Η «ΠΟΡΤΑ» ΤΗΣ ΦΩΦΗΣ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΕΙΝΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΗ

Οι σοκαριστικές (όσο είναι σοκαριστικές, γιατί στην Ελλάδα ζούμε) αποκαλύψεις  με τις συνομιλίες Παππά, όσα όζοντα ανέδειξαν οι παρακολουθήσεις της ΕΥΠ, η Novartis και το παραδικαστικό κύκλωμα των σκοτεινών ατραπών, απελευθέρωσαν τη Φώφη Γεννηματά από τον πολιτικό φόρτο όσων - λίγων - στελεχών, προσέβλεπαν, με αφέλεια ή ιδιοτέλεια, την προσέγγιση με τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Μια τέτοια προσέγγιση για την ίδια ήταν άχθος που θα γινόταν άγος, καθώς  όσο σπάει η κρούστα της αδιαφάνειας, αυτά που βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας αποτελούν οριστική τροχοπέδη στην ώσμωση των δύο  κομμάτων. Οχι ότι το, πατρικό του ΚΙΝΑΛ, ΠΑΣΟΚ είναι άμωμο, κάθε άλλο. Αλλά  αφενός πλήρωσε βαριά, αφετέρου  όσοι παραβάτησαν το έκαναν  δι’ ίδιο όφελος, και όχι ως ενεργούμενα κεντρικού σχεδιασμού.

Ο  Τσίπρας αφού δεν κατάφερε να το διαγουμίσει το 2015, προσπάθησε στην πορεία να το απορροφήσει. Όταν είδε ότι και αυτό δεν κατορθώνει, γιατί υπάρχει ένας  σκληρός πυρήνας που δεν προσφέρεται προς βρώσιν, άλλαξε τακτική. Πρότεινε συνεργασία  επί ίσοις όροις.  Η Γεννηματά σθεναρώς αρνήθηκε, και τώρα μάλλον νιώθει δικαιωμένη. 

Στο ΚΙΝΑΛ τονίζουν ότι χωρίς να ξεχνούν ποιος κυβερνά, η σύγκρουση με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι δεδομένη «γιατί πρόκειται περί ενός συνονθυλεύματος  χωρίς αρχές. Το χτύπημα θα είναι διαρκές». Αυτό επιβεβαιώθηκε και στην κοινή συνεδρίαση Πολιτικού Συμβουλίου και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας την Τρίτη. 

Αναμενόμενο, καθότι είναι  δεδομένο πως  η εμπιστοσύνη Γεννηματά  στο πρόσωπο Τσίπρα είναι μηδενική. Είναι γνωστό  ότι στο συμβούλιο  αρχηγών  το  2015 του είχε πει θα σε στηρίξουμε αλλά μην κάνεις εκλογές. Αυτός υποσχέθηκε ότι δεν θα κάνει και… έκανε. Εκτοτε η αρχηγός του ΚΙΝΑΛ εκμυστηρευόταν πως κάθε φορά που του δίνει το χέρι της, κοιτάει… μήπως λείπει κανα δάχτυλο!

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό  πάντως στον αναγνώστη (και στους Συριζαίους), ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε δείξε τέτοια αήθεια, η άρνηση συνεργασίας εκ μέρους του ΚΙΝΑΛ θα ήταν δύσκολη. Η κουλτούρα  των συνεργασιών  ελκύει  τους κεντροαριστερούς γιατί φέρει την πολιτική  συγκίνηση και το βάρος της ιστορίας. 

Διαμορφώθηκε ως στρατηγική  από τα «Λαϊκά Μέτωπα» της δεκαετίας του 30. Όπως ας πούμε στην Ισπανία του ΄36  με την εκλογική σύγκρουση ανάμεσα στο «Λαϊκό Μέτωπο» και το «Εθνικό Μέτωπο», που βρήκε  νικήτριες τις δημοκρατικές, κομουνιστικές και σοσιαλιστικές δυνάμεις του πρώτου.

Η, όπως στη Γαλλία  πάλι του ‘36 , όπου η κυβέρνηση του σοσιαλιστή Λεόν Μπλουμ ανήλθε στην εξουσία, καθώς Ριζοσπάστες, Σοσιαλιστές και  Κομμουνιστές, είχαν ενωθεί υπό τη σημαία του Λαϊκού Μετώπου και προηγήθηκαν της Δεξιάς. Αυτές οι συνεργασίες,  κατά κάποιο τρόπο, επικαιροποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια, σε Πορτογαλία και Ισπανία.

Μόνο που η Πορτογαλία βγήκε από το πρώτο και μοναδικό μνημόνιό της  γιατί κόμματα και λαός το αποδέχτηκαν, και ο σοσιαλιστής Αντόνιο Κόστα κατάφερε να σχηματίσει αριστερή κυβέρνηση με την ανοχή του «Αριστερό Μπλόκο» (ο εκεί ΣΥΡΙΖΑ) , του Κομμουνιστικού  Κόμματος και των Οικολόγων.  Εμείς εδώ την ίδια εποχή θα σκίζαμε τα μνημόνια με ένα νόμο ένα άρθρο.  

Εκ των υστέρων ο Αλέξης απέδωσε εύσημα στον Ντα Κόστα: «Δείξατε τον δρόμο, όχι μόνο για το πώς να βγεις από τα μνημόνια αλλά επίσης πώς να εφαρμόσεις κοινωνικά φιλικές πολιτικές ακριβώς μετά τα μνημόνια». Ακριβώς, μετά τα μνημόνια, μπόρεσε και εφήρμοσε κοινωνικές πολιτικές   γιατί οι… «υποταγμένοι» αριστεροί  της Πορτογαλίας  βοήθησαν τη χώρα, και αυτή αύξησε το μερίδιό της στις παγκόσμιες εξαγωγές προϊόντων. Η Ελλάδα την ίδια εποχή το μείωνε. 

Αντιθέτως ισχνή ήταν η συνεισφορά  του Ισπανικού ΣΥΡΙΖΑ, των «Ποδέμος», στην κυβέρνηση Σάτζεθ. Ακόμη  και στην πανδημία λειτούργησαν αρνητικά  προβάλλοντας  θέματα ανθρωπίνων  δικαιωμάτων για την καραντίνα, τη ώρα που ο κορωνοϊός άρχισε να δείχνει τα δόντια του. 

Ωστόσο τα ιστορικά και τα σύγχρονα παραδείγματα λίγους ήλκυσαν από το στελεχικό δυναμικό του ΚΙΝΑΛ. Οι περισσότεροι, δεν έχουν σε εκτίμηση στον ΣΥΡΙΖΑ και την διακυβέρνησή του, αφετέρου η λαϊκή του  βάση θυμάται τους κρωγμούς  εναντίον του κόμματός της  και της ιδίας, κατά τον αντιμνημονιακό του οίστρο. 

Με τα τελευταία ανδραγαθήματα των Παππά,  Παπαγγελόπουλου και Καμμένου ( τα «παραμάγαζα» στο βαθύ κράτος που είπε η Γεννηματά), απέλειπεν  η διάθεση και των τελευταίων που  προσέβλεπαν  στη συνεργασία των  «Προοδευτικών Δυνάμεων». Η αντίθεση είναι  ομόθυμη. Ουδείς ψελλίζει  το παραμικρό ως ενδεχόμενο. Είναι και αυτό έργο ΣΥΡΙΖΑ…. Ήταν δίκαιο έγινε πράξη !