ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΔΙΑΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΙΣΧΥΡΟΙ

 

Τρία στοιχεία που ενισχύουν τα σενάρια διάσπασης της Τουρκίας. Γιατί να θέλουν άραγε οι ισχυροί την διάσπαση της Τουρκίας, μιας χώρας που αποτελεί πρόφραγμα στη ρωσική διείσδυση στη Μέση Ανατολή;

Είναι προφανές, πως τα γεγονότα στην Τουρκίας - παρελθόντος, παρόντος αλλά και τα αναμενόμενα - μας ενδιαφέρουν άμεσα, λόγω του ότι η μοίρα μας είναι συνδεδεμένη με την δική της, χωρίς να το επιδιώκουμε φυσικά, αλλά και χωρίς να υπάρχει δυνατότητα αποφυγής. Ως εκ τούτου, οφείλουμε με την μεγίστη προσοχή να εξετάζουμε κάθε τι που την αφορά - και μας αφορά.

Υπήρχε εποχή - από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 ακόμη - που τα σενάρια τα οποία κυκλοφορούσαν για διάσπαση της Τουρκίας, θεωρούνταν συνωμοσιολογικά για τον πολύ κόσμο, αλλά η παρέλευση των ετών εμφάνισε καταστάσεις, τις οποίες κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει. 

Γιατί να θέλουν άραγε οι ισχυροί την διάσπαση της Τουρκίας, μιας χώρας που παρέχει έδαφος στους συμμάχους της για κάθε είδους επιχείρηση σε Μέση Ανατολή και στα ενδότερα της Ασίας, αλλά και παράλληλα αποτελεί πρόφραγμα στη ρωσική διείσδυση στη Μέση Ανατολή;

Τα δε σενάρια διάσπασης δεν κυκλοφόρησαν τώρα που ο Ερντογάν κατέστη απρόβλεπτος και μάλλον ζημιογόνος για τα δυτικά συμφέροντα, αλλά από την εποχή όπου κυριαρχούσε το κεμαλικό στράτευμα, η δε Τουρκία ήταν απαραίτητη και για την ασφάλεια του Ισραήλ. Υπάρχουν τρία δεδομένα, που αποτελούν αρνητικά στοιχεία για την διατήρηση της Τουρκίας ως έχει.

Το πρώτο είναι πως τα Στενά του Βοσπόρου, είναι ο μοναδικός υδάτινος διάδρομος, που κατέχεται από μία μόνον χώρα.  Σε Γιβραλτάρ, Βερίγγειο πορθμό, Σουέζ, αλλά και Αδριατική, Περσικό Κόλπο κ.α., την κάθε όχθη κατέχει και άλλη χώρα. Αυτό σημαίνει, πως η Τουρκία αποκτά μεγαλύτερη γεωστρατηγική αξία, και δεν μπορεί να της ανατεθεί ο ρόλος να αποτρέπει κατά το δοκούν - κλείνοντας τα Στενά - τις επιχειρήσεις των Μεγάλων Δυνάμεων.

Αυτός είναι και ο λόγος που σε κάθε Συνθήκη, ή σχεδιασμό, η Κωνσταντινούπολη αναφέρεται ως ουδέτερη πόλη, υπό την διακυβέρνηση πολλών χωρών, τύπου διοίκησης τμήματος του Βερολίνου, προ της ένωσης του γερμανικού κράτους υπό την σημερινή μορφή.

Δεύτερο στοιχείο είναι η μείωση της ισχύος περιφερειακών μεγάλων κρατών, τα οποία είναι χρήσιμα στους ισχυρούς, αλλά ως υποβοηθητικά. Δεν μπορούν να αφεθούν να καταστούν ανταγωνιστικά. Το βλέπουμε με την Γερμανία, η οποία παραΰψωσε κεφάλι, και αιφνιδίως άρχισαν να αποκαλύπτονται σκάνδαλα στις οικονομικές σχέσεις της.

Υπενθυμίζουμε, πως τα έξη ανοικτά σκάνδαλα στην Ελλάδα έχουν δράστες γερμανικές επιχειρήσεις, προστιθέμενου την τελευταία εβδομάδα και έβδομου με τον Ερυθρό Σταυρό, πάλι με γερμανική επιχείρηση ως δράστη.

Γενικότερα όμως, είναι φανερή πλέον η τάση πολυτεμαχισμού όλων των κρατών, ακόμη και των μικρών, γεγονός που από πολλά χρόνια «στον Τρίτο Κόσμο θα πέφτουν βόμβες, στις δυτικές χώρες είναι δύο τα εργαλεία, το ΔΝΤ και η υποβοήθηση αυτονομιστικών κινημάτων». Όποιος ρίξει μια ματιά τι έγινε και τι γίνεται στις διάφορες χώρες της Ευρώπης, το αντιλαμβάνεται πλέον.

Και το τρίτο στοιχείο, είναι ο σχεδιασμός Κουρδικού κράτους, χρήσιμου για να αντιμετωπισθεί και το Ιράν, όταν έρθει η ώρα του - που δεν θα αργήσει να έρθει, όχι με βομβαρδισμούς του Ισραήλ, αλλά με ξεσηκωμό των ιδιαίτερων ομάδων, εθνοτικών, πολιτικών και θρησκευτικών, που δρουν εντός του.

Εκείνο που διατηρεί ακόμη την Τουρκία ως έχει, είναι μόνον η αντιπαλότητά της με την Ρωσία, που οξύνθηκε επικίνδυνα τελευταίως, γι’ αυτό και διατηρώ επιφυλάξεις ποιος έπεισε τον Τούρκο στρατιωτικό να διατάξει την κατάρρευση του ρωσικού αεροπλάνου (ένας αστυνομικός θα μας έλεγε να τον αναζητήσουμε μεταξύ αυτών που έχουν συμφέρον).