ΣΕ ΣΠΙΡΑΛ ΘΑΝΑΤΟΥ H ΕΛΛΑΔΑ

 

 Άλλο είναι ένας τροχός να περιστρέφεται και άλλο είναι να τρέχει μόνος του τον κατήφορο... Ο κοινωνικός θάνατος είναι μια κατάσταση στην οποία περιπίτπει ο άνθρωπος.

Μέσα από διαδοχικές καταστάσεις που τον κάνουν να χάσει πλήρως την αυτοεκτίμησή του, μη διαθέτοντας την εικόνα που εκπροσωπεί τη σύγχρονη κοινωνία.

Το τί εκπροσωπεί η σύγχρονη κοινωνία είναι κάτι που το μαθαίνει μέσω της Παιδείας αλλά και των ΜΜΕ. Κανένα από τα δύο στην Ελλάδα δεν ανταποκρίνεται στη σύγχρονη πραγματικότητα.

Και τα δύο παράγουν ανέργους, άχρηστους και διανοητικά καθυστερημένους υπηκόους που ζουν εκτός Ελληνικής πραγματικότητας. Ο κόσμος στην Ελλάδα αισθάνεται περισσότερο ότι είναι δημότης Νέας Υόρκης, παρά Έλληνας. Αισθάνεται σαν να ζει σε ξένο σπίτι.

Σε ένα ξένο σπίτι κανείς δεν θέλει να ζήσει για πάντα, κανείς δεν προσπαθεί και κανείς δεν ψάχνει για το καλύτερο. Η κακή χρήση και προφορά της Ελληνικής γλώσσας - από την οποία χάθηκε το πολυτονικό - από τους νέους είναι φανερή. Λαός που δεν μιλάει τη γλώσσα του δεν έχει συνέχεια.

Ο κοινωνικός θάνατος είναι η αρνητική όψη μιας κοινωνίας που έχει παύσει να λειτουργεί με αρμονία και σε τάξη, μιας κοινωνίας που μπορεί να παράγει, να απολαμβάνει και να προλαμβάνει.

Σε αυτή τη κατάσταση μια κοινωνία θα παράγει τα πάντα με αρνητικό κόστος, όπως εγκλήματα, αδιαφορία, άρνηση σε όλα, μηδενισμό και μη αναγνώριση αξιών κλπ.

Αυτό το αρνητικό κόστος θα της δημιουργεί βαθύτερα χάσματα και αντιθέσεις, τα οποία θα είναι όλο και πιο δύσκολο να επουλώσει. Ο κοινωνικός θάνατος συνδέεται με ανάλογα φαινόμενα με τον πολιτικό και τον οικονομικό θάνατο. Και εκεί ίδια χάσματα υπάρχουν.

Η Ελλάδα έχει μπει σε ένα σπιράλ θανάτου. Η πολιτική που ακολουθείται για τη διάσωσή της δεν είναι η ενδεδειγμένη. Δημιουργεί πεζούλες για ξεκούραση αλλά δεν αλλάζει το πεπρωμένο.

Η χώρα μας θέλει άλλο μείγμα και αυτό στην Ελλάδα δεν το έχει κανένας πολιτικός.