ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

 

Το παγκόσμιο σύστημα τροφίμων σήμερα ταλανίζεται από σοβαρές προκλήσεις και κινδύνους. Η παραγωγή και οι τιμές έχουν γίνει πιο ασταθείς, επίπεδα πείνας και φτώχειας παγκοσμίως παραμένουν υψηλά, ιδίως μεταξύ των αγροτικών κοινοτήτων, και μη βιώσιμες πρακτικές επιδεινώνουν τις ήδη υπάρχουσες περιβαλλοντικές προκλήσεις. 

Μέχρι το 2050, ο παγκόσμιος πληθυσμός θα έχει ανέλθει στα 9 δισεκατομμύρια, και η σίτιση του πληθυσμού αυτού θα απαιτήσει σημαντικές αλλαγές για τη διασφάλιση της παραγωγής, της διανομής και της επαρκούς κατανάλωσης θρεπτικών και βιώσιμα παραγόμενων τροφίμων.

Το «Νέο Όραμα για τη Γεωργία», όπως ορίστηκε από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ το 2009, υποστηρίζει ότι για να καλυφθούν οι ανάγκες του κόσμου, βιώσιμα και στο διηνεκές, ο αγροτικός τομέας πρέπει ταυτόχρονα να επικεντρωθεί στην επισιτιστική ασφάλεια, την περιβαλλοντική βιωσιμότητα και την οικονομική ευκαιρία. 

Η επίτευξη αυτών των στόχων, απαιτεί τον μετασχηματισμό του αγροτικού τομέα αξιοποιώντας σύγχρονες προσεγγίσεις με βάση την αγορά και μέσω της συντονισμένης προσπάθειας όλων των ενδιαφερομένων -συμπεριλαμβανομένων των αγροτών- της κυβέρνησης, της κοινωνίας των πολιτών, της εκπαίδευσης και του ιδιωτικού τομέα. 

Οι βασικοί παράγοντες επιτυχίας του μετασχηματισμού του γεωργικού τομέα σε εθνικό επίπεδο περιλαμβάνουν τη σωστή κατεύθυνση, μέσω της αποτελεσματικής ηγεσίας, της στρατηγικής και των επενδυτικών μοντέλων, καθώς και την κλιμάκωση του μετασχηματισμού μέσω της χρηματοδότησης, των υποδομών, των θεσμών και της στενής παρακολούθησης των αποτελεσμάτων.

Σύμφωνα με τα πρόσφατα στατιστικά στοιχεία της Eurostat, το μέσο ευρωπαϊκό γεωργικό εισόδημα αυξάνεται, εν αντιθέσει με το ελληνικό που συνεχώς μειώνεται. Ομοίως και τα έσοδά μας από την αγροτική οικονομία, τα οποία σημειώνουν πτώση της τάξης του 4% κάθε χρόνο. Με απλά λόγια, φαίνεται πως οι Έλληνες αγρότες μένουν πίσω στην ευρωπαϊκή κούρσα για την αγροτική ανάπτυξη. 

Οι νέοι στα αγροτικά επαγγέλματα είναι μόνο το 6% των αγροτών. Το ερώτημα «Ποιος θα ταΐσει τους Έλληνες το 2030;», ισχύει απόλυτα και είναι αναπάντητο. Αν μάλιστα συνδυασθεί με το εξαιρετικά υψηλό ποσοστό των ηλικιωμένων, που είναι 65% για τους άνω των 55 ετών αγρότες, τότε δείχνει ξεκάθαρα ότι αυτά τα επαγγέλματα δεν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στον ρόλο τους στο μέλλον.

Σε μία περίοδο όπου η κρίση στην Ελλάδα επιβάλλει τη σύγχρονη αξιοποίηση του πλούτου που κρύβει ο τόπος μας και των ταλέντων των ανθρώπων μας, και όπου οι διαθέσιμες θέσεις εργασίας ολοένα περιορίζονται, η γεωργία μπορεί να αποτελέσει σημαντική διέξοδο για την ελληνική οικονομία και την κοινωνική ανάπτυξη. 

Σε αυτό το πλαίσιο, απαιτείται οι αγρότες μας να υποστηριχθούν για να γίνουν ανταγωνιστικοί και να ενημερωθούν σωστά για τις πρακτικές με τις οποίες θα μεγιστοποιήσουν την παραγωγή τους και θα αυξήσουν τις πωλήσεις τους. Προαπαιτούμενα της αγροτικής επιχειρηματικότητας είναι η αγροτική έρευνα και οι πρωτοποριακές γεωργικές εφαρμογές, η αγροτική εκπαίδευση αναφορικά με το ευρύτερο οικοσύστημα της γεωργικής επιχειρηματικότητας. 

Kαι η ουσιαστική υποστήριξη νέων γεωργικών επιχειρηματικών προσπαθειών με άξονα την ανταγωνιστική οικονομική μεγέθυνση μέσα από την αγορά και όχι μέσα από επιδοτήσεις. Είναι επιτακτική η ανάγκη να βρεθεί άμεσα ένα ελπιδοφόρο σχέδιο που θα δώσει τέλος στις χαμένες ευκαιρίες, ωθώντας τους αγρότες να εκμεταλλευτούν στο έπακρο την πρόσβασή τους στην ευρωπαϊκή αγορά και προωθώντας την αγροτική επιχειρηματικότητα.