ΓΙΑΤΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΤΕΛΝΕΙ DRONES-«ΔΟΛΩΜΑΤΑ» ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

Η Πολεμική Αεροπορία απασχολείται τουλάχιστον εδώ και δύο χρόνια με τις «βόλτες» που κάνουν τουρκικά κατασκοπευτικά μη επανδρωμένα αεροχήματα (drone) στο Αιγαίο. Όπως είναι φυσικό η προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας δεν μένει αναπάντηση από την χώρα μας.

Η Ελλάδα όπως έχει υποχρέωση για να διασφαλίσει τα συμφέροντα της καταγγέλλει κάθε παραβίαση στους διεθνείς οργανισμούς όπου και μετέχει ενώ φυσικά πριν από τις διπλωματικές της ενέργειες προηγείται η διαδικασία της αναγνώρισης των αγνώστων ιχνών που εντοπίζει η αεράμυνα μας.

Ίχνη τα οποία λειτουργούν ως «δολώματα» και προκαλούν μία διαδικασία που περιλαμβάνει την απογείωση ζεύγους μαχητικών αεροσκαφών τα οποία θα σπεύσουν στην περιοχή ενδιαφέροντος για να εντοπίσουν τον εισβολέα και να καταγράψουν τα στοιχεία του.

Μία ενέργεια η οποία συνεπάγεται τεράστια καταπόνηση για τους ιπταμένους χειριστές των μαχητικών αεροσκαφών, τα αεροσκάφη αλλά και όλο το προσωπικό και τις υποδομές που καθημερινά υποστηρίζουν τα μαχητικά της Πολεμικής Αεροπορίας για να εκτελούν απρόσκοπτα το πτητικό τους έργο.Αυτή την καταπόνηση αλλά και το οικονομικό της κόστος γνωρίζουν φυσικά πολύ καλά οι Τούρκοι.

Ένα κόστος το οποίο σε κάθε αναγνώριση θα μπορούσε να υπολογιστεί κατά μέσο όρο στα 20.000 ευρώ ανά ώρα πτήσης των μαχητικών αεροσκαφών, κόστος το οποίο διεθνώς ανάλογα με την μέθοδο για τον υπολογισμό του που χρησιμοποιούν οι Αεροπορίες – χρήστες των αεροσκαφών που έχει και η Π.Α. μας μπορεί να είναι λίγο υψηλότερο ή χαμηλότερο.

Σίγουρα όμως είναι πολύ πιο ακριβό από το κόστος που πληρώνει η Τουρκία για ένα μη επανδρωμένο αερόχημα το οποίο πετάει με λίγες χιλιάδες ευρώ, περί τις 3.000 την ώρα όπως υπολογίζουν οι ειδικοί. Με την συχνότητα που πετάνε τα τουρκικά μη επανδρωμένα οχήματα αυτή η διαφορά μπορεί να σημάνει μια «τρύπα» κάποιων εκατομμυρίων στον προϋπολογισμό της Π.Α. μέσα σε λίγους μήνες με μία Τουρκία από την άλλη η οποία στην χειρότερη περίπτωση ρισκάρει να χάσει από κάποιο τεχνικό πρόβλημα ή κακό χειρισμό ένα, συγκριτικά με ένα αεροσκάφος, πολύ φτηνό drone.

Για την ιστορία αξίζει να σημειωθεί πως η χώρα μας έχει ετοιμάσει πρόταση έρευνας και ανάπτυξης όπλου – λέιζερ για την αντιμετώπιση drone, αν και η αλήθεια είναι όπως ακόμα και αν το αποκτήσει είναι αμφίβολο αν θα έκανε χρήση των δυνατοτήτων του.

Πιο ρεαλιστική πρόταση για να απαντήσει η χώρα μας στον οικονομικό πόλεμο των drones της Τουρκίας θεωρείται από την άλλη η αγορά ραντάρ επιτήρησης drones. H EAB (Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία) μάλιστα έχει αναπτύξει την δική της πρόταση, πρόκειται για το ραντάρ ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ το οποίο με την πλήρη ανάπτυξη του αναμένεται να το αξιολογήσει η Πολεμική Αεροπορία.

Το σίγουρο, σε κάθε περίπτωση, είναι πως ο χρόνος πια δεν είναι με το μέρος μας, αφού όσο η Τουρκία αναβάθμιζε την αμυντική της βιομηχανία και προχωρούσε στην παραγωγή των δικών της συστημάτων η Ελλάδα προτίμησε να μένει παρατηρητής στις εξελίξεις και σήμερα αυτό το πληρώνει πολλαπλά.