ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΣΤΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Στην εποχή της οικονομικής αλλά συνάμα και ηθικής κρίσης που παρατηρείται στη χώρα μας, γίνονται εμφανή πολλά παραδείγματα απουσίας ή υποβάθμισης του Κράτους Δικαίου. Πιο συγκεκριμένα, οι ηθικές αρχές και οι ανθρωπιστικές αξίες έχουν καταπατηθεί και επικρατεί η μεροληπτική αντιμετώπιση των προβλημάτων από πλευράς της Πολιτείας και η προβολή του προσωπικού συμφέροντος από πλευράς των πολιτών. Είναι βέβαιο ότι η κρίση ιδεών, αξιών και αντιλήψεων είναι έντονη, με αποτέλεσμα να παρατηρούμε μία σειρά από αδικίες, ανομίες και απαράδεκτες συμπεριφορές στην καθημερινότητά μας. 

Αξίζει βέβαια να σημειωθεί ότι τέτοιου είδους συμπεριφορές και συνήθειες απέχουν παρασάγγας από την αρχαιοελληνική-ανθρωπιστική κουλτούρα, που όλοι λίγο έως πολύ έχουμε απεμπολήσει. Εξετάζοντας λοιπόν ενδελεχώς την καθημερινότητά μας, εντοπίζουμε ως κραυγαλέο παράδειγμα αγνόησης του Κράτους Δικαίου και του Νόμου, τη διαδεδομένη ρουσφετολογική αντίληψη που δυστυχώς έχει εδραιωθεί στη χώρα μας. Αυτή λοιπόν η πελατειακή σχέση πολίτη (πελάτη) και πολιτικού έχει οδηγήσει σε πάμπολλες αναξιοκρατικές προσλήψεις στο Δημόσιο και σε γενικότερες εξυπηρετήσεις προσωπικών επιθυμιών, σε τομείς που κινούνται γύρω από τον κρατικό μηχανισμό, όπως στρατός, σχολείο κτλ. 

Το φαινόμενο αυτό θεωρείται στοιχείο που ενσωματώθηκε στην ελληνική νοοτροπία από την Ανατολή, αλλά άραγε πόσα χρόνια χρειάζεται το πολιτικό σύστημα για να αντιληφθεί τη ζημία που επιφέρει στο κράτος και να δράσει καταλλήλως; Προχωρώντας όμως και σε άλλους καίριους κλάδους που επηρεάζουν τις εξελίξεις και βρίσκονται μέσα στη ζωή μας, δεν μπορούμε να αγνοούμε το τεράστιο πάρτι χρηματισμού δημοσίων, διοικητικών, ακόμη και δικαστικών υπαλλήλων στην Ελλάδα. Η ελληνική νοοτροπία βρίθει τέτοιων αναχρονιστικών μεθόδων με σκοπό την επίτευξη των προσωπικών αναγκών. 

Εξετάζοντας το σύστημα υγείας, Δικαιοσύνης και εξυπηρέτησης των πολιτών ευρύτερα, παρατηρούμε ότι το ίδιο το κράτος με τις ελλείψεις, τις δυσλειτουργίες, την ανοργανωσιά αλλά και τη χαρακτηριστική προχειρότητα επιτρέπει και τρέφει το φαινόμενο του χρηματισμού. Τέλος, θα μπορούσαμε επίσης να πούμε ότι καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πιο συγκεκριμένα της ισονομίας υπάρχει έντονα στη φορολόγηση των πολιτών. Άραγε όλοι φορολογούνται δίκαια και δε γίνονται εκούσια διακρίσεις από το κράτος;

Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι οι λεγόμενοι μικρομεσαίοι, είτε είναι αγρότες, είτε μέλη της αστικής τάξης, σηκώνουν ένα τεράστιο βάρος που πλήττει το βιοτικό τους επίπεδο και δοκιμάζει τους αντοχές τους. Αντίθετα την ίδια στιγμή περνούν στο φως της δημοσιότητας σκάνδαλα εκατομμυρίων φοροδιαφυγής από μεγαλοεπιχειρηματίες, πολιτικούς και διάσημους, που πολλές φορές γίνονται εν γνώση του συστήματος. Όλες αυτές οι άδικες μεταχειρίσεις και διακρίσεις καλύπτονται από την ισχύ πολιτικών ή και από το κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο που μελετήθηκε προσεκτικά για να «βολεύει τους ενδιαφερομένους»...

Όλες αυτές οι εξόφθαλμες αδικίες και πολλές ακόμη που κατατρύχουν την ελληνική κοινωνία θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν αρχικά με την εκ θεμελίων αλλαγή νοοτροπίας. Έτσι σε ένα γενικό πλαίσιο αναθεώρησης του κοινωνικού γίγνεσθαι και με τη διεύρυνση των πνευματικών οριζόντων, η κοινωνία θα κατάφερνε να στρέψει το βλέμμα της στους νόμους και στο δίκαιο. Σε αυτήν την προσπάθεια είναι απαραίτητη η συνεργασία οικογένειας, Πολιτείας, Παιδείας και πνευματικών ανθρώπων.

Ωστόσο, επειδή το πρόβλημα είναι κατά βάση πολιτικού περιεχομένου, μία βασική παράμετρος για τη βελτίωση της κατάστασης θα ήταν η αλλαγή πολιτικού ήθους. Πιο συγκεκριμένα, θεωρείται επιβεβλημένο να ξεπεραστεί κάθε είδους ψηφοθηρική αντίληψη και λαϊκίστικη-επικοινωνιακή τακτική. Με λίγα λόγια, όσο δύσκολο κι αν φαντάζει είναι αναγκαίο οι πολιτικοί να θέσουν ως βασικό θεμέλιο την προβολή του συλλογικού συμφέροντος έναντι του ατομικού. 

Φυσικά μία τέτοια ριζική αλλαγή νοοτροπίας χρειάζεται χρόνο και συλλογική προσπάθεια για να πάρει σάρκα και οστά. Ας ελπίσουμε ότι την επόμενη περίοδο στο γενικότερο πλαίσιο αναθεώρησης και ανασυγκρότησης των θεσμών και των αξιών της χώρας, θα επιτευχθεί η ενδυνάμωση των Νόμων, της Δικαιοσύνης, της ισονομίας αλλά και των ανθρωπιστικών αξιών.