ΠΕΡΙ ΔΡΑΧΜΗΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩ

 

Θεωρούσα πάντα και εξακολουθώ να θεωρώ ότι η ένταξη στην ευρωζώνη ήταν ίσως η πιο καταστροφική πράξη που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα τα τελευταια έτη. Διότι οδήγησε στο τεράστιο χρέος, τις αναγκαστικές περιόδους λιτότητας και ύφεσης και κατά συνέπεια στη γιγάντωση των δύο μεγαλύτερων απειλών για τη Δημοκρατία: του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής.

Όχι, η περίoδος της δραχμής δεν ήταν περίοδος δόξας, όπως διατείνεται ο κ. Ξυδάκης. Ήταν και αυτή μια περίοδος άθλιας μιζέριας. Στο οικονομικό επίπεδο ήταν μια περίοδος συνεχών συναλλαγματικών κρίσεων, γιγαντώματος τους κράτους και παγίωσης διαφόρων ολιγαρχών και καρτέλ. Στο πολιτισμικό επίπεδο ήταν μια περίοδος όπου η χώρα αναζητούσε την ταυτότητά της κάπου μεταξύ Κάρατζιτς και Μιλόσεβιτς ή, αν πάμε ακόμα μια δεκαετία πίσω, κάπου μεταξύ Καντάφι και Άσαντ (αν και υποψιάζομαι ότι ο κ. Ξυδάκης αυτά τα θεωρεί πολιτισμικά επιτεύγματα...).

Και τώρα, στα σημερινά: Tο νόμισμα είναι ένα εργαλείο. Ως εργαλείο τα αποτελέσματα της χρήσης του εξαρτώνται από τα χέρια στα οποία θα πέσει. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα πυρηνικά όπλα. Άλλο πυρηνικά όπλα στην κατοχή π.χ. της Κίνας και άλλο στην κατοχή του Ισλαμικού Κράτους. Αν στην Ελλάδα κυριαρχούσε ένα (πραγματικά) φιλελεύθερο κόμμα, μια συντεταγμένη έξοδος από την ευρωζώνη για μία πενταετία θα ήταν ευλογία. 

Θα έδινε στο κράτος τη δυνατότητα να δημιουργήσει το δίκτυο κοινωνικής προστασίας που θα του επέτρεπε να κάνει τις πιο ριζοσπαστικές αναπτυξιακές μεταρρυθμίσεις: μείωση του κράτους, μεταφορά των αρμοδιοτήτων από τον κρατικό στον ιδιωτικό τομέα, πλήρη απελευθέρωση της αγοράς προϊόντων και υπηρεσιών, ριζική μείωση φόρων κ.λπ. Όλα αυτά φυσικά στα πλαίσια της ύπαρξης μιας αυστηρά ανεξάρτητης Τράπεζας Ελλάδας με κύριο καθήκον την καταπολέμηση του πληθωρισμού.

Όμως δεν είναι αυτή η επιλογή που έχει η Ελλάδα σήμερα. Σήμερα το θέμα είναι αν θα δοθεί η δυνατότητα σε μία κυβέρνηση με ύποπτους πολιτειακούς στόχους -και οι παρεμβάσεις της κ. Κωνσταντοπούλου τόσο στο θέμα της ΤτΕ όσο και του ΣΚΑΙ ασφαλώς θα πρέπει πλέον να έπεισαν και τον πιο δύσπιστο περί του λόγου το αληθές- να αποκτήσει την άνεση χειρισμών που θα της έδινε τη δυνατότητα έκδοσης νομίσματος. 

Συνάμα φυσικά με τη μετατροπή της ΤτΕ σε κλαδικής του κόμματος. Δραχμή στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ θα σημάνει γιγάντωση του πελατειακού κράτους, κρατικοποιήσεις των πάντων, υπερπληθωρισμό, δελτίο τροφίμων (στους «αφοσιωμένους οπαδούς») κ.λπ. κ.λπ. Δραχμή στα χέρια μιας φιλελεύθερης κυβέρνησης θα σήμαινε Ελλάδα ως Δανία του Νότου. Δραχμή στα χέρια ενος νεοσταλινικού μορφώματος σημαίνει Ελλάδα ως Ζιμπάμπουε του Βορρά.