ΤΙ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ;

 

Αν όλα όσα συμβαίνουν γίνονται για κάποιο λόγο, θέλω κάποιος να εξηγήσει τη φτώχεια. Η σκιά της ημέρας όσο πάει μεγαλώνει. Ανάμεσα ακούγονται πάρα πολλοί άνθρωποι να μιλάνε, από το ένα πρωί έως το επόμενο, να μιλάνε και να εκφράζονται από παντού και διαρκώς, από κάθε μορφή υπαρκτής επικοινωνίας. Αυτή η ακατάπαυστη ροή των λέξεων είναι αποδομητική για την ουσία των επιχειρημάτων. Τι από όλα όσα διαβάζονται και όσα ακούγονται έχει σημασία;

Ο διάλογος είναι μια καλοφόρετη ασθένεια όταν βρίσκεται ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν καταλήγουν. Όταν αυτά που αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά είναι περισσότερα από όλα τα υπόλοιπα, δεν έχει σημασία. Όλος αυτός ο χρόνος που δεν καταλήγει, όλα αυτά τα επιχειρήματα που παραμένουν ορφανά, όλες αυτές οι λέξεις που γεννήθηκαν για να μείνουν μετέωρες πολιτείες... Αρχίζεις και αμφισβητείς την ελευθερία του λόγου όταν το κοινοβούλιο ιδεών επιτίθεται στην κανονικότητα της λογικής. Πόση βλακεία χωράει σε ένα κοινοβούλιο. Η βαρύτητα εναντιώνεται σε ό,τι έμαθες να στηρίζεις και δεν μπορείς να ακούς πλέον τους ανθρώπους να μιλάνε.

Στέκομαι στην ουρά και ακούω τις επιλύσεις των προβλημάτων. Ο λαός πρέπει να συντονιστεί με την πραγματικότητα πηδώντας από το παράθυρο. Να γίνεσαι κατανοητός, χωρίς να λες τίποτα. Τι τελείωσε το 1991; Μάλλον το 1990. Περνάει ξανά από το χέρι των λαών το μέλλον τους και αυτό συνεχίζει να πατάει πλήκτρα επανάστασης. Τι νοθεία έτυχε στο κόσμο, να σοκάρεται με τα ασήμαντα και να έχει αποκτήσει τέτοια αντίσταση ή αντοχή στα ουσιαστικά; Και αν κλέψουν, αν εξαπατήσουν, αν σκοτώσουν, αν φυλακίσουν, χωρίς υπερβολή, τα σύνορα του ανθρώπου έχουν βυθιστεί στον ύπνο.

Προχθές σκέφτηκα ξανά τι από όλα αυτά έχει σημασία. Τίποτα. Το σύνολο της ζωής αυτόματα ασκεί εξουσία στο ρόλο της ύπαρξης από την στιγμή που συμβιβάζεσαι με την ανάγκη σου να αναπνέεις. Ένα σύνολο ρόλων που εναντιώνεται ο ένας με τον άλλο, με στόχο την επιβίωση. Η ελευθερία στην σκέψη υπάρχει μόνο μέσα από αυτό που βιώνει ο καθένας ως ευτυχία. Παραπέρα υπάρχει κάτι ακλόνητο, μια απόλυτη πραγματικότητα, κάτι που είναι αδύνατο να χωρέσει σε λέξεις. Πόσο παράλογο να είσαι ελεύθερος. Οι νεκροί που είναι απόλυτα ελεύθεροι από την φθορά και το θάνατο, δεν έχουν την ελευθερία του να επιλέξουν τη ζωή.

Έμαθες να στηρίζεις ό,τι εναντιώνεται στη βαρύτητα. Το να είσαι νέος και να φορολογείσαι για την εργασία που δεν έχεις, πόσο παράλογο να είσαι νέος. Πόσο δύσκολο να είσαι η ελευθερία στην Ευρώπη που βρωμάει δεξιά, που ταξιδεύει στο άκρο. Όσο διαβάζεις, τόσο θα σκέφτεσαι, αν είσαι νέος, αν νιώθεις νέος, κλείσε τα αυτιά στα επίκαιρα, στα νέα, στις απόψεις, τα σχήματα. Ψάξε και βρες ποιητές και συγγραφείς, επιστήμονες και καλλιτέχνες και διάβασε, ταξίδεψε μέσα από τις σκέψεις και τόσο θα σκέφτεσαι. Είναι το σπίτι που έχτισαν που θα αρχίσει να καταρρέει έρημο. Δεν υπάρχει καμία απάντηση, καμία σημασία, οτιδήποτε ζωντανό και οτιδήποτε βιώνει ο καθένας σαν ευτυχία, μπορεί να είναι η μοναδική ουσία που επιβιώνει και θα επιβιώνει στον παραλογισμό των καιρών.