Ποτέ δεν τελειώνει τίποτα,
όλα έχουν μια συνέχεια. Ακόμη και όταν αφήσεις την τελευταία σου πνοή, ακόμη
και όταν αντικρίσεις τις τελευταίες σου εικόνες. Σκόνη αιωρείται για λίγο, πριν
καθίσει στην μαύρη επιφάνεια και μέχρι να αιωρηθεί και πάλι, μόλις περάσει
κάποιος άλλος άνθρωπος, από τα ίδια μέρη που πέρασες και εσύ. Η ζωή του πέρασε
σύντομα, σχεδόν χωρίς αποτυπώματα.
Μια ζωή ήσυχη, μακριά από
έντονες συγκινήσεις. Μακριά από σοβαροφανείς συζητήσεις, μακριά από την
πολιτική του καφενείου, μακριά από ανήλιαγα γραφεία, από ανθρώπους αδιάφορους,
από τη θεωρία που αδυνατεί να μετουσιωθεί σε πράξη, μακριά από κοντόφθαλμα
φιλόδοξους ανθρώπους. Όσο γίνεται πιο μακριά, από όλα αυτά, που μας μικραίνουν,
μας πικραίνουν, μας κάνουν να αισθανόμαστε αδύναμοι.
Όμως, αυτός ο άνθρωπος,
γεννήθηκε σε μια μικρή πόλη, σε ένα σταυροδρόμι του χάρτη, μεγάλωσε πλάι στη
θάλασσα, άκουγε το κύμα να χτυπάει την προκυμαία και έβλεπε τους γλάρους να
κάθονται στην παραλία. Έτρεξε σε δρόμους νέους, έμαθε πολλά πράγματα,
ορισμένα χρήσιμα. Ερωτεύτηκε, αγάπησε,
πληγώθηκε, έπεσε, σηκώθηκε.
Μπουσούλησε, περπάτησε,
έτρεξε, έκανε ποδήλατο, πήγε βόλτα με μοτοποδήλατο, ταξίδι με αυτοκίνητο, με
τρένο, με πλοίο, με αεροπλάνο. Έμεινε για κάποιο διάστημα εκτός χώρας.
Σπούδασε, έμαθε ακόμη περισσότερα πράγματα, αργότερα έμαθε και άλλα. Επέστρεψε,
ταξίδεψε ξανά, άλλοτε κοντά και άλλοτε μακριά.
Εργάστηκε λίγο, έμεινε
άνεργος μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν περίμενε από κανέναν βοήθεια, δεν έψαχνε
για σωτήρες. Έφευγε και ξαναγύριζε. Πάλι εδώ. Όλα είναι εδώ, όπως και εδώ δεν
βρίσκεται τίποτα. Πάντα θα εξαρτάται από ποια πλευρά βλέπεις τα πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου