ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ Η ΣΥΓΝΩΜΗ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΦΙΑΣΚΟ

Προφανώς και η διαχείριση ήταν ένα φιάσκο. Οταν εκατοντάδες οδηγοί παραμένουν εγκλωβισμένοι για σχεδόν 24 ώρες στην Αττική Οδό, προφανώς κάτι δεν πήγε καλά. Καθόλου καλά. Και δεν ήταν μόνο η Αττική Οδός. Ανάλογα φαινόμενα υπήρξαν και σε κεντρικές αρτηρίες των Αθηνών, που επίσης έκλεισαν για ώρες.

Δεν φταίει η πρωτοφανής χιονόπτωση, ούτε η ταχύτητα με την οποία εκδηλώθηκε το φαινόμενο, όπως ισχυρίστηκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Οι μετεωρολόγοι είχαν προειδοποιήσει. Το επιτελικό κράτος -για να χρησιμοποιήσουμε μια φράση προσφιλή στον ΣΥΡΙΖΑ- πιάστηκε στον ύπνο και βρέθηκε κατώτερο των περιστάσεων.

Αν κρίνουμε από την εταιρεία "Αττική Οδός" φταίνε οι οδηγοί που είναι άπειροι, που δεν φορούσαν αλυσίδες στα αυτοκίνητα και πανικοβλήθηκαν. Α ναι, και το γεγονός ότι δίπλωσαν κάτι νταλίκες στο ύψος του Γέρακα, που μάλλον επηρέασε περισσότερο την κίνηση παρά η απειρία. Η ανακοίνωση που εξέδωσε προχθές το βράδυ η εταιρεία, είναι υποθέτω παράδειγμα κακής επικοινωνιακής διαχείρισης μιας κρίσης.

Για τον κυβερνητικό εκπρόσωπο φταίει ότι το χιόνι θα ερχόταν αργότερα και δεν θα ήταν τόσο έντονο και φταίει και η Αττική Οδός, που διαβεβαίωνε ότι έχουν προβλεφθεί όλα και ο δρόμος θα παραμείνει ανοιχτός. Δεν έπεισε κανέναν, ευτυχώς ζήτησε συγνώμη. Αλλά δεν αρκεί. Για τους φιλελεύθερους οπαδούς της κυβέρνησης φταίει ότι οι οδηγοί βγήκαν στους δρόμους χωρίς τις αλυσίδες και αδιαφόρησαν για τις προειδοποιήσεις.

Καμία ατομική ευθύνη. Για τους αντικαπιταλιστές, φταίει ο ασύδοτος ιδιωτικός τομέας που εισπράττει τα διόδια και αδιαφορεί για την ασφάλεια των οδηγών. Ολα βορά στο κέρδος.Για τον Βαγγέλη Αντώναρο και λοιπούς οπαδούς της αριστεράς, φταίει φυσικά ο Μητσοτάκης. Που οφείλει να παραιτηθεί. Απλό.

Δεν είναι εύκολο να εκτιμήσει κανείς τι πήγε τόσο λάθος, όσο και αν το φαινόμενο ήταν πρωτοφανές. Το σίγουρο είναι ότι όλα πήγαν λάθος. Φταίει η αδυναμία του ελληνικού πολιτικού συστήματος να προβλέψει και να σχεδιάσει εγκαίρως τρόπους παρέμβασης; Φταίει η δημόσια διοίκηση και οι δυσλειτουργίες της; Φταίνε οι επιλογές των προσώπων και στην κυβέρνηση και στην τοπική αυτοδιοίκηση; Φταίει η αδυναμία του Χρήστου Στυλιανίδη να εγκλιματιστεί στο ελληνικό περιβάλλον; Φταίνε όλα αυτά μαζί;

Μια καλή αρχή θα ήταν πάντως, όπως συμβαίνει στις άλλες χώρες της Ευρώπης, ανεξάρτητες επιτροπές, στελεχωμένες από επαγγελματίες και ειδικούς, να κάνουν τον απολογισμό και να αποδώσουν ευθύνες. Δεν αρκούν οι τυπικές ΕΔΕ των δημοσίων υπηρεσιών και φυσικά δεν δημιουργούν εμπιστοσύνη οι Επιτροπές που συστήνουν οι υπουργοί, για τη διερεύνηση των αιτιών τέτοιου είδους καταστροφών.

Ούτε μπορούμε να περιμένουμε τη δικαστική έρευνα που θα έρθει όταν η υπόθεση θα έχει ξεχαστεί. Ούτε οι δικαστές διαθέτουν τις απαραίτητες γνώσεις για να βγάλουν ασφαλή και χρήσιμα συμπεράσματα. Απαιτούνται ανεξάρτητες επιτροπές διερεύνησης, με επικεφαλής ανθρώπους κύρους και χωρίς κομματικές δεσμεύσεις, για απόδοση ευθυνών, που θα επιτρέψουν ταυτόχρονα να εντοπιστούν και οι αδυναμίες και τα λάθη και οι χρόνιες δυσλειτουργίες και παθογένειες.

Σε κάθε περίπτωση το κακό τρίτωσε. Το καλοκαίρι είχαμε τις πυρκαγιές, το Φθινόπωρο τις πλημμύρες και τώρα τον χιονιά. Και στις 3 περιπτώσεις η διαχείριση ήταν απογοητευτική, παρά τις ελπίδες που είχε δημιουργήσει η επιλογή του Χρήστου Στυλιανίδη για το υπουργείο Κλιματικής Αλλαγής και Πολιτικής Προστασίας, αμέσως μετά το δραματικό καλοκαίρι του 2021.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επελέγη για πρωθυπουργός από την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, αφενός γιατί υποσχέθηκε μια διαφορετική οικονομική πολιτική, λιγότερο φορομπηχτική και με έμφαση στην ανάπτυξη -υπόσχεση που δεν μπορούσε να δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ- και γιατί υποσχέθηκε ότι θα είναι ένα ικανός διαχειριστής της νέας κανονικότητας.

Υπόσχεση που δεν μπορούσε να δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την τραγωδία στο Μάτι και τις πλημμύρες στη Μάνδρα. Αν στην αντιμετώπιση της πανδημίας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη μπορεί να επαίρεται ότι είχε και σημαντικές επιτυχίες και σε κάθε περίπτωση πορεύεται σε αχαρτογράφητα νερά όπως και οι άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, στην αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών, αφήνει μια γεύση αποτυχίας. Ακόμα χειρότερο. Συστηματικής αποτυχίας.

Και δεν αρκεί ούτε η συγνώμη, ούτε οι αποζημιώσεις, ούτε καν μια παραίτηση. Χρειάζονται ικανοποιητικές απαντήσεις γιατί συνέβησαν όσα συνέβησαν και μέτρα ώστε να μην επαναληφθούν. Ναι, κυρίως να μην επαναληφθούν...