Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ SWAP ΤΟΥ ΣΗΜΙΤΗ

 

Οι χώρες και μάλιστα του σκληρού πυρήνα της ΕΕ όπως η δική μας δεν χρεοκοπούν σε μια νύχτα αν δεν υπάρξει συνδυασμός παραγόντων και μεθοδεύσεων.

Σοβαρότατος παράγοντας του τρόπου και της μεθοδολογίας που οδηγήθηκε η χώρα στο κενό είναι και η υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ συστατικό μέρος της οποίας είναι και το περίφημο swap 2001

Μέσω του συνυπολογισμού του swap στο χρέος της χώρας, του πρόσθεσε αναδρομικά 21δις εκτινάσσοντας το στο 115% του ΑΕΠ και τα οποία ο κ Τομσεν μας υποχρέωσε να τα πληρώσουμε με ετήσια δόση των 5,1 δις από το 2010- 2014.Έπρεπε να συνυπολογιστεί ; Ας κρίνει ο αναγνώστης.

Η λέξη swap σημαίνει ανταλλαγή. Πρόκειται για συνήθη τραπεζική δραστηριότητα και πολλοί πολίτες την έχουν συναντήσει στις δανειακές συναλλαγές και τις διαπραγματεύσεις με τις τράπεζες τους. Είναι η περίφημη πρόταση που συνήθως την έκαναν οι τράπεζες στους πελάτες τους οφειλέτες δανείων.

Διατυπωμένη ως: Να αλλάξουν πχ το κυμαινόμενο επιτόκιο του δανείου τους με σταθερό επιτόκιο η να αλλάξουν το νόμισμα του δάνειου από ευρώ σε δολάριο, ελβετικό φράγκο κλπ. Να κάνουν δηλαδή ανταλλαγή (swap ) είτε επιτοκίων είτε το νόμισμα του επι οφειλόμενου ποσού από το στεγαστικό η επιχειρηματικό δάνειο τους .

Συγκεκριμένα: Στις περιπτώσεις αυτών των δανείων επί της κύριας σύμβασης δανείου δημιουργείται και μια νέα σύμβαση αποπληρωμής του κεφαλαίου (παράγωγη σύμβαση – derivative)Κάποιος λοιπόν είτε επιχείρηση είτε ιδιώτης –είτε η ελληνική δημοκρατία-δανείστηκε ένα ποσό πχ 1000 δολαρια με αποπληρωμή σε ισόποσες δόσεις 10 ετιας.

Η τράπεζα του προτείνει μια νέα ξεχωριστή σύμβαση επί ενός ανυπάρκτου κεφαλαίου νοητά ισόποσου με το ύψος του δανείου .Των 1000 δολαριων δλδ. Προτείνει ακριβώς στον πελάτη τα εξής : 

Αν τα 1000 σου δολάρια ήταν σε γιεν και επειδή το γιεν τώρα είναι χαμηλά θα μπορούσες να επωφεληθείς από την άνοδο της τιμής του σε σχέση με το δολάριο και εν τέλει να σου κοστίσει το δάνειο λιγότερα χρήματα αφού θα αφαιρέσεις τα κέρδη σου από την οφειλή σου απέναντι μου..

Υπογραφούν λοιπόν μια νέα σύμβαση ανταλλαγής (swap) που δεν έχει σχέση φυσικα με την σύμβαση του αρχικού δανείου. Στην οποία συμφωνούν ότι όσο της % έχει ανέβει η αξία του γιεν σε σχέση με το δολάριο την ταδε ώρα και ταδε μερα του χρόνου από την αξία που είχε το γιεν όταν υπογράψαμε την σύμβαση την διαφορά – το κέρδος στο δίνω εγώ η τράπεζα. 

Αν όμως την συγκεκριμένη ημέρα και ώρα έχει πέσει η αξία του γιεν σε σχέση με το δολάριο με πληρώνεις εσύ πελάτη μου. ΠΧ Αν η σύμβαση ανταλλαγής swap είχε υπογραφεί την πρώτη Ιανουαρίου και την πρώτη Ιανουαρίου του επόμενου έτους το γιεν είχε ανέβει 5% σε σχέση με το δολάριο η τράπεζα έπρεπε να πιστώσει- πληρώσει 5 δολάρια στο λογαριασμό του πελάτη .

Αντίθετα αν το γιεν είχε υποχωρήσει 5% σε σχέση με το δολάριο ο πελάτης έπρεπε να πληρώσει 5 ευρώ στον δανειστή τράπεζα του. Και οι δυο πλευρές τράπεζα και πελάτης ελπίζουν ότι θα κερδίσουν από αυτή την συμφωνία-στοίχημα που διαρκεί όσο το δάνειο και το αριθμητικό νούμερο υπολογισμού της είναι το ίδιο με το ποσό του δανείου

Το μόνο που συνδέει το δάνειο και το ποσό που πρέπει να αποπληρωθεί από τον δανειζόμενο του όπως το περιγράφει η δανειακή του σύμβαση είναι το ότι η νέα σύμβαση ως αριθμό και μόνο για υπολογιστικούς και μόνο λόγους εκλαμβάνει ως βάση υπολογισμού το ποσό του δανείου . Τον αριθμό 1000 από το παράδειγμα μας.

Εν κατακλείδι ο οφειλέτης- διότι αυτός μας ενδιαφέρει- σκέπτεται ότι αν βγω κερδισμένος από αυτό το στοίχημα που έγινε αριθμητικά επί του ποσού του δανείου μου θα αυξήσω τα έσοδα μου και θα αποπληρώσω ποιο εύκολα την δανειακή μου υποχρέωση.

Σε καμία περίπτωση όμως και αυτό είναι το σημαντικό είτε η τράπεζα πολύ περισσότερο ο οφειλέτης δεν μπορούν να προσθέσουν η να αφαιρέσουν από την αξία του δανείου μελλοντικά κέρδη η ζημίες γιατί πολύ απλά δεν τα γνωρίζουν εκ των πρότερων.

Πολύ δε περισσότερο ότι τα όποια οικονομικά αποτελέσματα θετικά/αρνητικά προέρχονται από άλλη ξένη της δανειακής συμβάσεως οικονομική συμφωνία. Μόνο εκτιμήσεις μπορούν να κάνουν και να ελπίζει ο κάθε ένας ξεχωριστά ότι αυτός θα είναι ο κερδισμένος από την νέα σύμβαση – στοίχημα (swap) στην λήξη της.

Τι ακριβώς συνέβη και το έτος 2000 εν όψη της ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ και το περίφημο swap «Σημίτη» ; Επειδή το ύψος του δημόσιου χρέους στο 103,5% δεν επέτρεπε την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ η τότε κυβέρνηση θεωρώντας ως νοητό, αριθμητικό κεφάλαιο το σύνολο των υποχρεώσεων της Ελλάδος το αντάλλαξε από δολάρια σε γιεν με αντισυμβαλλόμενο την Deutsche bank και διαμεσολαβητή την Goldman sachs.

Υπέγραψε λοιπόν μια νέα οικονομική συμφωνία 30τους διάρκειας που αριθμητική βάση είχε το ποσό του δημοσίου χρέους. Στην συμφωνία αυτή το κράτος κέρδιζε αν έχανε το δολάριο έναντι του γιεν και έχανε με το αντίστροφο.

Επειδή όμως ο κύριος σκοπός που υπαγόρευσε την υπογραφή της ήταν η μείωση του δημοσίου χρέους (για να εκπληρωθεί το κριτήριο ένταξης) εξέλαβε παράτυπα τις τιμές που είχε γιεν αναδρομικά ( τιμές ανά έτος 1995-2000) όπου το γιεν κινείτο ανοδικα έναντι του δολαρίου. Με δυο λόγια η συμφωνία υπογράφτηκε το 2001 αλλά είχε αναδρομική ισχύ 5ετιας.