ΠΡΟΘΥΜΟΙ ΚΑΙ ΑΠΡΟΘΥΜΟΙ

 

Στο μέτωπο της Ουκρανίας οι ΗΠΑ ξεκίνησαν με μια μικρή ομάδα πρόθυμων συμμάχων (Πολωνία και Βαλτικές Χώρες), και στη συνέχεια διασφάλισαν σε διαφορετικό βαθμό για κάθε χώρα την ευθυγράμμιση των συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ. Σήμερα η διαφοροποίηση της Γερμανίας ή της Ιταλίας ή ακόμη και της Γαλλίας όπως απέδειξε το πάγωμα της παράδοσης του Μιστράλ στη Ρωσία είναι για το ορατό μέλλον αδύνατη. Εντελώς διαφορετική η εικόνα στη Μέση Ανατολή, όπου οι χώρες από τις οποίες οι ΗΠΑ περιμένουν στήριξη -Σαουδική Αραβία, Εμιράτα και Τουρκία- έχουν η καθεμία τη δική τους ατζέντα απέναντι στο Ισλαμικό Κράτος για το μέλλον αλλά και βαριές ευθύνες για τη δημιουργία και ανάπτυξη του σουνιτικού ισλαμικού φονταμενταλισμού.

Ετσι όπως έχει διαχυθεί ο ισλαμικός τρόμος των τζιχαντιστών στη Συρία και στο Ιράκ, δυσχεραίνεται αν δεν ακυρώνεται η προσπάθεια της Ουάσιγκτον να διαμορφώσει και να ελέγξει ως επιδιαιτητής περιφερειακές ισορροπίες ανάμεσα στους σουνίτες και τους σιίτες. Είναι αδύνατον να υπάρξει πλήρης απομόνωση των τζιχαντιστών όσο η Αγκυρα, το Ριάντ και τα Εμιράτα αλλά και η Γαλλία θα έχουν ως κύριο στόχο την ανατροπή του Ασαντ στη Συρία, που εκ των πραγμάτων είναι σήμερα το πιο ισχυρό ανάχωμα απέναντι στο Ισλαμικό Κράτος. Πανστρατιά της Δύσης και των συμμάχων στην περιοχή και πλήρης απομόνωση των τζιχαντιστών δεν θα είναι δυνατή όσο θα υπάρχει ως επιλογή και το σενάριο της αποσταθεροποίησης της Ρωσίας στην Τσετσενία, στο Νταγκεστάν και στην Κεντρική Ασία μέσω του Ισλαμικού Ριζοσπαστισμού.

 

Οι ΗΠΑ διστάζουν, αμφιταλαντεύονται για την αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους την ώρα που οι σημαίες της Τζιχάντ σηκώνονται από το Πακιστάν μέχρι και τη Σομαλία. Ενας ολοκληρωτικός πόλεμος κατά των τζιχαντιστών θέλει ξεκάθαρες επιλογές και συμμαχίες, σαφείς κόκκινες διαχωριστικές γραμμές, θέλει οριστικό και μη αντιστρέψιμο τερματισμό της ολέθριας σχέσης των ΗΠΑ, του Ριάντ και του Ισλαμαμπάντ που διαμορφώθηκε μετά την εισβολή της Σοβιετικής Ενωσης στο Αφγανιστάν στα τέλη του 1979. Καμιά από τις παραπάνω προϋποθέσεις δεν φαίνεται να έχει ωριμάσει. Οι τζιχαντιστές βλέπουν τη Γαλλία με χρηματοδότηση της Σαουδικής Αραβίας να εξοπλίζει τον Στρατό του Λιβάνου με προφανή στόχο τη Χεζμπολά, βλέπουν αναλύσεις στις ΗΠΑ και την Ευρώπη που μιλούν ακόμη για ανατροπή του Ασαντ και χαμογελούν ειρωνικά.