ΓΙΑΤΙ ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ;

 

Ο Λέανδρος Ρακιντζής βρίσκεται στη θέση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης από τις 13 Σεπτεμβρίου 2004, όταν κι αντικατέστησε τον Κώστα Δαφέρμο. Συνεπώς, ξέρει το Δημόσιο σαν την παλάμη του. Και τα καλά του και τα κακά του, πρόσωπα και καταστάσεις, που άλλες γράφονται σε εκθέσεις κι άλλες λέγονται μόνο από στόμα σε στόμα. Διαβάζω τα στατιστικά στοιχεία της έκθεσης του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης για το 2013. Το 37% αυτών αφορούν περιπτώσεις διαφθοράς σε δήμους, το 18.6% σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες και το 13.2% σε ΝΠΔΔ. Τα κλασικά είναι, τα περισσότερα τα υποπτεύεστε. Λάδωμα στις πολεοδομίες, παράλογα μικρά πρόστιμα από πειθαρχικά συμβούλια, πλαστά πιστοποιητικά και βεβαιώσεις, αδικαιολόγητες απουσίες. Καμία έκπληξη.

Διαβάζω και το Index που μας θέλει για την ίδια χρονιά, το 2013, ως το πιο διεφθαρμένο ευρωπαϊκό κράτος. Η Δανία έχει την καλύτερη επίδοση στην πάταξη του φαινομένου («σκορ» 91) κι η Σομαλία τη χειρότερη, παγκοσμίως («σκορ» 8). Αν κάνετε τον κόπο και δείτε τα στοιχεία του 2012, του 2011 και του 2010 θα δείτε βελτίωση της θέσης μας. Μικρή μεν, βελτίωση δε. Τι άλλαξε, λοιπόν; Μήπως ο τρόπος που αντιμετωπίζει ο δημόσιος υπάλληλος τον κίνδυνο προστίμου; Δύσκολο, στην έκθεση ο Ρακιντζής καταγγέλλει επιεικείς ποινές από τα πειθαρχικά. Αυτό που άλλαξε είναι η δυνατότητα για μίζα. Κάποτε είχες περίσσευμα για να το δώσεις κάτω από το τραπέζι και να γεμίσεις την τσέπη του υπαλλήλου.

Τώρα είναι και η δική σου άδεια. Κάποτε ρίσκαρες να δώσεις μια καλή μπάζα για μια υπογραφή σε προέγκριση άδειας από την πολεοδομία γιατί ήξερες πως με το που θα ανοίξει η επιχείρηση η καταναλωτική δύναμη των πελατών σου θα ρεφάρει την αρχική χασούρα. Τώρα κάνεις πάρτι αν τζιράρεις ικανοποιητικά κάθε μέρα για να ισοσκελίσεις έσοδα κι έξοδα. Μη νομίζουμε, λοιπόν, πως άλλαξε κάτι δραματικά γύρω μας. Εξάλλου, ο 13ος μισθός θα επιστρέψει - κατόπιν αξιολόγησης - ως πριμ παραγωγικότητας. Και ξέρεις πως κάποιοι το αντιλαμβάνονται ως πριμ παραγωγικότητας στη μίζα και τη διαφθορά.