπλοκ. Από την άλλη πλευρά, η σταθερότητα στην ευρωζώνη απαιτεί επίσης η πιθανότητα εξόδου να είναι πραγματική, έστω και μόνο ως ένας τρόπος για να επιβληθεί η πειθαρχία στα κράτη μέλη, ιδιαίτερα σε αυτά που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες.

Η τρέχουσα πολιτική κρίση στην Ελλάδα δοκιμάζει τα όρια αυτού του παραδόξου. Κανένας δεν θέλει η Ελλάδα να φύγει από το ευρώ, πόσο μάλλον οι ίδιοι οι Έλληνες, το 74% των οποίων επιθυμεί η χώρα να παραμείνει στη νομισματική ένωση, σύμφωνα με δημοσκόπηση της περασμένης εβδομάδας. Ακόμα και το ακροαριστερό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι θα κερδίσει στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, και το οποίο φλέρταρε με μια πολιτική αποχώρησης από το ευρώ το 2012, τώρα αναγνωρίζει πως το Grexit θα ήταν καταστροφικό.

Η αποχώρηση από το ευρώ και η άρνηση πληρωμής των υφιστάμενων χρεών δεν θα αναβιώσουν μαγικά την οικονομία. Η κυβέρνηση πιθανότατα θα αναγκαστεί να εφαρμόσει πιο σφιχτή, αντί πιο χαλαρής, δημοσιονομική πολιτική, καθώς το τωρινό μικρό πρωτογενές πλεόνασμα θα μετατραπεί γρήγορα σε έλλειμμα, εν μέσω υποχώρησης της εμπιστοσύνης και των πιστώσεων, που θα ρίξουν και πάλι την οικονομία σε ύφεση. Ούτε είναι πιθανό η υποτίμηση να φέρει μεγάλη ανακούφιση.

Σε αντίθεση με την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και την Ιταλία, που αύξησαν τις εξαγωγές τους καθώς ανακτούσαν την ανταγωνιστικότητα, οι ελληνικές εξαγωγές έχουν μέχρι στιγμής λάβει μικρή ώθηση από τη σημαντική εσωτερική υποτίμηση της χώρας. Αυτό υποδηλώνει πως τα διαρθρωτικά εμπόδια και όχι οι τιμές είναι αυτό που κρατά πίσω την ανάπτυξη των εξαγωγών.

Ακόμα χειρότερα, η υποτίμηση θα οδηγούσε σε μια περίοδο υψηλού πληθωρισμού, πιθανότατα υπερπληθωρισμού, εάν η κυβέρνηση δεν μπορεί να δανειστεί για να χρηματοδοτήσει τις δραστηριότητές της ή να ανακεφαλαιοποιήσει το τραπεζικό σύστημα, και αναγκαστεί να βασιστεί στο τύπωμα χρήματος από την Τράπεζα της Ελλάδος, γεγονός που θα υπονόμευε την εμπιστοσύνη στο νέο νόμισμα της χώρας. 

Η οικονομική αστάθεια θα απέτρεπε τις ξένες επενδύσεις που είναι η καλύτερη ελπίδα της Ελλάδας για να βγει από την κρίση. Αυτά μπορεί να είναι βραχυπρόθεσμα ρίσκα που θα άξιζε να τα πάρει η χώρα εάν υπήρχαν ρεαλιστικές προοπτικές πως μια ελληνική κυβέρνηση μετά την έξοδο από το ευρώ θα μπορούσε να εφαρμόσει τις απαιτούμενες οικονομικές μεταρρυθμίσεις. 

Όμως αυτό φαίνεται απίθανο. Το Grexit θα μπορούσε να είναι μια νίκη για όλα εκείνα τα διαπλεκόμενα συμφέροντα που έχουν αντισταθεί στη μεταρρύθμιση, σε μια προσπάθεια να διατηρήσουν τα προνόμιά τους.  Διαβάστε την Επικαιρότητα ΕΔΩ.....