ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΙΡΕΣΟΥΝ ΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ ΟΙ ΚΟΥΡΔΟΙ ΤΟΥ ΙΡΑΚ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ

 

Ο ηγέτης του ιρακινού Κουρδιστάν, πρόεδρος Μασούντ Μπαρζανί, ανακοίνωσε τη διεξαγωγή ενός (δεύτερου) γενικού δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία στις 25 Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους. Είναι αποφασισμένος να πραγματοποιήσει το όνειρο της δημιουργίας ενός κουρδικού Κράτους στη Μέση Ανατολή.

Η ανακοίνωση συμπίπτει με την υποστήριξη που παρέχεται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ στους Κούρδους της Συρίας στις επαρχίες της Χασάκα, Ράκκα και Ντέιρ εζ-Ζορ, στα βόρεια της Συρίας.

Ο στόχος είναι να δημιουργηθεί μια άλλη ομοσπονδία που θα αποτελείται από Κούρδους, οι οποίοι θα μπορέσουν να ακολουθήσουν το παράδειγμα των Ιρακινών «αδελφών» τους, ακόμα και να τους προλάβουν.

 Αυτό που συμβαίνει στο Ιράκ και τη Συρία όσον αφορά τους Κούρδους συνδέεται, ανεξαρτήτως συνόρων. Παρ 'όλα αυτά, οι κυβερνήσεις των χωρών της περιοχής που τις αφορά άμεσα (η Άγκυρα, η Τεχεράνη, η Βαγδάτη και η Δαμασκός) πιστεύουν ότι οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να αναμορφώσουν την περιοχή και να δημιουργήσουν μια «νέα Μέση Ανατολή» με βάση το μοντέλο της Κοντολίζα Ράις που η πρώην υπουργός Εξωτερικών υπό τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους προσπάθησε να  προωθήσει .

Θα αφήσουν οι γειτονικές χώρες των Κούρδων τις ΗΠΑ να διαιρέσουν τη Μέση Ανατολή αξιοποιώντας τους 22 με 25 εκατομμύρια ενθουσιώδεις και αφοσιωμένους Κούρδους που ονειρεύονται να έχουν το δικό τους Κράτος; Οι Κούρδοι της Μέσης Ανατολής αποτελούν τη μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα στον κόσμο που δεν είχε Κράτος μέχρι σήμερα.

Διανέμονται κυρίως στο Ιράκ, το Ιράν, την Τουρκία, τη Συρία, το Αζερμπαϊτζάν, την Αρμενία και το Λίβανο. Η παρουσία τους είναι ασθενέστερη αλλού στον κόσμο. Η δημιουργία ενός κουρδικού Κράτους στο Ιράκ και τη Συρία σίγουρα δεν βασίζεται στην ευλογία ή τη στρατηγική των ΗΠΑ, αλλά στην καλή θέληση της Τουρκίας, του Ιράκ, του Ιράν και της Συρίας.

Δυστυχώς για τους Κούρδους, οι χώρες αυτές μπορούν και θα ξεπεράσουν τις διαφορές τους και τους αντικρουόμενους στόχους τους όσον αφορά τη Συρία, ενώνοντας αλλήλους για να εμποδίσουν πριν απ 'όλα τη δημιουργία αυτού του κουρδικού Κράτους.

Πράγματι, λίγο μετά που ο Μασούντ Μπαρζανί ανακοίνωσε την πρόθεσή του να προβαίνει σε γενικό δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία, καλά πληροφορημένες πηγές μου είπαν ότι πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών και της  ασφάλειας του Ιράν.

Της Τουρκίας και της Συρίας πραγματοποίησαν μια συνάντηση στο υψηλότερο επίπεδο για να συζητήσουν τις «καταστροφικές συνέπειες» ενός ενδεχόμενου ανεξάρτητου κουρδικού Κράτους στις αντίστοιχες χώρες τους και τις επιπτώσεις του στη Μέση Ανατολή. 

Αυτοί οι πράκτορες πιστεύουν ότι οι ΗΠΑ επωφελούνται από το κουρδικό όνειρο να έχουν ένα Κράτος για να διαιρέσουν πιο εύκολα τη Μέση Ανατολή και να δουν πώς θα αντιδράσουν οι άλλες χώρες.

Από τη κουρδική πλευρά, αυτό το όνειρο είναι νόμιμο. Οι Κούρδοι έχουν το δικαίωμα να έχουν το δικό τους Κράτος. Αλλά οι χώρες της περιοχής είναι της άποψης ότι είναι πρόωρο να κάνουν αυτό το βήμα, το οποίο μόνο θα αυξήσει τα προβλήματα των Κούρδων. 

Επομένως, είναι απαραίτητο να θαφτεί αυτό το «αμερικανικό σχέδιο» το συντομότερο δυνατόν και να αναβάλλεται, ήτοι μετά το τέλος των πολέμων στη Συρία και το Ιράκ.

Χώρες όπως το Ιράν, η Συρία και το Ιράκ πιστεύουν ότι οι ΗΠΑ και το Ισραήλ βρίσκονται πίσω από αυτό το σχέδιο, ότι εκμεταλλεύονται τις συναισθηματικές πτυχές που συνδέονται με την ιδέα της ύπαρξης ενός Κράτους για τους Κούρδους, έχοντας ως στόχο τη διαίρεση της Μέσης Ανατολής. 

Η κυριαρχία του «Άξονα της Αντίστασης» θα ασκείται επί αδύναμων και διχασμένων Κρατών. Ωστόσο, ας έχουμε κατά νου ότι τα σχέδια που στοχεύουν να ανατρέψουν τον πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ-Ασαντ (μετά από έξι χρόνια πολέμου), να εγκατασταθεί ένα χαλιφάτο υπό τη κυβέρνηση του Νταές και να διασφαλιστεί ότι οι φυσικές συνέπειες του πολέμου στο Ιράκ θα οδηγήσουν στη δημιουργία ενός άλλου Σουνιστάν έχουν όλα αποτύχει μέχρι σήμερα.

Η Τουρκία είναι επίσης πεπεισμένη ότι οι ΗΠΑ δεν βλέπουν με κακό μάτι την αποδυνάμωση της θέσης του προέδρου Ερντογάν για να τον τιμωρήσουν για τον αυξανόμενο ρόλο που ασκεί στη Μέση Ανατολή, την άμεση συμμετοχή του στη Συρία και την αντίθεση του στη δημιουργία ενός κουρδικού Κράτους στη Συρία (όπου οι ΗΠΑ επιδιώκουν να χτίσουν μια στρατιωτική βάση που θα αντικαταστήσει το Ιντσιρλίκ σε εύθετο χρόνο και τόπο).

Η Τουρκία θεωρεί ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ενθαρρύνουν τη δημιουργία ενός κουρδικού Κράτους στα σύνορα με την Τουρκία υπό την ηγεσία του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (ΡΚΚ), θανάσιμου εχθρού του. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι Κούρδοι της Συρίας είναι πιθανό να ακολουθήσουν το δρόμο που χάραξαν οι Κούρδοι του Ιράκ: 

Οι ΗΠΑ ήδη κατασκευάζουν μερικές στρατιωτικές βάσεις και στρατιωτικά αεροδρόμια (5) στα βορειοανατολικά της Συρίας, με την πρόθεση να καταλαμβάνουν τμήματα της χώρας και να διατηρήσουν την παρουσία των ΗΠΑ σε μακροπρόθεσμη βάση.

Ανώτεροι αξιωματούχοι με τους οποίους μίλησα στην Τεχεράνη, Βαγδάτη και Δαμασκό βρίσκουν ότι η στρατηγική των ΗΠΑ στη Συρία και το Ιράκ είναι ασαφής.

Ανεξάρτητα από αυτή την εσφαλμένη εκτίμηση και παρατηρώντας τα γεγονότα που διαδέχονται το ένα το άλλο, η κυβέρνηση των ΗΠΑ φαίνεται πράγματι να έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στη στρατηγική της στο Ιράκ και τη Συρία.

 Οι παράνομες δυνάμεις κατοχής των ΗΠΑ υποστήριξαν μια σημαντική επίθεση στη Μπάντια (Badia) (μια ημι-έρημη ζώνη της Συρίας πλούσια σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο) από συριακές «μετριοπαθείς» ομάδες, προκειμένου να επεκτείνουν την κυριαρχία τους πάνω από τη συριακή στέπα που συνδέεται με την επαρχία Ανμπάρ (σουνιτική) στο Ιράκ και με τη ιορδανοσαουδαραβική έρημο. 

Κατέλαβαν την αλ-Τανφ και προσπάθησαν να ασκήσουν τεράστια πίεση στην Βαγδάτη (ανεπιτυχώς) για εμποδίσουν τις  Λαϊκές Δυνάμεις Κινητοποίησης (PMU) να φθάσουν τα σύνορα με τη Συρία. Επιτέθηκαν στη Ράκκα με τη βοήθεια των Κούρδων αντιπροσώπων τους και βρίσκονται στο σημείο να απελευθερώσουν αυτή τη πόλη από το Νταές. 

Τέλος, εξασφάλισαν τη πρόσβαση στα πετρελαϊκά κοιτάσματα και τα φράγματα στην αγροτική περιοχή της Ράκκα, για να εξασφαλιστεί ότι ένα μελλοντικό συροκουρδικό «Κράτος» (ή ομοσπονδία) θα μπορεί να επιβιώσει ανεξάρτητα από τη Δαμασκό. Στη συνέχεια, σαν αυτά να μην ήταν αρκετά, προμηθεύουν τους Κούρδους πληρεξουσίους  τους με θανατηφόρα όπλα και βαρύ πυροβολικό.

Όλα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν να δουν ταυτόχρονα ποιος μεταξύ των Κούρδων της Συρίας και του Ιράκ θα φτάσει πρώτος να αποκτήσει Κράτος και να το επιβάλουν στις κεντρικές κυβερνήσεις ως τετελεσμένο γεγονός, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η πολιτική αυτή θα ενθαρρύνει τους Κούρδους αλλού (Ιράν και Τουρκία) να ακολουθήσουν την ίδια πορεία προς την ανεξαρτησία.

Οι ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονται για την αντίδραση του Ερντογάν και της τουρκικής κυβέρνησης για το σχέδιό τους για ένα κουρδικό Κράτος στη Συρία και το Ιράκ, γιατί είναι προς το συμφέρον τους να αποσταθεροποιήσουν την Άγκυρα (για διάφορους λόγους) ακόμη και αν η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ.

Στα μάτια των Αμερικανών, ο Ερντογάν θεωρείται ως «εκτός ελέγχου και της τροχιάς των ΗΠΑ» μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του. Η προώθηση των Κούρδων της Συρίας από τις ΗΠΑ και η υποστήριξη τους για ένα ενδεχόμενο ανεξάρτητο Κράτος κατά μήκος των τουρκο-συριακών συνόρων το επιβεβαιώνουν.

Ο Τούρκος πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών έχουν ήδη χαρακτηρίσει ένα πιθανο Κουρδιστάν ως «  ανεύθυνο και σοβαρό λάθος  ». Η Τουρκία δεν θα διεξάγει μάχη εναντίον των Μονάδων Προστασίας του Κουρδικού Λαού (YPG) αυτή τη στιγμή, γιατί οι μαχητές τους είναι υπό την προστασία των ΗΠΑ, αλλά θα επιτεθεί σίγουρα στους Κούρδους στο Αφρίν, στο άλλο άκρο της Ροζάβας.

Το Ιράν επίσης, μέσω του ανώτατου Οδηγού του Σαγιέντ Αλί Χαμενεΐ, κατέστησε σαφές ότι δεν θα ανεχτεί την παρουσία ενός κουρδικού Κράτους κατά μήκος των συνόρων του με το Ιράκ. Αυτή η ξεκάθαρη θέση, σαφή και σταθερή προς τους Κούρδους δεν είναι τόσο έκφραση εχθρότητας εναντίον του κουρδικού Λαού.

Οφείλεται περισσότερο στο γεγονός ότι είναι οι ΗΠΑ που επέλεξαν τη στιγμή, το χρονοδιάγραμμα και τη στρατηγική για να προωθήσουν το «σχέδιο της ανεξαρτησίας», ενώ ο διαμελισμός της Μέσης Ανατολής παραμένει μια πολύ εφικτή επιλογή, και μετά την αποτυχία του Νταές να επιτευχθεί να διαιρέσει το λεβάντε και τη Μεσοποταμία.

 Αυτός είναι ο λόγος που ο Ερντογάν προώθησε τις δυνάμεις μάχης του από τη Τζαραμπολούς στην αλ-Μπαμπ, αψηφώντας την παρουσία των ΗΠΑ, και διαίρεσε τη Ροζάβα σε δύο μέρη. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο το Ιράν προώθησε τις δυνάμεις μάχης του στην Μπάντια στα βορειοανατολικά της αλ-Τανφ. 

Μπλοκάροντας έτσι το δρόμο στις ΗΠΑ προς αυτή την κατεύθυνση, ενώ προχώρησε προς τα νοτιοανατολικά, ανακτώντας περισσότερα από 30 000 τ.χλμ. στη Μπάντια, για να αποτρέψει τις ΗΠΑ και τους αντιπροσώπους τους να επεκτείνουν τον έλεγχό τους σε αυτόν τον τομέα.

Για τη Τεχεράνη, τη Δαμασκό και την Άγκυρα, το σχέδιο των ΗΠΑ είναι να δημιουργηθεί ένα κουρδικό Κράτος στο Ιράκ και τη Συρία, και να ανοίξουν το δρόμο για τη δημιουργία ενός σουνιτικού Κράτους στο Ιράκ, μια χώρα που τη βλέπουν ως ένα ιρανικό Κυβερνείο. 

Αν η «σουνιτική εξέγερση» απέτυχε στη Συρία, είναι γιατί η χώρα μετρά περισσότερο από το 70% των σουνιτών οι οποίοι ελέγχουν την οικονομία, ενώ οι Αλαουίτες κατέχουν τη στρατιωτική διοίκηση.

Σύμφωνα με ορισμένους φορείς χάραξης πολιτικής στην περιοχή, οι Κούρδοι κινδυνεύουν να διαπράξουν ένα μνημειώδες λάθος βάζοντας στις πλάτες τους τις γειτονικές χώρες, διότι ένα Κράτος που μπορεί να επιτεθεί ή να περικυκλωθεί από γη και αέρα, που δεν έχει πρόσβαση στη θάλασσα, δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς συνεργασία.

Ο Μασούντ Μπαρζανί πιστεύει βέβαια ότι ο χρόνος είναι τέλειος για να κάνει το «δεσμευτικό δημοψήφισμα» του (το οποίο θα πρέπει μάλλον να του δώσει περισσότερο από το 90% των ψήφων υπέρ ενός ανεξάρτητου Κράτους) στις 25 Σεπτεμβρίου.

Πιστεύει επίσης ότι ο κουρδικός πληθυσμός αποδέχεται τους κινδύνους που συνδέονται με μια τέτοια απόφαση. Ο Μασούντ αποκλείει την άμεση ανακήρυξη ενός ανεξάρτητου κουρδικού Κράτους, αλλά βλέπει τα πράγματα σαν την αρχή ενός μακριού διάλογου και σαν διαδικασία ειρηνικών διαπραγματεύσεων με τη Βαγδάτη για να ικανοποιηθούν οι επιθυμίες του κουρδικού πληθυσμού.

Σύμφωνα με κορυφαίες πηγές που βρίσκονται στο Κουρδιστάν, ο Μασούντ δεν θέλει να ενθαρρύνει τους Κούρδους άλλων χώρων να ακολουθήσουν το παράδειγμά του, διότι το πρόγραμμα και η ιδεολογία των Κούρδων στο Ιράκ διαφέρουν από εκείνα των Κούρδων της Συρίας, της Τουρκίας και του Ιράν.

Αλλά τι σημασία έχει το τι πιστεύει και λέει ο Κούρδος ηγέτης, δεν υπάρχει εγγύηση ή διαδικασία που να προβλέπει τη χορήγηση ανεξαρτησίας σε ένα κουρδικό έθνος σε μία δεδομένη χώρα, αλλά ούτε και στις άλλες.

Στην πραγματικότητα, ο Μπαρζανί δεν μπορεί να εγγυηθεί ποια θα είναι η αντίδραση των ίδιων των Κούρδων του Ιράκ σε μακροπρόθεσμη βάση, ακόμη και αν προς το παρόν δηλώνουν ανοιχτά υπέρ των αποφάσεών του. Αλλά πίσω από κλειστές πόρτες, πολλοί Κούρδοι αντι-Μπαρζανί εκφράζουν τη διαφωνία τους με το δημοψήφισμα σε αυτή την κρίσιμη στιγμή στη Μέση Ανατολή.

 Πολλοί άνθρωποι αγνοούν το γεγονός ότι οι Κούρδοι του Ιράκ και της Συρίας δεν έχουν υιοθετήσει μια ουδέτερη θέση στις εν εξελίξει πολέμους στις χώρες αυτές. Ο Μασούντ Μπαρζανί παρείχε σημαντική στρατιωτική υποστήριξη στον Μπασάρ αλ- Άσαντ για πολλά χρόνια, αποστέλλοντας άνδρες και όπλα για ενισχύσεις στον συριακό στρατό.

Επιπλέον, οι Κούρδοι της Συρίας έδωσαν την ίδια υποστήριξη στις συριακές πόλεις που συνορεύουν με το Αφρίν όταν πολιορκήθηκαν από την Αλ Κάιντα και τους συμμάχους της. Η Δαμασκός θεωρεί ότι οι Κούρδοι οφείλουν την ασφάλεια και ευημερία τους στους Άραβες και μουσουλμάνους γείτονές τους.

Δεν είναι σίγουρα προωθώντας τη διχοτόμηση της χώρας στην οποία ζουν και και ακολουθώντας την πολιτική των ΗΠΑ που θα βοηθήσουν το ζήτημα τους. Στην πραγματικότητα, τα προβλήματα μεταξύ Δαμασκού και Χασάκα άρχισαν όταν οι Αμερικανοί αποβιβάστηκαν στα βορειοανατολικά της Συρίας.

Έτσι, ως αποτέλεσμα της παράνομης επέμβασης των ΗΠΑ στη Συρία, ο Σαλίχ Μουσλίμ, πρόεδρος του κουρδικού Κόμματος της Δημοκρατικής Ένωσης (PYD), επιτέθηκε στο Ιράν και εξήρε το ρόλο της Σαουδικής Αραβίας στην περιοχή. Οι ΗΠΑ προσποιούνται ότι πολεμούν το Νταές, αλλά χτύπησαν το συριακό στρατό και τους συμμάχους του, κατ 'επανάληψη. Η σχέση μεταξύ των Κούρδων της Συρίας και της Δαμασκού, ωστόσο, δεν έχει ακόμη φτάσει σε αδιέξοδο.

Η αμερικανική επέμβαση και η εχθρική στάση των Κούρδων της Συρίας κατά των Σύρων συμμάχων οδήγησαν τη Δαμασκό, τη Μόσχα και το Ιράν να ξεφύγουν από το ρόλο τους ως προστάτες των Κούρδων (Η Μόσχα και ο συριακός στρατός είχαν δημιουργήσει αρχικά μια χωριστική γραμμή γύρω από τη Ιεράπολη της Συρίας για να υποστηρίξουν τους Κούρδους με τη σειρά τους, για να τους προστατέψουν και να εμποδίσουν τους Τούρκους να καταλάβουν την πόλη που οι Κούρδοι απελευθέρωσαν από το Νταές).

 Η στάση των Κούρδων έχει οδηγήσει την Τουρκία να επιτεθεί στο Αφρίν και έχασαν την «προστασία» που απολάμβαναν, γεγονός που εμποδίζει το σχέδιο των ΗΠΑ να καταλαμβάνουν τμήματα της Συρίας και να διαιρέσουν τη χώρα.