ΠΟΣΟ ΚΑΝΕΙ 1+1; ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ;

Μια από τις πιο σωστές διαφημίσεις των τελευταίων ετών είναι αυτή που λέει: «καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς»… Ας ξεχάσουμε για λίγο ο κάθε ένας από εμάς την ιδιότητά του, την παιδεία του και την ενασχόλησή του με τα κοινά…

Ας γίνουμε απλοί άνθρωποι, μέτριας μόρφωσης και εξυπνάδας που κύρια ασχολία μας είναι η καθημερινότητά μας. Πριν από μερικούς μήνες δώσαμε την ευκαιρία σε μία νέα κυβέρνηση να εκπροσωπήσει την καθημερινότητά  μας στην Ευρώπη, να μιλήσει απλά αντί για εμάς, να μας δώσει πίσω κάποια από αυτά που μας πήραν με το «έτσι θέλω». 

Σήμερα, μερικούς μήνες μετά, εμείς οι απλοί άνθρωποι είπαμε «να κάνουμε ταμείο». Όχι ταμείο στην τσέπη μας, αλλά στο τι έχουμε καταλάβει και τι έχουν καταφέρει οι εκπρόσωποί μας. Ο απλός άνθρωπος καταλαβαίνει ότι ο υπουργός Οικονομικών, φροντίζει για την ευημερία των οικονομικών της χώρας, εξηγεί την κατάσταση και προτείνει (ή ακούει) λύσεις για να πάνε τα πράγματα καλύτερα. Καλά μέχρι εδώ… Τι μάθαμε όμως, όλο αυτόν τον καιρό από τον δικό μας άνθρωπο, τον δικό μας υπουργό οικονομικών;

Μάθαμε από πού ψωνίζει ρούχα, μάθαμε τι μηχανή οδηγάει, μάθαμε τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς του και τι δουλειά κάνει η γυναίκα του! Μάθαμε που μένει στην Αίγινα και που μένει στην Αθήνα. Τον είδαμε σε lifestyle φωτογραφίσεις, τον είδαμε να τσακώνεται με τους ισχυρούς της Ευρώπης αλλά και με τους αντιεξουσιαστές στα Εξάρχεια. Τον ακούσαμε να μας εξηγεί τι είναι η «δημιουργική ασάφεια», αλλά και πώς (υποθετικά πάντα) η λύση βρίσκεται προ των πυλών. 

Αυτό όμως που δεν μας εξήγησε είναι το πόσο κάνει το 1+1… Ακούσαμε από όλους τους κυβερνητικούς παράγοντες (ακόμα και από τον πρωθυπουργό) για μία σειρά μέτρων, τα οποία θα ικανοποιήσουν τους δανειστές μας και θα ανακουφίσουν τους οικονομικά ασθενέστερους…

Όμως το δικό μου 1+1, μου έχει μάθει όλα αυτά τα χρόνια ότι δεν υπάρχουν μέτρα που θα ικανοποιήσουν αυτόν που μου δανείζει και θα μου κάνουν (την ίδια στιγμή) την ζωή μου καλύτερη. Τουλάχιστον αυτό μου έχει δείξει η πραγματική -και όχι η θεωρητική- οικονομία. Εγώ, ο απλός άνθρωπος, μέτριας μόρφωσης, στην καλύτερη περίπτωση δεν κατάλαβα τίποτα και στην χειρότερη είδα να έρχονται μέτρα που ελάχιστα διαφέρουν από αυτά της προηγούμενης κυβέρνησης.

Ο απλός κόσμος βλέπει τηλεόραση… Φευ! Από εκεί ενημερώνεται. Και τι βλέπει; Βλέπει την εθνική του «ανάταση» σε μία στρατιωτική παρέλαση με ολίγον από φολκλόρ πανηγυράκι, παρακολουθεί τα καραγκιοζιλίκια μίας προέδρου που έχει ως απωθημένο να γίνει δασκάλα δημοτικού, ακούει τις εκ βαθέων εκμυστηρεύσεις μίας εκπροσώπου του λαού να δηλώνει γκαζοφονιάς και λάτρης του – κατά τα άλλα συμπαθέστατου - Παντελή Παντελίδη. 

Και καθηλώνεται με απίστευτη απορία και ενδιαφέρον μπροστά στο χαζοκούτι μπας και καταλάβει τι θα αποφασίσει το Brussels Group και το Eurogroup ώστε να ξέρει αν θα του επιτραπεί πάει την επομένη στο σούπερ μάρκετ ή αν θα πρέπει να περιμένει την επόμενη συνεδρίαση των «σοφών» της Ευρώπης.

Οι απλοί άνθρωποι έχουμε απλές απορίες… Και για τους απλούς ανθρώπους το θεμελιώδες ερώτημα είναι αν τελικά υπάρχει κάποιος που θα εξηγήσει απλά και κατανοητά πως και πόσο κάνει 1+1;