ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ Η ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΡΩΣΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

 

Όλο το φάσμα των εμπορικών σχέσεων Ρωσίας–Ελλάδας καθώς και τις δυνατότητες συνεργασίας στους τομείς της ενέργειας και των επενδύσεων συζήτησαν ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στην κατ΄ιδίαν συνάντησή τους στο Κρεμλίνο σήμερα. 

Όλο το φάσμα των εμπορικών σχέσεων Ρωσίας–Ελλάδας καθώς και τις δυνατότητες συνεργασίας στους τομείς της ενέργειας και των επενδύσεων συζήτησαν ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στην κατ΄ιδίαν συνάντησή τους στο Κρεμλίνο σήμερα. Κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης Τύπου που ακολούθησε ο Ρώσος πρόεδρος διευκρίνισε κατ΄αρχήν ότι η ελληνική πλευρά δεν κατέθεσε αίτημα για οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια, υπογραμμίζοντας ότι «θα καταβάλλουμε προσπάθειες ώστε να επαναφέρουμε τις εμπορικές σχέσεις». Μάλιστα, όπως υποστήριξε η προσπάθεια θα αφορά την αποκατάσταση του εμπορίου μεταξύ των δύο χωρών στο επίπεδο προ των κυρώσεων.

Ο Βλαντίμιρ Πούτιν αναφερόμενος στον τομέα της ενέργειας και στην προοπτική μεταφοράς του ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη, σημείωσε ότι «Η Ελλάδα θα είναι ένα από τα βασικά κέντρα διανομής του φυσικού αερίου» προσθέτοντας ότι τα 2/3 των αναγκών της Ελλάδας στο φυσικό αέριο καλύπτονται από την Ρωσία.Για τον τομέα των επενδύσεων ο κ. Πούτιν επιβεβαίωσε το ρωσικό ενδιαφέρον για τα λιμάνια και τις υποδομές, όπως και για τον ενεργειακό τομέα, ενώ δήλωσε «παρών» σε ενδεχόμενες ιδιωτικοποιήσεις κρατικών εταιρειών λέγοντας ότι «είμαστε έτοιμοι να συμμετάσχουμε στους διαγωνισμούς».

Ερωτηθείς για το ζήτημα των κυρώσεων σχολίασε ότι «καταλαβαίνουμε ότι η Ελλάδα αναγκάστηκε να υπογράψει τις κυρώσεις. Και η Ελλάδα επλήγη» ενώ πρόσθεσε ότι μοναδικός τρόπος να λυθούν τα προβλήματα είναι να τελειώσει «ο οικονομικός πόλεμος».

Τσίπρας: Η Ελλάδα δεν είναι επαίτης:  Ουσιαστικές και εποικοδομητικές χαρακτήρισε από την πλευρά του Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας τις συζητήσεις που είχε με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, τον οποίο ευχαρίστησε για την υποδοχή, τη φιλοξενία και τις ουσιαστικές συζητήσεις που έγιναν, κάνοντας λόγο για μια πολυ σημαντική μέρα στις διμερείς σχέσεις των δύο λαών, που ενώνονται από κοινούς αγώνες και ιδεώδη εδώ και δεκαετίες.«Μπορούμε να φέρουμε την άνοιξη στις ελληνορωσικές σχέσεις» δήλωσε χαρακτηριστικά, ενώ απαντώντας στις ευρωπαϊκές επικρίσεις για το φλερτ με τη Ρωσία, είπε πως είναι «αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα η άσκηση πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής», τονίζοντας ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα κυρίαρχη.

«Τις τελευταίες ημέρες άκουσα πολλά σχόλια και δημόσιες δηλώσεις από αξιωματούχους για την πρόθεση της Ελλάδας για επανεκκίνηση των σχέσεων με τη Ρωσία. Η Ελλάδα είναι μία κυρίαρχη χώρα με αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα για πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και αξιοποίησης του γεωπολιτκού της ρόλου. Σεβόμαστε τις δεσμεύσεις στους διεθνείς οργανισμούς, στους οποίους συμμετέχουμε και αξιοποιούμε όλες τις δυαντότητες σε διεθνές επίπεδο για συμφωνίες με στόχο πάντα την προάσπιση των συμφερόντων του λαού», πρόσθεσε. Σχολιάζοντας όσα ακούστηκαν ακόμη περί ελληνικού αιτήματος οικονομικής βοήθειας από τη Ρωσία ο κ. Τσίπρας δήλωσε πως «η Ελλάδα δεν είναι επαίτης για να γυρνάει τις χώρες για επίλυση του χρηματοδοτικού της προβλήματος». 

«Πρόκειται για ευρωπαϊκό πρόβλημα, στο ευρωπαϊκό πρόβλημα πρέπει να βρεθεί ευρωπαϊκή λύση» τόνισε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου υπογραμμίζοντας όμως ότι η χώρα μπορεί να έχει χάσει οικονομική δύναμη, αλλά δεν έχει χάσει τη γεωπολιτική της δυναμική.Αναφερόμενος στα θέματα συνεργασίας που συζητήθηκαν κατά τη διάρκεια της συνάντησης, ο κ. Τσίπρας είπε ότι η Ελλάδα ενδιαφέρεται να διερευνήσει τις δυνατότητες επενδυτικών πρωτοβουλιών και έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην κατασκευή ελληνικού αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου από τα τουρκικά σύνορα, τηρώντας τόσο την ελληνική όσο και την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Επισης ο κ. Τσίπρας ανέφερε ότι συζητήθηκαν οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στην ασφάλεια των χιλιάδων Ελλήνων που ζουν στην Ουκρανία και χαρακτήρισε την συμφωνία του Μινσκ «κλειδί» προς αυτή την κατεύθυνση.

Αμερικανικά και ευρωπαϊκά παραμύθια περί «ρωσικής Ελλάδας»: Ενόψει της επίσκεψής του στη Μόσχα ο Ελληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δέχτηκε μια σοβαρή προειδοποίηση από τη βρετανική εφημερίδα Financial Times. Δυο ημέρες πριν από την επίσκεψή του, δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Ο Τσίπρας δεν θα βρει σωτηρία στη Μόσχα». Σε θέμα του, το κανάλι Euronews, το οποίο προβάλλει διαρκώς τους άθλους της ΕΕ, η εκπρόσωπος της ΕΕ υπενθύμισε ευθέως στην Ελλάδα ότι αποτελεί μέλος της ΕΕ και τμήμα της Ευρώπης, γι’ αυτό η Αθήνα είναι καλύτερο να μην φλερτάρει ιδιαίτερα με τη Ρωσία. 

Η βρετανική εφημερίδα Guardian σημείωσε ότι με την πρώτη αναγγελία της επικείμενης επίσκεψης του Τσίπρα στη Μόσχα, αφίχθη στην Αθήνα ανώτερος διπλωματικός υπάλληλος της Ουάσιγκτον και μάλιστα, «πριν προλάβει να δύσει ο ήλιος πίσω απ’ την Ακρόπολη». Ο διπλωμάτης-αγγελιαφόρος απεδείχθη πως ήταν η αναπληρώτρια του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις, Βικτόρια Νούλαντ, μια εκ των βασικών χορηγών και ενορχηστρωτών της «επανάστασης του Μαϊντάν» πέρυσι στο Κίεβο. Η κυρία Νούλαντ δεν κρύβει ότι ήρθε να αποτρέψει τον Τσίπρα από μια φιλία με τη Ρωσία. 

Έναν πιο φανερό εκφοβισμό είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς. Ο «ελεύθερος» Τύπος μαζί με τους όχι και τόσο διπλωματικούς Δυτικούς απεσταλμένους, κομίζουν στην ελληνική κυβέρνηση μια απόλυτα σαφή διαταγή: «Καμία επαφή με τη Μόσχα!». Φαίνεται πως στην ΕΕ πιστεύουν στο όνειρο της Αποκάλυψης που είδε ο Ζμπίγκνιεφ Μπζεζίνσκι, ο οποίος διετέλεσε επί προέδρου Κάρτερ σύμβουλος εθνικής ασφάλειας. Ο Μπζεζίνσκι δήλωσε σε συνέντευξή του στα αμερικανικά μίντια ότι «μια Ελλάδα που θα έχει φίλη τη Μόσχα, μπορεί να παραλύσει την ικανότητα του ΝΑΤΟ να αντιδράσει στη ρωσική επιθετικότητα».

Τον Μπζεζίνσκι θεωρούν σε όλο τον κόσμο αντιρωσικό γεράκι, από τότε που αυτός το 1980 συνέβαλε παρασκηνιακά στην απόφαση να εξοπλιστούν οι αφγανοί μουτζαχεντίν με αμερικανικά όπλα (μια από τις πιο κατοπινές συνέπειες αυτής της απόφασης ήταν οι τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 του πρώην μουτζαχεντίν του Αφγανιστάν Μπεν Λάντεν στις ΗΠΑ). Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, σαφώς το παράκανε, όπως επισημαίνει ακόμη και ο αντιρωσικός βρετανικός Τύπος. 

Η σχολιαστής Μαίρη Ντεζέβσκι, επίσης της εφημερίδας Guardian, επεσήμανε τον μερικώς παρανοϊκό χαρακτήρα ανάλογων φόβων. Όπως έγραψε, με έναν συγκαταβατικό τόνο, «η Ελλάδα μπορεί να συγχωρεθεί για το ότι κοιτάζει προς τη Ρωσία, αλλά η Αθήνα θα πρέπει να είναι προσεκτική». Εξάλλου, οι ηγέτες των θεσμών της ΕΕ και ο πειθήνιος απέναντί τους Τύπος των χωρών-μελών, επαναλαμβάνουν ατελείωτα ότι ο Τσίπρας έρχεται στη Μόσχα ένα μήνα νωρίτερα πριν από το γεγονός για το οποίο τον είχε προσκληθεί. 

Θα έρθει στις 8 Απριλίου, ενώ η πρόσκληση ήταν για τις 9 Μαΐου, την ημέρα που η Ρωσία, και μαζί με αυτή όλοι οι άνθρωποι που θυμούνται ή άκουσαν πώς τελείωσε στην πραγματικότητα ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος στην Ευρώπη, θα γιορτάσουν τα 70 χρόνια από τη νίκη κατά του ναζισμού. Εν τω μεταξύ, πάντα τα ευρωπαϊκά Μέσα Ενημέρωσης, σημειώνουν αρκετά θορυβημένα ότι η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ έχει ήδη δηλώσει πως δεν θα πάει στη Μόσχα, αλλά ο Τσίπρας έχει αφήσει ανοιχτό προς το παρόν το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσει ξανά την πρόσκληση της Μόσχας. Προκύπτει πως η Μέρκελ πιθανόν θα υποχρεωθεί να συναντηθεί με τον Τσίπρα στο μεσοδιάστημα αυτών των επισκέψεων. 

Ένας εφιάλτης! Καθότι, ΕΕ και ΗΠΑ εκβιάζουν εδώ και μερικούς μήνες την Ελλάδα με την μη καταβολή της επόμενης δόσης από το ΔΝΤ (η Αθήνα υπολόγιζε σε ένα ποσό 7,7 δις. δολαρίων!). Συνάγεται ότι ο εκβιαστής κινδυνεύει να βρεθεί ο ίδιος σε ανησυχητική θέση. Και αν τελικά η Μόσχα «εξαγοράσει» την Ελλάδα και αυτή βγει από τον έλεγχο του Βερολίνου; Τότε πάνω στη Μέρκελ θα πέσει η οργή των αμερικανών ομοϊδεατών του Μπζεζίνσκι. Πώς τολμήσατε κυρία καγκελάριε να επιτρέψετε να ξεφύγει η Ελλάδα από το «γάντζο του χρέους»; 

Διότι η Ελλάδα, θεωρητικά, μπορεί να παραλύσει το ΝΑΤΟ με ένα βέτο, και η Ρωσία διασπά τη διεθνή απομόνωση! Ακόμα χειρότερα -αν πιστέψει κανείς τα Δυτικά ΜΜΕ- χάρη στις συμφωνίες του υπουργού Ενέργειας στη Μόσχα, Παναγιώτη Λαφαζάνη, η Ρωσία πλέον θα μπορέσει να υποβάλλει την Ευρώπη σε έναν ενεργειακό εκβιασμό κλπ. Το κωμικό της κατάστασης είναι ότι η Ρωσία στην πραγματικότητα δεν σκοπεύει να καταστρέψει το ΝΑΤΟ, ούτε να υποβάλλει την Ευρώπη σε ενεργειακό εκβιασμό, ούτε «να προβεί σε επιθετική ενέργεια απέναντι στην Ουκρανία» (το αγαπημένο κλισέ των Δυτικών πολιτικών και ΜΜΕ).

Δεν θα βρείτε σχετικά με αυτό ούτε μια λέξη σε καμία από τις δηλώσεις ρώσων πολιτικών (οι σόουμεν της Δούμας, τύπου Βλαντίμιρ Ζιρινόβσκι, δεν υπολογίζονται, αλλά και σ’ αυτόν είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεις εκκλήσεις περί κατάληψης της Ουκρανίας ή ολόκληρης της Ευρώπης).Όλοι αυτοί οι «εκβιασμοί», οι «παραλύσεις» και «επιθετικότητες», είναι οι καρποί της ρωσοφοβικής φαντασίας των ευρωπαϊκών και αμερικανικών μίντια, τα αφεντικά των οποίων τα υποχρεώνουν να πιθανολογούν πάντα το χειρότερο σε οποιαδήποτε ανάλυση των προθέσεων της Ρωσίας. Και να που τώρα οι φοβίες γίνονται μπούμερανγκ για τους ίδιους τους δημιουργούς τους, τους ευρωπαίους πολιτικούς τύπου της Μέρκελ.

Οχι δάκρυα από την Ελλάδα-Γερμανική παράκρουση: Ναι, η Ρωσία ανέκτησε την Κριμαία, αλλά μετά από τι; Αφότου οι αμερικανοί και ευρωπαίοι πολιτικοί άπλωσαν στο Κίεβο ένα βίαιο αντιρωσικό πραξικόπημα. Όσον αφορά τα δάκρυα του Δυτικού Τύπου για την προαιώνια τουρκική και ταταρική παρουσία στην Κριμαία, η οποία δήθεν ανησύχησε από την έκφραση της επιθυμίας του 90% του ρωσόφωνου πληθυσμού της Κριμαίας, αν υπάρχει στην Ευρώπη μια χώρα στην οποία αυτά τα δάκρυα σίγουρα δεν θα επιδράσουν, αυτή είναι σίγουρα η Ελλάδα. 

Καλύτερα να μην αναφερθούμε στην επί αιώνες τουρκική παρουσία στον ελληνικό χώρο.Επομένως, η ιστορία με τις ευρωπαϊκές και αμερικανικές ανησυχίες ενόψει της επίσκεψης του Τσίπρα στη Μόσχα, αποδεικνύεται κωμική. Αλλά μέσα σ’ αυτή την κωμωδία υπάρχουν τα ψήγματα αυτής της τραγωδίας που έπληξε την Ελλάδα (και σε μικρότερο βαθμό τις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου) τα τελευταία χρόνια. Τα ψήγματα αυτά αφορούν το εξής: Η ΕΕ αντί να παλέψει με την πραγματική απειλή, παλεύει με τις κατά φαντασία απειλές που έχει δημιουργήσει η δική της αντιρωσική (και εν πολλοίς αντιχριστιανική) ιδεολογία.

Αντί να παραδοθεί στη λήθη ο Β΄Παγκόσμιος πόλεμος και ο φοβερός ρόλος σε αυτόν του ναζισμού, μπουμπούκια του οποίου έχουν γίνει εδώ και καιρό ορατά στην Ουκρανία, η ΕΕ αγωνίζεται κατά των επισκέψεων στη Μόσχα στις 9 Μαΐου των ηγετών κυρίαρχων κρατών. Αντί να αγωνιστεί κατά της θρησκευτικής τρομοκρατίας και του «χαλιφάτου» των φανατικών που πάει να σταθεί στα πόδια του, η Ευρώπη αγωνίζεται κατά του μη δημοκρατικού αλλά κοσμικού καθεστώτος του Μπασάρ Άσαντ στη Συρία. 

Αντί της φτώχειας στην Ελλάδα, Ιταλία και Ισπανία, οι Βρυξέλλες έχουν βάλει από καιρό στο στόχαστρο τους ρωσικούς αγωγούς φυσικού αερίου στη Σιβηρία οι οποίοι, σημειωτέον, οδηγούν σ’ αυτές τις πτωχευμένες Ελλάδα και Ιταλία.Όταν το πυρ δεν βάλλεται προς τον εχθρό, αλλά προς τους δικούς σου, η ήττα είναι αναπόφευκτη. Σήμερα την ΕΕ φαίνεται ότι απασχολεί περισσότερο να μην αφήσει την ελληνική κυβέρνηση να υλοποιήσει ένα σχέδιο βοήθειας για τους χρεωμένους και απόρους. 

Ενώ καλύτερο θα ήταν να σκεφτεί πώς θα πραγματοποιήσει μέσα στα πλαίσια της ΕΕ μια φορολογική και οικονομική πολιτική η οποία θα προστάτευε το ευρώ από νέες θύελλες. Μάλλον όμως η ΕΕ δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Είναι προφανές ότι αυτό δεν χωρά στην ιδεολογία εκείνη, σύμφωνα με την οποία η Ρωσία είναι ένας εχθρός, και ο χριστιανισμός ένα απομεινάρι του παρελθόντος. Η εσωτερική και εξωτερική πολιτική συνδέονται μεταξύ τους. Ιστορικά πολύ λίγοι κατόρθωσαν ταυτόχρονα να καταπολεμήσουν τις φανταστικές απειλές στο εξωτερικό και να διεξάγουν συνετή οικονομική πολιτική στο εσωτερικό τους.

Το προσκήνιο και παρασκήνιο της επίσκεψης Τσίπρα στη Μόσχα: Οι Ρώσοι ζεύουν το κάρο βασανιστικά αργά μα μόλις το ζέψουν τρέχουν πολύ γρήγορα, λέει μια λαϊκή ρωσική παροιμία. Στις σχέσεις με την Ελλάδα κάτι ανάλογο φαίνεται να έχει γίνει.  Ενώ  μετά τις εκλογές του 2012 στη ρωσική πρωτεύουσα διαπίστωσαν τη μεγάλη ανατροπή - που αν και δεν ολοκληρώθηκε με σχηματισμό κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ - στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό και αργά, μεθοδικά, χωρίς να το πολυπιστεύουν, αρχικά ξεκίνησαν να "ζεύουν" το κάρο της επερχόμενης νέας ελληνορωσικής συνεργασίας. 

Το κάρο άρχισε να τρέχει με εντυπωσιακούς ρυθμούς αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου 2015. Είχε προηγηθεί η άκρως σημαντική απόφαση ματαίωσης της κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου, "ΝΟΤΙΑ ΡΟΗ" μέσω Βουλγαρίας, μετά το ανελέητο "πρέσινγκ" των Βρυξελλών και τις συνεχείς τρικλοποδιές από την Ουάσιγκτον. Ο ρώσος πρόεδρος Πούτιν, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Αγκυρα τον περασμένο Νοέμβριο, ανακοίνωσε την αλλαγή τροπής του αγωγού και την θαλάσσια διέξοδό του στα τουρκικά παράλια της Μαύρης θάλασσας, αντί για τα βουλγαρικά. 

Ταυτόχρονα, ο ίδιος τόνισε με νόημα ότι θα δημιουργηθεί στα σύνορα με την Ελλάδα ένα τεράστιο διαμετακομιστικό κέντρο (XAB). Από κει και πέρα το φ.α. όποιος θέλει να το προμηθευτεί πρέπει να βρει τον τρόπο, αφού η ρωσική ΓΚΑΖΠΡΟΜ, δεν δικαιούται πρόσβαση στις ευρωπαϊκές αγορές λόγω των όρων του Γ ενεργειακού πακέτου.

Μεγάλα έσοδα για την Ελλάδα: Στο εξής, κάθε χώρα, μέσα από την οποία θα μπορεί να περνάει ο αγωγός, αναλαμβάνει να κατασκευάσει τέτοιον για παραπέρα προώθηση προς την Ευρώπη. Είναι λογικό, η ελληνική κυβέρνηση να έχει σαφή θέση υπέρ της κατασκευής του αγωγού μέσα από το έδαφός της με προώθηση στα Σκόπια, τη Σερβία, την Ουγγαρία, Αυστρία κ.λ.π. Από τα 63 δις κυβικά που θα φθάνουν στα τουρκικά παράλια, τα 15 θα μένουν στην Τουρκία για εσωτερική κατανάλωση, τα υπόλοιπα 47, μέσω Ελλάδας θα προωθούνται στις αγορές των βαλκανικών χωρών και αυτών της Ν.Α. Ευρώπης.

Για τη χώρα μας θα ήταν ένα έσοδο του επιπέδου των 500 εκ. ευρώ το χρόνο μόνο για το τράνζιτ. Η κατασκευή του μεγάλου αυτού έργου θα κοστίσει γύρω στο 1,7 δις ευρώ και ήδη ιδιωτικές κοινοπραξίες με ευρωπαϊκές και ρωσικές - ή και χωρίς αυτές- εταιρίες δηλώνουν έτοιμες να αναλάβουν και να χρηματοδοτήσουν εξ΄ ολοκλήρου το έργο αυτό που για δύο - τρία χρόνια θα δώσει εκατοντάδες θέσεις εργασίας στη Βόρεια Ελλάδα. Το ρωσικό κάρο, λοιπόν, έχει πρωτίστως ενεργειακή χροιά και αυτό το διαπίστωσε απολύτως ο Ελληνας υπουργός ΠΑΠΕΝ, Παν. Λαφαζάνης, κατά τη διάρκεια των επαφών του στη ρωσική πρωτεύουσα πριν από μια βδομάδα. Ενα ταξίδι - προπομπό της επίσκεψης του πρωθυπουργού. 

Η Μόσχα έχει κάνει σαφές πως μια πιθανή συμφωνία για συμμετοχή της Ελλάδας στην κατασκευή του αγωγού που θα αποτελέσει γέφυρα προς τις άλλες χώρες (ΠΓΔΜ, Σερβία, Ουγγαρία) όπου οι εργασίες βρίσκονται ήδη σε προχωρημένο στάδιο, ανοίγει την ατζέντα των διμερών σχέσεων σε πρωτόγνωρες, ως τώρα, κατευθύνσεις με καθοριστικής σημασίας ανταποδοτικά ωφελήματα για τη χειμάζουσα ελληνική οικονομία.

Μείωση τιμής αερίου – αγροτικά προϊόντα: Τα αιτήματα που έθεσε ο Ελληνας υπουργός περί μείωσης της τιμής του φ.α. και δραστικής ελάφρυνσης του "χαρατσιού" που προβλέπεται από τον όρο του συμβολαίου προμήθειας του φ.α. και ακούει στον αγγλικό όρο, "take or pay", (πλήρωνε για ποσότητες που έχουν συμφωνηθεί να προμηθεύεσαι έστω και αν δεν τις καταναλώνεις), μπορεί να βρουν άμεση ανταπόκριση. Το 2014  με βάση τον όρο αυτό πληρώθηκαν 100 εκ. ευρώ. Τώρα γίνεται λόγος για μια δραστική μείωση ακόμα και 60-65%. Πέρα από το γεγονός ότι η Μόσχα έχει άλλου επιπέδου συμφωνίες για τις τιμές με χώρες μέσα από τις οποίες περνά αγωγός με ρωσικό φ.α.

Οσον αφορά τις εξαγωγές ελληνικών αγροτικών, νωπών και τυποποιημένων προϊόντων και το θέμα των κυρώσεων: Το ελληνικό αίτημα για άρση τους από τη Μόσχα δεν είναι το πρώτο και μοναδικό από χώρες - μέλη της Ε.Ε. Πλην όμως κρύβει, συνήθως, ... κουτοπονηριά! Πριν από δύο μήνες ο ... Γερμανός αρμόδιος υπουργός ζητούσε επιμόνως από τον Ρώσο ομόλογό του, Νικολάϊ Φιόντοροφ, να βρεθεί τρόπος ώστε να "επιστρέψουμε στην παλιά καλή εποχή συνεργασίας", πλην όμως, να γίνει αυτό χωρίς να θιγεί το καθεστώς των κυρώσεων (!).

Κάτι ανάλογο πρότεινε στον πρόεδρο Πούτιν και ο Ιταλός πρωθυπουργός, Ρέντζι, επισκεπτόμενος τη Μόσχα πρόσφατα: Ζήτησε την άρση των ρωσικών αντικυρώσεων για τα ιταλικά προϊόντα και όταν ο Πούτιν του θύμισε ότι "εμείς δεν σας επιβάλλαμε κυρώσεις, η Ε.Ε. επέβαλλε σε μας και αναγκαστήκαμε να πάμε σε απαντητικά μέτρα, ο Ιταλός ως Πόντιος Πιλάτος, κόντρα σε κάθε πολιτική λογική ψέλιζε  κάποιες εκφράσεις του τύπου, ε, όχι εμείς οι Βρυξέλλες ...

Η Ελλάδα δεν θα πρέπει να ακολουθήσει την "πεπατημένη". Οι μέχρι τώρα δηλώσεις ελλήνων κυβερνητικών αξιωματούχων και του πρωθυπουργού, αναφορικά με τις κυρώσεις που "οδηγούν στο πουθενά", βρίσκουν θετική απήχηση στη ρωσική πρωτεύουσα.

Υποκριτικά κτυπήματα στον Τσίπρα: Κατά τα άλλα στις Βρυξέλλες υπερθεματίζουν περί της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.  Αναφορικά με την τελευταία, ένα επίσης, εκκωφαντικό παράδειγμα αποτελεί η ομολογία του προέδρου της ΓΚΑΖΠΡΟΜ, Αλεξέι Μίλερ, ότι οι Γερμανοί πιέζουν τους ρώσους εταίρους τους να συμφωνήσουν στο διπλασιασμό της κατασκευής των υποθαλάσσιων αγωγών από τον πυθμένα της Βαλτικής, την ίδια ώρα που οι ίδιοι βάζουν τρικλοποδιές στην κατασκευή της λεγόμενης "Νότιας διαδρομής".Πλειάδα ήταν τα άρθρα μέσα στη βδομάδα που υπενθύμιζαν στον Α.Τσίπρα ότι η χώρα του ανήκει στην ευρωπαϊκή οικογένεια και δεν πρέπει να σπάσει την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη στο θέμα κατά της Ρωσίας. 

Δηλαδή, μην πάει και κάνει κανέναν αγωγό, να αφήσει να τον κάνουν οι Γερμανοί από τα Βόρεια ώστε να είναι πλήρης η γερμανική κατοχή της Ευρώπης. Και βέβαια, ζητούν – απαιτούν ευρωαλληλεγγύη στο θέμα της Ουκρανίας. Σε ποιούς τομείς; Μήπως στο θέμα της τροφοδοσίας του καθεστώτος του Κιέβου με στρατιωτικό εξοπλισμό όπως κάνει η Πολωνία, χώρα του προέδρου της Ε.Ε, Ντόναλντ Τούσκ; Η η Λιθουανία; Πολλοί ευρωπαίοι ηγέτες αρνήθηκαν να μεταβούν στη Μόσχα και να πάρουν μέρος στις εκδηλώσεις για τα 70χρονα της νίκης κατά του φασισμού, πράγμα το οποίο έπρατταν πρόθυμα τις προηγούμενες δεκαετίες. 

Τότε θα τους προτείνουμε να πάνε στο Κίεβο και να εναγκαλιστούν με τον ηγέτη του εθνικιστικού διαβόητου κινήματος, "Δεξιός Τομέας" , Ντμίτρι Γιάρος, ο οποίος έχει αναλάβει επίσημα και με Διάταγμα του Προέδρου, Ποροσένκο, σύμβουλος του αρχηγού του Γ.Ε.Σ. του ουκρανικού στρατού (!). Και όπως χαρακτηριστικά δηλώνει ο ίδιος  περιχαρής, "ο δεξιός τομέας παραμένει αυτόνομη οργάνωση η οποία θα χρηματοδοτείται, επι τέλους, από τον κρατικό προϋπολογισμό".Ετσι, ορθά – κοφτά. Οι οργανωμένοι ένοπλοι εθνικιστές-δολοφόνοι χιλιάδων αμάχων στην Ανατολική Ουκρανία, αναλαμβάνουν τώρα κρατικά -στρατιωτικά πόστα. 

"Ξεχνάνε" να πουν από ποιούς χρηματοδοτούνταν μέχρι τώρα. Ε, είδε κανείς καμιά αντίδραση από τις Βρυξέλλες; Κατά τα άλλα, η πολυπράγμων αμερικανίδα ΥΦΥΠΕΞ, Β.Νούλαντ, αυτή που πριν ένα χρόνο μοίραζε πιροσκί στους "αγωνιστές" του "Δεξιού Τομέα" στο Κίεβο, πιέζει φορτικά τους ευρωπαίους ηγέτες να μην πάνε προς Μόσχα, αλλά αν πάνε, να περάσουν και από το Κίεβο. Για το αν τους προτείνει και συνάντηση με τον Ντμίτρι Γιάρος, δεν το γνωρίζουμε. Αυτά και πολλά άλλα, αναφορικά με την Ουκρανία, ας τα έχει υπ΄όψιν ο Ελληνας πρωθυπουργός, για να μην εκπλαγεί αν του τα αναφέρουν, ενημερωτικά οι  ρώσοι συνομιλητές του. 

Είναι πολλά τα θέματα που θα συζητήσουν οι δύο ηγέτες στη Μόσχα. Ο ένας, ο πιο έμπειρος ίσως πολιτικός στον κόσμο σήμερα, ο άλλος, νέος, δυναμικός, επίμονος στις αρχές του και γι΄ αυτό  “επικίνδυνος" για το ευρωπαϊκό νεοφιλελεύθερο κατεστημένο. Μπορούν να βρουν κοινό παρονομαστή για μια ουσιαστική βοήθεια προς τη δοκιμαζόμενη ελληνική κοινωνία; Σίγουρα ναι. 

Αρκεί να γίνει μια ειλικρινής, ανοικτή, συζήτηση - παρουσίαση της πραγματικής οικονομικής, ανθρωπιστικής εικόνας που ζει σήμερα η χώρα και τι επιδιώκει να πετύχει ο Ελληνας πρωθυπουργός. Είναι σίγουρο ότι ο Β.Πούτιν θα λάβει το μήνυμα...