ΠΟΙΟΤΗΤΑ VS ΠΟΣΟΤΗΤΑ

 

Ένα ακόμη τρελό καλοκαίρι ξεκίνησε, με τους τουρίστες να συρρέουν στα ελληνικά νησιά. Τα νούμερα τεράστια, επακόλουθο του success story, δίνοντας ανάσα στην ελληνική οικονομία. Ή μήπως όχι; Εδώ και δύο περίπου δεκαετίες, από τότε δηλαδή που άρχισε να υπάρχει μαζική αύξηση στον τουρισμό, θαρρείς πως τα πάντα περιστρέφονται γύρω από αυτόν. Μαζική εμπορευματοποίηση των πάντων. Από την εστίαση μέχρι και τους αρχαιολογικούς χώρους όλα έχουν διαμορφωθεί με βάση τα «θέλω» του πελάτη.

Ο γύρος ξαφνικά μετατράπηκε σε εθνικό φαγητό, μαζί με τον μουσακά για τους πιο γκουρμε. Οι επιγραφές στους αρχαιολογικούς χώρους, φέρουν μόνο λατινικούς χαρακτήρες και στην είσοδο τους ένα τρελό παζάρι με κάθε λογής μπιχλιμπίδια. Αναρωτιέμαι ορισμένες φορές: Θέλουμε ποιοτικό ή ποσοτικό τουρισμό; Εννοώ, μεγάλη μάζα τουριστών με μικρό κόστος, χαμηλές υπηρεσίες και στοχευμένες επιλογές από την μεριά τους; Ή τουρίστες λίγους και ποιοτικούς; 

Που θα πληρώσουν αδρά την καλή υπηρεσία που θα τους παρέχουμε, θα πληρώσουν καλά για ένα καλό παραδοσιακό ελληνικό φαγητό και θα επενδύσουν για μια επίσκεψη σε έναν αρχαιολογικό χώρο, με τις όποιες υπηρεσίες αυτή περιλαμβάνει; Για τον άρπα-κόλλα Έλληνα φυσικά ισχύει το πρώτο. Το εύκολο χρήμα. Το «ρουματζιλίκι», η φοροδιαφυγή και οι χαμηλές υπηρεσίες. Οι εξαιρέσεις μετριούνται στα δύο χέρια, για να μην πω ενάμιση. Καλό καλοκαίρι. Να πάτε όπου έχει θάλασσα και να πληρώσετε τον χρυσό φραπέ σας στο μπιτς το μπαρ!