«ΚΥΡΙΑ ΑΝΓΚΕΛΑ ΕΙΣΤΕ ΑΠΑΙΧΤΗ»

Ο συνεργάτης της Άνγκελα Μέρκελ κοντοστάθηκε διστακτικά μπροστά στο γραφείο της και ξερόβηξε απαλά. Η «Μούτι» σήκωσε το βλέμμα από το ipad και τον κοίταξε ερωτηματικά.

•«Τι συμβαίνει, γιατί έχεις ένα ύφος σαν τον Φίλιπ Ρέσλερ μετά τις εκλογές;» τον ρώτησε.

•«Εχω κακά νέα, ξέρετε, και δε μου αρέσει να σας φέρνω κακά νέα», απάντησε αυτός βραχνά.

•«Πόσες φορές θα σου πω ότι ακόμα και τα κακά νέα μπορούν να είναι καλά νέα;» αναστέναξε αυτή, αγγίζοντας τα όρια της θεατρικότητας. «Τι χαρτί είναι αυτό που κρατάς;»

•«Μια πρόβλεψη για τις έδρες των κομμάτων στην επόμενη ευρωβουλή... έγινε πανευρωπαϊκή δημοσκόπηση και αναγωγή» της ψιθύρισε αυτός, λες και φοβόταν ότι κάποιος, κάπου μακριά σε κάποιο υπόγειο στην Ουάσιγκτον θα μπορούσε να κρυφακούσει τα λόγια του.

•«Και τι λες ότι διαβάζω εδώ τόση ώρα» γέλασε αυτή δείχνοντας το τάμπλετ. «Και πού τα είδες λοιπόν τα κακά νέα, χαζούλη μου;» πρόσθεσε η κυρία με ένα αινιγματικό χαμόγελο.

•«Μα χα... χα... χάνουμε» μπέρδεψε τα λόγια του αυτός. «Το Λαϊκό Κόμμα, η Κεντροδεξιά θα χάσει εβδομήντα και βάλε έδρες... Θα μας περάσουν οι σοσιαλδημοκράτες... Αλλάζει το τοπίο... Και η Αριστερά ανεβαίνει... Και οι εθνικιστές το ίδιο»... τόλμησε να ψελλίσει αυτός.

•«Αχ χαζούλη μου... Πόσες φορές θα πρέπει να σου πω ότι στην πολιτική οι αριθμοί δεν είναι μόνο μαθηματικά;» είπε αυτή, σηκώθηκε και τον χτύπησε φιλικά στην πλάτη... «Κάτσε να σου εξηγήσω πάλι, αν και νομίζω πια ότι είσαι ανεπίδεκτος».

Ο Γερμανός δεν απάντησε. Κάθισε, δίπλωσε τα χέρια μπροστά του και γύρισε το βλέμμα προς την καγκελάριο που είχε πλησιάσει την πελώρια τζαμαρία ατενίζοντας μακριά λες και έβλεπε το μέλλον. Αυτή άρχισε να περιγράφει εικόνες από το μέλλον.

•«Λοιπόν, όλα αυτά που μου είπες είναι σωστά... Και για αυτό ακριβώς μας βολεύουν μια χαρά. Θα βγουν πρώτοι οι σοσιαλδημοκράτες; Ε, τότε θα έχω κάθε λόγο να αφήσω τον Μάρτιν Σουλτς να γίνει πρόεδρος της Κομισιόν. Με έχει πρήξει κάθε μέρα στα τηλέφωνα. Να δεις που οι φίλοι μας οι ευρωπαίοι σότσις θα το σκυλομετανιώσουν που πρότειναν Γερμανό υποψήφιο. Αλλά εγώ θα πω «σέβομαι τη συμφωνία». Και θα έχω έναν δικό μου άνθρωπο να συνεννοούμαι με την Επιτροπή. Ούτε μεταφραστές, ούτε χαλασμένα τηλέφωνα. Κι άσε τους σοσιαλδημοκράτες να καμαρώνουν ότι είναι πρώτη δύναμη...»

•«Ναι αλλά άμα είναι πρώτη δύναμη στην Ευρώπη, θα μας ζαλίσουν. Δεν είδατε πώς μας παίδεψαν με τον μεγάλο συνασπισμό;» τόλμησε να της αντιτείνει αυτός.

•«Ασ’ τους να κοκορεύονται. Αφού τα ίδια με μας λένε και καλύτερα καμιά φορά. Κι αν έχουν και δέκα έδρες παραπάνω δε χάλασε ο κόσμος. Έτσι κι αλλιώς μόνοι τους δεν μπορούν να περάσουν τίποτα. Θα κάνουμε και στην Ευρώπη μεγάλο συνασπισμό. Ασ’ τους αυτούς να καμαρώνουν ότι είναι κερδισμένοι και μετά θα τους βάζω εγώ να ψηφίζουν ότι θέλω. Γερμανικά, λιτά κι απέριττα. Κι άμα γκρινιάζουν θα τους λέω να πάνε να κάνουν παρέα με τους κομμουνιστές. Και θα κάθονται στα αυγά τους. Άσε που άμα πέσουν οι έδρες του Λαϊκού Κόμματος, θα πέσουν από κάτι χώρες, που τα κάνανε μπάχαλο. Οι δικές μας των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών θα μείνουν σταθερές. 

Να μη σου πω ότι θα αυξηθούν κιόλας. Τι σημαίνει αυτό; Θα έχουμε ακόμα περισσότερη επιρροή. Κανείς δε θα τολμά να μας κουνηθεί πια μέσα στην ομάδα. Ποιος θα μας μιλήσει; Οι Γάλλοι, που είναι διαλυμένοι; Οι Ιταλοί, που έτσι κι αλλιώς καλύτερα να τρώνε παρά να μιλάνε; Οι Έλληνες και οι Κύπριοι, που μας χρωστάνε και θα 'ναι και τρεις κι ο κούκος; Θα τους λέω κάθε μέρα ότι για να ορθοποδήσουν πρέπει να κάνουν ό,τι και εμείς οι Γερμανοί. Ηρέμησε λοιπόν, αγόρι μου. Μακάρι να έρθουν έτσι τα αποτελέσματα. Θα είναι ό,τι ακριβώς μας χρειάζεται για να βάλω επιτέλους τάξη σε αυτή την παιδική χαρά, που μου κατάντησαν την Ευρώπη όλοι αυτοί οι καλοπερασάκηδες».

•«Κυρία Ανγκέλα... είστε άπαιχτη... Δεν τα είχα σκεφτεί έτσι όλα αυτά...»

•«Γι' αυτό και κάθεσαι εσύ από εκείνη κι εγώ από αυτή την πλευρά του γραφείου» του απάντησε αυτή σχεδόν στοργικά, όπως αρμόζει σε μια μητέρα, που ηρέμησε το ανάστατο παιδί της. «Πήγαινε τώρα και πάρε μου την Μπούντεσμπανκ και ρώτα πότε θα βγει αυτή η στατιστική, που λέει ότι οι Έλληνες ξοδεύουν περισσότερα από τους Γερμανούς για να ταΐζουν τα κατοικίδια τους».