ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ...

 

Λέγεται ότι ιστορία επαναλαμβάνεται αν αγνοήσεις τα διδάγματά της. Αυτό οφείλεται στη φύση του ανθρώπου να ξεχνάει, να εφησυχάζει και να θεωρεί αυτονόητα αυτά που μέχρι χθες αποτελούσαν διακύβευμα. Σήμερα, μέσα σε μια εποχή πολιτικής αναταραχής, σύγχυσης και συνεχούς αστάθειας τα διδάγματα αυτά θα έπρεπε να αποτελούν την πυξίδα μας στη πορεία μέσα σε ένα τόσο ταχύτατα μεταλλασσόμενο πολιτικά περιβάλλον.

Σχεδόν τριάντα οχτώ χρόνια πίσω, μια συζήτηση για την ένταξη της χώρας στην τότε ΕΟΚ, έλαχε να συμπεριλάβει μέσα σε λίγες μόνο γραμμές ολόκληρη τη μεταπολιτευτική κουλτούρα της Ελλάδος. Ήταν τα λόγια δύο εκ των κορυφαίων. Δύο πολιτικών που άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους στον τόπο καθορίζοντας ιδεολογικά την πορεία μας ακόμα και σήμερα.

Πώς μπορείς να ξεχάσεις τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Ανδρέα Παπανδρέου, να παίρνει τον λόγο, ισχυριζόμενος ότι η απόφαση της ένταξης πάρθηκε στον βωμό του «Ανήκομεν εις την Δύσιν». Προκαλώντας έτσι την παρέμβαση του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή. «Με συγχωρείτε, γιατί το επαναλαμβάνετε το «Ανήκομεν εις την Δύσιν»; Βεβαίως ανήκομεν εις την Δύσιν!

Η Ελλάς, θέλετε από παράδοση θέλετε από συμφέροντα, ανήκει στον δυτικό κόσμο. Όπως άλλοι λαοί ανήκουν στους Αδεσμεύτους, ανήκουν στους Ανατολικούς, ανήκουν στους Αφρικανούς, υπό αυτή την έννοια ανήκομεν εις την Δύσιν», ήταν τα λόγια του Εθνάρχη, λαμβάνοντας την απάντηση «Προτιμούμε να ανήκομεν εις τους Έλληνες».

Της στιχομυθίας αυτής είχε προηγηθεί η ομιλία του Καραμανλή, στις 12 Ιουνίου 1976, σε συζήτηση πολιτικών αρχηγών στη Βουλή. «Η Ελλάς - και να το επαναλάβω διότι γνωρίζω ότι ενοχλεί τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ - η Ελλάς, πολιτικά, αμυντικά, οικονομικά, πολιτιστικά ανήκει εις την Δύσιν».

Μέσα στα λόγια των δύο αυτών ανδρών εμπεριέχεται ολόκληρη η πολιτική κουλτούρα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Οι στάσεις, οι πεποιθήσεις, οι αντιλήψεις και οι άξιες με τις οποίες γαλουχηθήκαν γενιές Ελλήνων. Η ερμηνεία εκείνης της στιχομυθίας καθορίζει ακόμα και σήμερα τον ιδεολογικό μας προσανατολισμό. Όπου και αν αυτός προσδιορίζεται. 

Μέσα σε αυτές τις δύο εκ διαμέτρου αντίθετες αντιλήψεις, συνοψίζονται όλα τα στοιχεία που καθόρισαν την πορεία της σύγχρονης Ελλάδας. Σήμερα, τα διλήμματα του παρελθόντος πλανώνται εφιαλτικά πάνω από την ελληνική κοινωνία. Αμηχανία, αγανάκτηση και υποκρισία είναι οι λέξεις εκείνες που θα ταίριαζαν καλυτέρα στην περιγραφή μιας συνολικής εικόνας του πολιτικού σκηνικού που διαμορφώνεται στην Ελλάδα.

Η αμφισβήτηση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας και η επιδίωξη του διχασμού σε προδότες και καθεστωτικούς, δεν μπορεί να αντλεί νομιμοποίηση στο όνομα κανενός. Διαφορετικά, είμαστε καταδικασμένοι να θέσουμε εκ νέου υπό διαπραγμάτευση ακόμα και τα πιο απλά. Μπορεί να πιστεύεις ότι δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε. Επίτρεψέ μου να πιστεύω το αντίθετο.