ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΩΣΑΝ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

 

Είναι οι πολυφορεμένες λέξεις των ημερών μας, εκείνες που γύρισαν από στόμα σε στόμα με απόγνωση, που έφτιαξαν εικόνες ασπρόμαυρες στο παρόν και το μέλλον μας...Η τελευταία πανελλαδική «αντίστροφη μέτρηση» ξεκίνησε με την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος. Από εκείνη τη χρονική στιγμή σφίχτηκαν τα στομάχια μας και έγιναν κόμπο - όπως και η κατάσταση της χώρας μας, που θύμιζε γόρδιο δεσμό.

«Ό,τι δεν λύεται κόπτεται» είχε πει στην αντίστοιχη περίπτωση ο Μέγας Αλέξανδρος και - δίχως να είναι κλισέ- μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο φτάσαμε πολύ κοντά στο να κόψουμε τον ομφάλιο λώρο που μας συνέδεε με την Ευρώπη. Οι ωδίνες του εν λόγω τοκετού έφεραν όχι τη γέννηση, την εξ αρχής δημιουργία, αλλά τη συχνή εμφάνιση συγκεκριμένων, «κανονικών» λέξεων στις ζωές μας. Συλλαβές με φόντο μια συμφωνία που μας ξενύχτισε και μας γέμισε με μαύρους κύκλους στα μάτια, όσο και κατάμαυρη διάθεση – όπως και την Ευρώπη, αλλά και μέρος του υπόλοιπου πλανήτη.

Δημοψήφισμα, «Ναι», «Όχι», διχασμός, ανασχηματισμός, βουλευτικές έδρες. Ψηφοφορία, «αντάρτες», εσωκομματική ρήξη, εκλογές, (προσωρινό ή μόνιμο) Grexit, IOUs, δραχμή. Κόκκινες γραμμές, διαπραγμάτευση. Eurogroup, Βρυξέλλες, πρόγραμμα, (έκτακτη) συνεδρίαση, δανειστές. Capital controls, Τράπεζες, ΑΤΜ, ουρές, περιορισμένη ανάληψη, ρευστότητα, ELA. Κούρεμα καταθέσεων, δάνειο-χρηματοδότηση γέφυρα, αναδιάρθρωση χρέους. 

Κι όλα αυτά χωρίς συγκεκριμένη χρονική σειρά, όλα αυτά για ένα (3ο) Μνημόνιο - το οποίο φήμες έλεγαν ότι θα το σκίζαμε με έναν νόμο, ένα άρθρο, σε μια νύχτα-γιορτή όπου πυροτεχνήματα θα χόρευαν στον ουρανό. Αυτός ο κατάλογος με τις λέξεις γύρω μας δεν έχει τέλος, υπάρχουν εκατοντάδες που το μυαλό, σε μια γρήγορη ανασκόπηση, δεν τις εμφανίζει. Ίσως να θέλει να τις ξεχάσει ή, σε μια άλλη περίπτωση, τις έχει αφομοιώσει τόσο πολύ που τις θεωρεί συνηθισμένες. 

Πιθανώς να τις θεωρεί μέρος της καθημερινότητάς μας που, πια, δυσκολεύεται να αναπνεύσει από την αγωνία. Σε αντιστοιχία με αυτές τις λέξεις εμφανίστηκαν ξανά ανάλογες, καθημερινές εκφράσεις που έγιναν εύκολοι τίτλοι στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης: «Ώρα μηδέν», «Εκπνέει ο χρόνος», «Είδηση τελευταίας στιγμής», «συνεδρίαση θρίλερ», «περνάμε στο μέτωπο της σκληρής διαπραγμάτευσης», «σε θέση μάχης η κυβέρνηση», «τα δύσκολα έρχονται».

Παρακαλώ τους συναδέλφους μου να αφήσουν πολύ χρόνο να κυλήσει για να  χρησιμοποιήσουμε ξανά αυτές τις λέξεις – η ΕΣΗΕΑ ίσως να έπρεπε να βγάλει ανάλογη ανακοίνωση. Εννοείται ότι στα σχόλια μπορείτε να προσθέσετε όποιες δεν μπήκαν στο κείμενο που διαβάσατε – μπορεί έτσι να συμπληρώσουμε το Λεξικό της Κρίσης, να γεμίσουμε τόμους ατελείωτους, σαν ένα μακροσκελές παραμύθι με λυπημένο τέλος.

Το ερώτημα, όμως, που προκύπτει από όλα αυτά, έχει δύο απαντήσεις: Θα θυμόμαστε συνεχώς από εδώ και στο εξής όλες αυτές τις λέξεις που στοίχειωσαν τις ζωές μας ή θα μπορέσουμε κάποτε να ξεχάσουμε, να τις αφήσουμε στην άκρη και να κάνουμε μια νέα αρχή, οικουμενική; Απαντάς κατά το δοκούν – έτσι κι αλλιώς οι ευχές δεν εμπίπτουν στα κλισέ.