ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΠΟΥΛΗΣΤΕ ΚΡΑΤΟΣ

Συνεχίζουμε να παίζουμε την "κολοκυθιά" με τις ιδιωτικοποιήσεις του κράτους και των υποδομών του. Μέγα λάθος. Θα το δούμε όταν φθάσουμε στο ξεπούλημα. Διάβαζα στο ρεπορτάζ "Τι βλέπουν οι Αμερικανοί στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης", δηλώσεις ενδιαφερομένων επενδυτών ότι το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης δουλεύει σήμερα μόνο στο 25% της δυναμικότητάς του και αν σκεφτούμε ότι με κατάλληλες επενδύσεις αυτή η δυναμικότητα μπορεί να τετραπλασιαστεί, γίνεται κατανοητό πως δεν αξιοποιείται ούτε το 5%!!.

Προσωπικά δεν ξαφνιάστηκα. Την έχω ζήσει, δημοσιογραφικά, για πολλά χρόνια την οικονομική εγκατάλειψη της Αλεξανδρούπολης και όχι μόνο.  Στον Έβρο, τα ίδια και χειρότερα από τότε που ανέλαβε το κράτος να το αναπτύξει..., με κρατικές βιομηχανικές και ενεργειακές πρωτοβουλίες. 

Στην Καβάλα όλα έδειξαν πως αφέθηκε στην τύχη της από τότε που πάλι το κράτος έβαλε το χεράκι του να την σώσει, αναλαμβάνοντας τη βιομηχανική της προκοπή, με δικά του σχέδια... Με δικές του πατέντες της εποχής της κρατικοποίησης... Αλλά η αδικία της εγκατάλειψης είναι διαφορετική όταν μιλάς για την Αλεξανδρούπολη. Γιατί αν έχουμε κάτι σοβαρό να ελπίζουμε ενεργειακά και βιομηχανικά πλέον στη Βόρεια Ελλάδα,  είναι η εξαιρετικά προνομιακή θέση της Αλεξανδρούπολης και του λιμανιού της. 

Ο κρατισμός και ο ψευτοσοσιαλισμός που αποβιομηχάνισε τη χώρα, ξεκινώντας από την πρώην βιομηχανική Πάτρα, με διωγμό ό,τι είχε απομείνει μετά τη 10ετία του '80, άφησε κυριολεκτικά στην τύχη τους και όλες τις περιφέρειες της Βόρειας Ελλάδας. Και τι μας φταίει τώρα; Τι χαράζει το αύριο της Βόρειας Ελλάδας; Η υπογεννητικότητα. Η μετανάστευση των νέων μας. Η αδιαφορία των άλλων νέων μας, για τα χωράφια και τις καλλιέργειες. Δεν μας φταίει η ανικανότητα του κράτους να δώσει ενεργειακές διαστάσεις στην οικονομία αξιοποιώντας εδώ και τώρα την ενεργειακή Αλεξανδρούπολη. 

Δεν επεκτείνομαι στο πώς. Τα σχέδια, οι προτάσεις και πολλές επενδυτικές λύσεις, από τον ιδιωτικό τομέα, για το μέγα λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, που σάπισαν στα κρατικά ντουλάπια, είναι και γνωστά και θαμμένα από τα κόμματα. Όλα τα κόμματα.  Θαμμένα κάτω από τον αγώνα δρόμου και στις Βορειοελλαδίτικες πελατειακές σχέσεις. 

Τώρα όμως το ενεργειακό παιχνίδι έχει καινούργιους κανόνες. Μόνο οι ενεργειακές ανακατατάξεις στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Ευρώπη φτάνουν να καταλάβουμε πού πάει το παιχνίδι. Κομβικό σημείο είναι τα λιμάνια. Όλα τα λιμάνια και όλων των περιφερειών της Βορείου Ελλάδας. Πρωταγωνιστής το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. 

Ακολουθεί η Καβάλα και πάμε στη Θεσσαλονίκη, εκεί όπου από εδώ και πέρα μόνο ο χρόνος θα κάνει το μεγάλο κουμάντο. Οπότε τίθεται το εξής ερώτημα. Το κράτος, η σημερινή κυβέρνηση και οι επόμενες θα αντιληφθούν τη σημασία που έχει, από εδώ και πέρα και η ιδιωτικοποίηση των υποδομών, για το μέλλον της οικονομίας και της ελληνικής κοινωνίας;

Αντιλαμβάνονται τον ξεχωριστό ρόλο στα λιμάνια. Ειδικά της Βόρειας Ελλάδας. Τα λιμάνια που ελέγχει το κράτος αλλά τα έχει αφήσει στην τύχη τους και στα χέρια του εργατοπατερισμού;Πότε θα παραδεχθούμε ότι το ελληνικό κράτος είναι ανίκανο όχι μόνο να αξιοποιήσει της υποδομές του, τουριστικές, τα αεροδρόμια που του έχουν μείνει ή τα λιμάνια κρατικής ιδιοκτησίας. Ανίκανο να συντονίσει την αξιοποίησή τους ακόμη και μέσα από τις περιβόητες ΣΔΙΤ. Τις συμπράξεις με τους ιδιώτες προς τον ίδιο σκοπό. 

Δεν ξέρει να το κάνει το κράτος και δεν μπορεί. Αφενός γιατί είναι ανίκανο. Και αφετέρου για να γίνει ικανό (ας πούμε με τα bonus που σκαρφίστηκε να ξεκινήσει από το 2022...) θα περάσουν τόσα χρόνια και θα αυξηθεί τόσο πολύ το χρέος μας (το δείχνει και η ταχύτητά του το 2020-2021) που θα φθάσουμε σε κατάσταση αναγκαίου ξεπουλήματος (λόγω χρέους),  χωρίς να το καταλάβουμε.

Δεν προτείνουμε λύσεις που αποδεδειγμένα δεν είναι σε θέση να βρει και πολύ περισσότερο να εφαρμόσει όλο το πολιτικό φάσμα της σημερινής Βουλής, μαζί με τα δεκανίκια των κομμάτων και των κυβερνήσεων. Προτείνουμε όμως να σταματήσει η κολοκυθιά των δήθεν προσφορών στις ιδιωτικοποιήσεις (σαν της ΛΑΡΚΟ, της ζάχαρης και των κρατικών ειδών αμύνης, που ακολουθεί, ή των ναυπηγείων) και να αντιγράψουμε πρώην κομμουνιστικές χώρες. Απλά πράγματα. Το δε ξεκίνημα ταχείας πώλησης να γίνει από τις υποδομές. Ας μη χάσουμε πολύτιμο χρόνο. Θα τον πληρώσουμε με ξεπούλημα...