ΜΕΡΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙ στον πεζόδρομο της οδού Μασσαλίας, έξω από τη Νομική Σχολή
Αθηνών. Δεκαπέντε (καμιά υπερβολή) νέοι στη σειρά με μια σύριγγα στο χέρι. Δίπλα
τα μαύρα βαποράκια μόλις έχουν φέρει την παρτίδα, μετράνε τα ευρώ. Οι
περαστικοί επιταχύνουν το βήμα, κάποιοι κοντοστέκονται αδύνατο να πιστέψουν. Θα
προσπεράσουν.
Γνήσιοι πολίτες όλοι μας του εκφυλισμένου ρωμέικου (στο οποίο κάποιοι
κατσαπλιάδες πριν δυο αιώνες δώσανε το όνομα «Ελλάς») θα συνεχίσουμε στα
καφενεία να υποστηρίζουμε άλλοι πως φταίει ο Σόιμπλε, άλλοι πως φταίει ο
καπιταλισμός, άλλοι πως φταίει η αριστερά και ο Λαζόπουλος, άλλοι θα
αντιδράσουν ψηφίζοντας νούμερα ή χιτλερικά νεάντερνταλ και άλλοι (οι πιο κυνικοί)
θα αποφανθούν πώς «τι να κάνουμε, είναι ελεύθερη η βούληση όσων αυτοκτονούν».
Λοιπόν, όποιος καταστρέψει αυτό το σκορποχώρι που ονομάζεται ακόμη
ελληνικό κράτος, θα έχει προσφέρει μια σπουδαία υπηρεσία στον παγκόσμιο
πολιτισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου