ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ «ΑΠΡΑΞΙΕΣ» ΓΙΑ ΤΗ «ΛΙΣΤΑ ΛΑΓΚΑΡΝΤ»

Η μη παραγραφή της υπόθεσης του πρώην υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου και η χθεσινή κατάθεση του ειδικού γραμματέα του ΣΔΟΕ στη Βουλή επαναφέρουν στο προσκήνιο τη «λίστα Λαγκάρντ». Μαζί με τη συγκεκριμένη λίστα καταθετών στην HSBC Γενεύης, οι εξελίξεις στα εξοπλιστικά προγράμματα και στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο επιβεβαιώνουν την πρόβλεψη της (από τον Δεκέμβριο του 2012) ότι παρόμοιες υποθέσεις «εγκλήματος λευκού κολάρου» θα κυριαρχήσουν, επί μακρόν, στην πολιτική ζωή της Ελλάδας.

 Πολλοί εκπλήσσονται, αλλά δεν πρόκειται για τίποτε περισσότερο από την καθυστερημένη εισαγωγή στη χώρα μας των σύγχρονων πρακτικών δίωξης του οικονομικού εγκλήματος. Πρόκειται για μεθόδους γνωστές στις ΗΠΑ από το 1970 χάρη στον εισαγγελέα του Μανχάταν Τζ. Κρολ (μετέπειτα ιδρυτή της πολυεθνικής Kroll Associates) και, σήμερα, χάρη στον εισαγγελέα Πριτ Μπαράρα, ο οποίος σπάει κάθε ρεκόρ δημοτικότητας. Το ίδιο συμβαίνει στη Βρετανία, βάσει νομοθεσίας του 1986, στη Γαλλία από το 1980 και στη Γερμανία από το 1978. Οσο για την Ιταλία, η Guardia di Finanza ξεπερνά και τα κινηματογραφικά σενάρια με καταδρομικές επιχειρήσεις ή με το «φύτεμα» εκρηκτικών καλλονών ως πληροφοριοδοτών σε ύποπτες εταιρίες.

 Αντίθετα, στην Ελλάδα ζούμε - για πολλοστή φορά - την ιδεολογική επικράτηση της Αριστεράς. Οι θαυμαστές των διεφθαρμένων μοντέλων τύπου Βενεζουέλας (ΣΥΡΙΖΑ και Αλ. Τσίπρας) πετυχαίνουν να εμφανίζονται οι επισπεύδοντες των ερευνών για διαφάνεια· χωρίς η Ν.Δ. να εξηγεί ότι η έρευνα του οικονομικού εγκλήματος αποτελεί όπλο της ελεύθερης οικονομίας, εγγύηση ισονομίας και μέθοδο προστασίας του μικροκαταθέτη. Και χωρίς η κυβέρνηση να προβάλλει ότι είναι η πρώτη εδώ και δεκαετίες που δεν θέτει εμπόδια στη Δικαιοσύνη και στον έλεγχο ισχυρών και διαπλεκομένων.

 Ασφαλώς, υπάρχει η ζυγαριά κυβερνητικών πράξεων και παραλείψεων ως προς τη «λίστα Λαγκάρντ». Στη θετική πλευρά καταγράφονται η απόφαση για εκ νέου παραλαβή της λίστας από τις γαλλικές Αρχές, η άμεση παράδοσή της στους οικονομικούς εισαγγελείς και, κυρίως, η κατάθεση τροπολογίας για μη παραγραφή πιθανών φορολογικών παραβάσεων ως τα τέλη του 2015. Στην αρνητική πλευρά, εξοργίζουν η ανεπαρκής στήριξη του ΣΔΟΕ (σε προσωπικό και υποδομές), οι αδιανόητες καθυστερήσεις στην ταυτοποίηση φυσικών και νομικών προσώπων, αλλά και οι περίεργες καθυστερήσεις στις έρευνες ανά λογαριασμό.

 Αν η κυβέρνηση επιθυμεί να αποφύγει το εκλογικό κόστος κατηγοριών συγκάλυψης και να αυξήσει τα κρατικά έσοδα, είναι χρήσιμο να διευκρινίσει καταρχήν ότι όποιος βρίσκεται στη «λίστα Λαγκάρντ» δεν θεωρείται αυτόματα παραβάτης της φορολογικής νομοθεσίας. Κατόπιν αυτού, η κυβέρνηση οφείλει να υπογραμμίσει ότι οι πραγματικοί παραβάτες δεν θα ερευνηθούν μόνον για τις καταθέσεις τους στην HSBC Γενεύης. Γιατί το συγκεκριμένο τραπεζικό κατάστημα αποτελεί μόνον τον μίτο της Αριάδνης που οδηγεί (για ορισμένα πρόσωπα και εταιρίες) σε άλλους λαβύρινθους.

 Για παράδειγμα, σύμφωνα με εγκυρότατες πηγές, στη λίστα περιέχεται εταιρία ελληνικών συμφερόντων με έδρα σε φορολογικό παράδεισο και υποκατάστημα σε άλλον, όπου νόμιμος εκπρόσωπος είναι ξένος υπήκοος που -όλως συμπτωματικώς- τη μια χρονιά ήταν κάτοικος Σιγκαπούρης, την επόμενη Χονγκ Κονγκ, την άλλη Ντουμπάι κ.ο.κ. με προφανή στόχο να χάνονται τα ίχνη του!