ΣΤΟ ΝΕΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ

Δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικά ιδρύματα ανέστειλαν προσωρινά τη λειτουργία τους λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, ζητώντας από τους μαθητές να περιοριστούν στα σπίτια τους. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι τα μαθήματα σταματούν παντού. Πολλά σχολεία και πανεπιστήμια παγκοσμίως στρέφονται προς την τεχνολογία για να διατηρήσουν αδιάκοπο το πρόγραμμα σπουδών, καθώς μία σειρά από διαδικτυακά εργαλεία και λογισμικά επιτρέπουν την εξ αποστάσεως μάθηση.

Ενα από τα συχνότερα εργαλεία είναι οι υπηρεσίες ηλεκτρονικής διάσκεψης όπως το Zoom ή το Blackboard, οι οποίες επιτρέπουν στους καθηγητές να μεταδίδουν τις παραδόσεις τους μέχρι και σε 500 συμμετέχοντες.  Το ολοκληρωμένο πακέτο του λογισμικού δίνει την επιλογή στους μαθητές να «σηκώνουν τα χέρια» τους για να παρέμβουν, να στέλνουν μηνύματα στον καθηγητή, αλλά και να χωρίζονται σε μικρότερες ομάδες συζήτησης όπου συμμετέχουν μέσω κάμερας, μικροφώνου ή απλής πληκτρολόγησης.

Αρκετά πανεπιστήμια βρίσκουν ευκολότερη τη μετάβαση στο μοντέλο της διαδικτυακής τάξης, καθότι έχουν ήδη επενδύσει σε τεχνολογικές υποδομές. Το πανεπιστήμιο του Γέιλ –το οποίο ενημέρωσε χθες πως θα μείνει κλειστό τουλάχιστον μέχρι τις 4 Απριλίου– βασίζεται ήδη σε μεγάλο βαθμό στο λογισμικό Canvas. Πρόκειται για έναν ιστότοπο στον οποίο οι μαθητές αναρτούν τις εργασίες τους, συμμετέχουν σε σχολιασμό των κειμένων του προγράμματος σπουδών και παρακολουθούν την πορεία των βαθμολογιών τους.

Ταυτόχρονα, δεκάδες πανεπιστήμια όπως το ΜΙΤ διατηρούν ψηφιακές βιβλιοθήκες για πολλά από τα μαθήματά τους με βίντεο των παραδόσεων και σημειώσεις – αρκετά από αυτά, μάλιστα, παρέχονται δωρεάν για το ευρύ κοινό. Ωστόσο, η μετάβαση στο διαδικτυακό μοντέλο κρύβει πολλές προκλήσεις για τους καθηγητές που καλούνται να προσαρμοστούν απότομα σε νέες συνθήκες.

«Ορισμένες παιδαγωγικές μέθοδοι δεν μεταφέρονται εύκολα σε ένα ηλεκτρονικό περιβάλλον και ο συντονισμός στην αρχή είναι προβληματικός», αναφέρει η Μελίσα Γουόνγκ, καθηγήτρια πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο του Illinois στην Urbana, η οποία διδάσκει πλέον όλα τα μαθήματά της από το σπίτι της στην Καλιφόρνια.

«Είναι δύσκολη διαδικασία και στη διάρκεια αυτών των δύο ημερών δουλεύω ασταμάτητα δημιουργώντας φόρουμ συζητήσεων και απαντώντας διαδικτυακά στις ερωτήσεις των μαθητών», αναφέρει η Ελλη Βιντιάδη, καθηγήτρια φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο του Deree το οποίο λειτουργεί ηλεκτρονικά από την Τετάρτη, προτού συμπληρώσει πως «χάνεται επίσης η σημαντική αντιληπτική ικανότητα του καθηγητή όταν κοιτά τους μαθητές στα μάτια».

Ορισμένοι κύκλοι σπουδών, όπως οι εργαστηριακές επιστήμες, παρουσιάζουν ακόμη περισσότερες προκλήσεις στη διαδικτυακή τους μετάβαση. «Είναι σχεδόν αδύνατο να αναπαράγω το μάθημα μου ηλεκτρονικά», αναφέρει χαρακτηριστικά ο καθηγητής γεωλογίας στο πανεπιστήμιο Χόφστρα, Μπρετ Μπένινγκτον.Υπάρχει μία ακόμη πρόκληση: το σενάριο όπου τα παιδιά χρησιμοποιούν το συγκριτικό τους πλεονέκτημα στην εξοικείωση με την τεχνολογία για να αποφύγουν της μαθησιακές υποχρεώσεις.

Στην Κίνα, 50 εκατομμύρια μαθητές κλήθηκαν να χρησιμοποιήσουν την εφαρμογή εξ αποστάσεως μάθησης DingTalk. Σύντομα, ένας εκπληκτικός συντονισμός μεταξύ των παιδιών οδήγησε σε ομοβροντία αρνητικών βαθμολογήσεων κατά της εφαρμογής, με σκοπό τη διαγραφή της. Εν μια νυκτί, το σκορ του DingTalk έπεσε από το 4,9 στο 1,6 – προτού παρέμβουν τελικά οι γονείς με το δικό τους κύμα των πεντάστερων βαθμολογήσεων.