Η «ΑΝΕΜΙΑΙΑ» ΑΡΙΣΤΕΡΑ

 

Ανεμιαία (ανεμιαίο = περιέχει μόνον αέρα), πρέπει να ονομάζονται τα δόγματα που καταβιβρώσκουν τους κοινωνικούς, πολιτικούς θεσμούς και τις κοινωνίες. Η ορολογία είναι αρχαϊκή, ανήκει στον σοφιστή Γοργία (Λεοντίνοι Σικελίας, 483 – Λάρισα 375 π.χ.) ο οποίος υπεστήριζε τον απόλυτο γνωσιολογικό μηδενισμό σύμφωνα με τον οποίον «δεν υπάρχει τίποτα».

Ευρεία αναφορά στα δόγματα γίνεται από τον Γερμανό φιλόσοφο Immanuel Kant, (Καινιξμπουργκ Πρωσσίας, 1724- 1804). Tα θεωρεί ως διατυπώσεις θέσεων χωρίς κριτική εξέταση των προϋποθέσεων πάνω στις οποίες στηρίζονται. Το δόγμα είναι μία αφελής και απλοϊκή πίστη.

Στη σύγχρονη εποχή ο Λένιν και Στάλιν, πέτυχαν να συγκροτήσουν τη φατρία της ολοκληρωτικής ηγεσίας. Στη πρώτη φάση ο Λένιν σχημάτισε τα Σοβιέτ, για να «αυτοκυβερνάται» ο λαός εν ισοτιμία, ισομοιρία, ισηγορία.

Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα τα Σοβιέτ μετεβλήθησαν σε σκιές και νεκρούς τύπους. Ο Στάλιν ολοκλήρωσε ορθόδοξα τον Λένιν προσηλωμένος στις βασικές αρχές του δογματισμού :«ου με πείσεις καν με πείσεις».

Χρήσιμα διδάγματα της ιστορίας για 16χρονους, 17χρονους μαθητές, μαθήτριες οι οποίοι για την άσκηση εκλογικού δικαιώματος πρέπει να γνωρίζουν τα δικαιώματα, υποχρεώσεις, καθήκοντα όπως έχουν θεμελιωθεί από τους συνταγματικούς κανόνες, ώστε να μην παρασύρονται από τις σειρήνες του λαϊκισμού και ανελευθερίας.

«Μία ελευθερία μόνο έχει το άτομο και ένα δικαίωμα. Να κάνει το καθήκον του. Δεν υπάρχει στιγμή δίχως καθήκον. Όσοι εκπληρώνουν τα καθήκοντα, δίνουν νόημα και περιεχόμενο στη ζωή τους. Αυτοί μπορούν να διεκδικούν δικαιώματα». Η ρήση ανήκει στον Μάρκο Τύλλιο Κικέρωνα (Λάτιο Αρπίνο, 106-44 π.χ.), ρωμαίος ρήτωρ, δικηγόρος και πολιτικός, εδολοφονήθη από τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Στην Ελλάδα του 2016, οι αριστεροί βασιβουζούκοι, στα χνάρια των Λένιν-Στάλιν, εγκατέλειψαν εν τάχει στη μοίρα τους αναξιοπαθούντες συντρόφους με ελάχιστες εξαιρέσεις (τις προσλήψεις με αποδοχές συμβούλου ενός τραπεζοκόμου, ενός μουσικοσυνθέτη και μικρό αριθμό καθαριστριών για την λάτρα του υπουργείου).

Όλα αυτά προς το θεαθήναι και ικανοποίηση των πρωτομάθητων, αδαών και εύπιστων ψηφοφόρων κι όλων των «απαραίτητων ηλιθίων» και ημιμαθών τους οποίους χρησιμοποίησε εντέχνως ο Λένιν για την ολοκλήρωση του κομμουνισμού. Ως ανεμένετο οι δήθεν αδικημένοι και αποτυχημένοι, ανίκανοι από τη φύση να πετύχουν, εστράφησαν κατά της αστικής τάξεως, τη ραχοκοκαλιά της κοινωνίας και όσων αγωνίζονται για να πετύχουν υψηλούς στόχους.

Τα αισθήματα φθόνου και μισαλλοδοξίας έχουν κυριεύσει τους δικαιοφανείς του 4%. Εκφράζουν την αντιπάθεια προς τα πρόσωπα που γίνονται αντικείμενα θαυμασμού. Δεν αναγνωρίζουν τις ιδέες, τις αξίες και τις πεποιθήσεις των άλλων. Γι αυτό τις μισούν και τις καταπολεμούν με κάθε τρόπο και μέσο.

Οι σύγχρονοι λαϊκιστές, δεν «συνωστίζονται» στη προκυμαία της Σμύρνης αλλά στη Βουλή των Ελλήνων. Αρνούνται να παραδεχθούν τα φανερά λάθη που έχει επισημάνει η κριτική. Βασίζονται σε υποθέσεις, σχηματίζουν συλλογισμούς και καταλήγουν σε αυθαίρετα συμπεράσματα. Αναζητούν διαφορές εκεί που δεν υπάρχουν. 

Αρέσκονται στις βαττολογίες στα παραπλανητικά επινοήματα, στις δοξασίες – δόξα. Στη δόξα ο Πλάτων (Αθήνα 428-347 π.χ.) αντιθέτει την επιστήμη, την πραγματική γνώση που έχει ως αντικείμενο το σταθερό και αιώνιο κόσμο των ιδεών.

Η δημοκρατία δεν κινδυνεύει από τους μισαλλόδοξους δραχμιστές που πολιτεύονται, όσο από αυτούς που φεύγουν από την πολιτική αφήνοντας ελεύθερους όσους πολιτεύονται κακώς. Οι λίγοι κακοί αλλά δραστήριοι πολίτες δεν θα μπορούσαν να βλάψουν την δημοκρατία αν οι πολλοί και αδρανείς δεν τους άφηναν να την βλάψουν.

Μία καίρια και επίκαιρη παρατήρηση του Κωνσταντίνου Τσάτσου που ανταποκρίνεται πλήρως στην πολιτική ζωή της Ελλάδος το 2016.