Στη διαδικτυακή τάξη της οκτάχρονης Βιταλίνας «μπαίνουν» καθημερινά 18 από τα 32 παιδιά που είχε το τμήμα της πριν από τον πόλεμο. Χιλιάδες παιδιά τα οποία έφυγαν από την Ουκρανία τον τελευταίο μήνα και βρίσκονται σε γειτονικές χώρες αλλά και πιο μακριά στην Ευρώπη καθημερινά στις 8.15 ανοίγουν το κομπιούτερ, το τάμπλετ ή και το κινητό και «συνδέονται» για να κάνουν μάθημα online με το σχολείο τους και τη δασκάλα τους.
Από την Πολωνία, την Ουγγαρία, τη Ρουμανία, τη Σλοβακία, την Ελλάδα, τη Γερμανία και τη Γαλλία, οι μαθητές όλων των βαθμίδων παρακολουθούν μαθήματα με τους δασκάλους και τους καθηγητές που έχουν παραμείνει στην Ουκρανία. Υπάρχουν και περιπτώσεις που οι δασκάλες κάνουν μαθήματα μέσω Διαδικτύου από τη χώρα στην οποία έχουν καταφύγει, όπως η Μαρία Ιβαντσένκο, δασκάλα πληροφορικής.
Εχει έρθει στην Ελλάδα με τους δύο γιους της, 10 και 5 ετών, οι οποίοι κάνουν μάθημα μέσω Διαδικτύου, και ταυτόχρονα η ίδια παραδίδει μαθήματα σε περίπου 300 μαθητές που βρίσκονται είτε στην Ουκρανία είτε σε χώρες της Ευρώπης.
Η οικογένεια διαθέτει μόνο ένα κομπιούτερ, οπότε κάθε βράδυ υπάρχει διαπραγμάτευση για το ποιος θα το χρησιμοποιήσει την επόμενη ημέρα και ποιος θα πρέπει να βολευτεί με το κινητό. Η 8χρονη Βιταλίνα, από την άλλη, που ήρθε με τη μητέρα και τη γιαγιά της στην Ελλάδα, έχει το προνόμιο να χρησιμοποιεί αποκλειστικά τον υπολογιστή όσο διαρκεί το μάθημά της. Το σύστημα της online εκπαίδευσης είχε στηθεί λόγω κορωνοϊού στην Ουκρανία αλλά επανενεργοποιήθηκε με πρωτοβουλία των δασκάλων όταν ξεκίνησε ο πόλεμος.
Καθημερινά στις 9 το πρωί ακριβώς, όλα τα παιδιά και οι δάσκαλοι που συμμετέχουν στα online μαθήματα σταματούν ό,τι κάνουν και τηρούν ενός λεπτού σιγή για όσους έχουν χάσει τη ζωή τους στον πόλεμο με τη Ρωσία. Είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής, αλλά και μια συνήθεια που λειτουργεί σαν αόρατη κλωστή που συνδέει όσους βρίσκονται μακριά από την πατρίδα τους, διασκορπισμένοι σε όλη την Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου