ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΚΙΝΕΖΩΝ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΩΝ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ

 

Με σκοπό την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης γενικότερα αλλά και την αναθέρμανση της ελληνικής κτηματαγοράς, το 2013 δημοσιεύτηκε το νομοθετικό πλαίσιο Ν 4143/2013 για την προσέλκυση αλλοδαπών επενδυτών και την απλούστευση των διαδικασιών επένδυσης αλλά ταυτόχρονα παρέχοντας άδεια πενταετούς διαμονής με δικαίωμα ανανέωσης σε πολίτες τρίτων χωρών εφόσον καταστούν ιδιοκτήτες ακινήτων των οποίων η αξία υπερβαίνει τις 250.000 ευρώ.

Μέχρι και σήμερα οι απόψεις για επιτυχία ή αποτυχία τελικά του άνωθεν εγχειρήματος της χώρας μας, σε συνάρτηση των πολυδάπανων εξόδων διαφήμισης, αποστολών ενημέρωσης, δημιουργία οργανισμού διαχείρισης, διίστανται καθημερινά. Ενώ ο σκοπός του νομοθετικού πλαισίου μπορεί να άπτεται στην εξωστρέφεια και την ανάπτυξη, πλέον δύναται να μεταφράζεται από χρυσή βίζα σε χρυσή μπίζνα ή χρυσό κόλπο.

Πρωταρχικά, η απουσία ορθής και επίσημης ενημέρωσης όλων των επαγγελματιών που σχετίζονται με την ακίνητη περιουσία (κτηματομεσίτες, δικηγόροι, συμβολαιογράφοι) αλλά και οι αρμόδιοι υπάλληλοι της κρατικής μηχανής, αποτέλεσαν το σημαντικότερο λόγο αποτυχίας τον πρώτο καιρό που τέθηκε σε εφαρμογή το νομοθετικό πλαίσιο Ν 4143/2013.

Ακόμη, η συνεχής αρνητική διαφήμιση και παραπληροφόρηση για το γεγονός ότι όλοι οι Έλληνες ξεπουλούν την ακίνητη περιουσία τους για ένα κομμάτι ψωμί, έφερε τους Κινέζους έτοιμους με προτάσεις αγοράς, οι οποίες ήταν μειωμένες κατά 30% – 50 % από την αρχική τιμή που ζητούσε ο ιδιοκτήτης, τιμή ήδη μειωμένη από τη γενικότερη ύφεση που έχει υποστεί η κτηματαγορά τα τελευταία χρόνια.

Μη ξεχνάμε ότι σίγουρα υπάρχουν περιπτώσεις ακινήτων που οι τιμές τους είναι αρκετά δελεαστικές αλλά κανείς ιδιοκτήτης δεν θα πουλούσε (και να ήθελε δε μπορεί) σε τιμή μικρότερη από το υπόλοιπο του δανεισμού του. 

Τη πρώτη χρονιά η παραπληροφόρηση των ενδιάμεσων ελληνικής καταγωγής που είχαν σχέσεις με τη Κίνα, είχαν οδηγήσει τους Κινέζους να πιστεύουν ότι μπορούν να αγοράσουν ακίνητο στη παραλιακή της Αθήνας (Π. Φάληρο, Γλυφάδα, Βούλα, κλπ) φάτσα στη Θάλασσα 10ετιας αλλά και στο Σούνιο με αντίτιμο τις 100.000 ευρώ.

Τότε η απάντηση που δώσαμε στους ενδιαφερόμενους ήταν, αν το βρείτε εσείς, πείτε μας να το αγοράσουμε εμείς.Τότε οι Κινέζοι άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά, σε κάτι δεν τους είχαν ενημερώσει σωστά, και ότι τα όνειρα για απόκτηση κατοικίας 120 -150 τμ νεόδμητη στις καλές περιοχές της Αττικής δεν μπορεί να υπάρξει με 800 και με 1.000 ευρώ / τμ.

Το επόμενο φαινόμενο, η επόμενη φάση, την αποτέλεσαν οι Έλληνες που διατηρούσαν σχέσεις είτε επαγγελματικές, είτε φιλικές με τη Κίνα, όπου παρουσιάζονταν σε κτηματομεσιτικά γραφεία ως εκπρόσωποι Κινέζων αγοραστών οι οποίοι ζητούσαν από τα κτηματομεσιτικά γραφεία να εξασφαλίζουν υπερβολικές αμοιβές για τους ιδίους από τη τιμή πώλησης του ακινήτου, αμοιβή που θα προοριζόταν για τον ίδιο γιατί πολύ απλά έχει την επαφή – γνωριμία.

Αμοιβές που μπορεί σε μερικές περιπτώσεις να δόθηκαν, αμοιβές μη λογικές, αμοιβές που τις επιβαρυνόταν ο πωλητής του ακινήτου, αλλά ταυτόχρονα το μόνο που προκάλεσαν ήταν η μη ολοκλήρωση των κτηματομεσιτικών πράξεων. Πλέον, οι καιροί απ΄ ό,τι δείχνουν τα δεδομένα σήμερα, έχουν αλλάξει, και μάλιστα πάρα πολύ.