Πριν προσδιορίσουμε τον αδιαμφισβήτητο
ηγέτη των Μερκελιστών, θα αναζητήσουμε αρχικά την εορτάσιμη ημέρα του
Μερκελισμού στην Ευρώπη. Τον Σεπτέμβρη του 2008, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
πρότεινε την ανακήρυξη της 23ης Αυγούστου κάθε έτους ως Ευρωπαϊκής Ημέρας
Μνήμης για τα Θύματα του Σταλινισμού και του Ναζισμού, «με σκοπό τη διατήρηση
της μνήμης των θυμάτων των μαζικών εκτοπίσεων και εξοντώσεων, και ταυτόχρονα,
την εδραίωση της δημοκρατίας καθώς και την ενίσχυση της ειρήνης και της
σταθερότητας στην ήπειρό μας»*.
Πλέον, οι Μερκελιστές γίνονται ακραιφνείς υποστηρικτές (του μυθεύματος) της θεωρία των δύο άκρων, καθιερώνοντας επίσημα την 23η Αυγούστου κάθε έτους ως εορτάσιμη ημέρα του ευρωπαϊκού Μερκελισμού. Ας μην παρασυρθούμε από τον όρο per se και χρίσουμε την Καγκελάριο της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ, ως την αδιαμφισβήτη ηγέτιδα των Ευρωπαίων Μερκελιστών. Ας της αποδώσουμε τον συμβολικό ρόλο της νονάς της ομώνυμης «ιδεολογίας».
Αντιθέτως, ας αναζητήσουμε τον πλέον αντιπροσωπευτικό εκπρόσωπο του Μερκελισμού στη Γερμανία, σε μία συνέντευξη που δόθηκε στην εφημερίδα ”Welt am Sonntag”, όταν η Κυπριακή Βουλή στη Λευκωσία απέρριψε αναπάντεχα το αρχικό ευρωπαϊκό σχέδιο διάσωσης των Κυπριακών Τραπεζών, που προέβλεπε κούρεμα καταθέσεων κάτω των 100 χιλ. ευρώ. Δήλωσε τότε αυτάρεσκα ο ηγέτης των Μερκελιστών:
«Είμαι εκ πεποιθήσεως Ευρωπαίος. Και ως Υπουργός Οικονομικών είμαι γνωστός ως κάποιος που δεν κάνει σπέκουλα με τέτοια ζητήματα.
Είμαι όμως, επίσης, γνωστός ως κάποιος ο οποίος δεν εκβιάζεται - από κανέναν και τίποτα. Και αυτό οι άλλοι πρέπει να το αποφύγουν».
Πλέον, οι Μερκελιστές γίνονται ακραιφνείς υποστηρικτές (του μυθεύματος) της θεωρία των δύο άκρων, καθιερώνοντας επίσημα την 23η Αυγούστου κάθε έτους ως εορτάσιμη ημέρα του ευρωπαϊκού Μερκελισμού. Ας μην παρασυρθούμε από τον όρο per se και χρίσουμε την Καγκελάριο της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ, ως την αδιαμφισβήτη ηγέτιδα των Ευρωπαίων Μερκελιστών. Ας της αποδώσουμε τον συμβολικό ρόλο της νονάς της ομώνυμης «ιδεολογίας».
Αντιθέτως, ας αναζητήσουμε τον πλέον αντιπροσωπευτικό εκπρόσωπο του Μερκελισμού στη Γερμανία, σε μία συνέντευξη που δόθηκε στην εφημερίδα ”Welt am Sonntag”, όταν η Κυπριακή Βουλή στη Λευκωσία απέρριψε αναπάντεχα το αρχικό ευρωπαϊκό σχέδιο διάσωσης των Κυπριακών Τραπεζών, που προέβλεπε κούρεμα καταθέσεων κάτω των 100 χιλ. ευρώ. Δήλωσε τότε αυτάρεσκα ο ηγέτης των Μερκελιστών:
«Είμαι εκ πεποιθήσεως Ευρωπαίος. Και ως Υπουργός Οικονομικών είμαι γνωστός ως κάποιος που δεν κάνει σπέκουλα με τέτοια ζητήματα.
Είμαι όμως, επίσης, γνωστός ως κάποιος ο οποίος δεν εκβιάζεται - από κανέναν και τίποτα. Και αυτό οι άλλοι πρέπει να το αποφύγουν».
Μια απροκάλυπτα προκλητική δήλωση, που καλύπτει
έντεχνα τον βαθύ πυρήνα της ενδόμυχης σκέψης του: «…Είμαι επιπλέον γνωστός ως
κάποιος που εκβιάζει τους πάντες και τα πάντα». Για αναλογιστείτε, λοιπόν,
ποιος ξεπερνά σε ισχύ τη Γερμανίδα Καγκελάριο; Ναι, καλά υποθέσατε! Πρόκειται
για τον άνθρωπο που πασχίζει μοναχικά να δώσει ώθηση στο αναπηρικό του
καροτσάκι πάνω από είκοσι έτη.
Ο διαπεραστικός συμβολισμός της τηλεοπτικής του εικόνας γίνεται δίκοπο μαχαίρι, σφηνωμένο βαθιά στο μυαλό και στην καρδιά κάθε καλοπροαίρετου Ευρωπαίου πολίτη. Μπορεί, άραγε, ένας συνάνθρωπός μας με ειδικές ανάγκες να είναι ο «Καγκελάριος» του Μερκελισμού στην Ευρώπη; Κι όμως, μπορεί! Δεν είναι άλλος από τον Υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Έναν Γερμανό «τσάρο» που κρατά γερά τα ηνία της γερμανικής (και ευρωπαϊκής) οικονομίας από το 2005, χωρίς να τον αγγίζουν κυβερνητικοί ανασχηματισμοί και εθνικές εκλογές! Είναι, αυτονόητα, ο Ευρωπαίος ηγέτης των οικονομικών «τζιχαντιστών» του Μερκελισμού, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι υπεράνω κάθε δημοκρατικής διαδικασίας.
Ο διαπεραστικός συμβολισμός της τηλεοπτικής του εικόνας γίνεται δίκοπο μαχαίρι, σφηνωμένο βαθιά στο μυαλό και στην καρδιά κάθε καλοπροαίρετου Ευρωπαίου πολίτη. Μπορεί, άραγε, ένας συνάνθρωπός μας με ειδικές ανάγκες να είναι ο «Καγκελάριος» του Μερκελισμού στην Ευρώπη; Κι όμως, μπορεί! Δεν είναι άλλος από τον Υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Έναν Γερμανό «τσάρο» που κρατά γερά τα ηνία της γερμανικής (και ευρωπαϊκής) οικονομίας από το 2005, χωρίς να τον αγγίζουν κυβερνητικοί ανασχηματισμοί και εθνικές εκλογές! Είναι, αυτονόητα, ο Ευρωπαίος ηγέτης των οικονομικών «τζιχαντιστών» του Μερκελισμού, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι υπεράνω κάθε δημοκρατικής διαδικασίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου