ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ;

 

Το βιβλίο «Berlin Alexanderplatz» του Άλφρεντ Ντέμπλιν, αρχίζει με τον ήρωά του να παρατηρεί διαρκώς το Βερολίνο να ανοικοδομείται. Υποθέτω ότι το ίδιο συμβαίνει και στην ταινία του Φασμπίντερ. Δεν το ήξερα, μου το είπαν πρόσφατα, όταν παρατήρησα ότι πριν 4 χρόνια που είχα ξαναπάει στην πόλη, είχε παντού έργα. «Στο Βερολίνο μονίμως κάτι φτιάχνεται, μονίμως ανοικοδομείται», ήταν η φράση του συνομιλητή μου. Βρέθηκα εκεί πριν λίγες ημέρες και, δυστυχώς, δεν είχα την ευκαιρία να μείνω και για τις εορταστικές εκδηλώσεις για τα 25 χρόνια από την πτώση του Τείχους. 

Τα ταξίδια μου, πλέον, σπανιότατα δεν είναι κατά κάποιο τρόπο επαγγελματικά και οι παρεμβάσεις μου στο πρόγραμμα δεν μπορούν να είναι ουσιαστικές. Ας είναι. Έστω και χωρίς την εμπειρία των εκδηλώσεων, γίνεται φανερό ότι το Βερολίνο μονίμως γιορτάζει και μονίμως αλλάζει. Γιορτάζει επειδή είναι το Βερολίνο. Επειδή διαμορφώνει τη δική του ταυτότητα και το φωνάζει. Πριν λίγα χρόνια, οι Βερολινέζοι σκέφτηκαν ότι δεν τους αρκεί το “Made in Germany”. Άρχισαν να προωθούν το “Designed in Berlin” στα προϊόντα τους. Βερολίνο, πρωτοπορία, σχέδιο, καινοτομία, στιλ, ύφος. Το καθιέρωσαν. Κι αυτό, όμως, δεν τους αρκεί. Διότι, εκτός από μυαλό, διαθέτουν και χέρια. Έτσι, κοντά στο “Designed in Berlin” έβαλαν και το “Handmade in Berlin”. 

Και σχεδιασμένο στο Βερολίνο, και φτιαγμένο από χέρια που δημιουργούν στο Βερολίνο. Εδώ και λίγες ημέρες, βγήκε η είδηση ότι υπάρχει η πιθανότητα ο επόμενος πρωθυπουργός της Θουριγγίας, κοντινού κρατιδίου στο Βερολίνο, να προέρχεται από την Die Linke, την παράταξη της ριζοσπαστικής αριστεράς που «κληρονόμησε» το κυβερνητικό Socialist Unity Party (SED) της Ανατολικής Γερμανίας. Αυτή η πιθανότητα θα προέλθει από τη συμφωνία συνασπισμού της Die Linke με το SPD και τους Πράσινους. «Θα επιστρέψουν οι Κόκκινοι στο Βερολίνο;» αναρωτιούνται πολλά μέσα. 

Το Σάββατο, πάντως, οι εκπρόσωποι της Die Linke, έδωσαν ρέστα στην καταδίκη του καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας και στην έκφραση της χαράς για την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.Θέλοντας, 25 χρόνια μετά, να αποτινάξουν οποιαδήποτε υποψία σχέσης τους με το καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας, μίλησαν για «κυβερνητική αδικία» στην Λαοκρατική Δημοκρατία.

«Η αυθαιρεσία μπορούσε να αντικαταστήσει οποτεδήποτε το Δίκαιο και τη Νομιμότητα» είπαν, ενώ δεν δίστασαν να πουν ξεκάθαρα ότι η ευθύνη ανήκε στο SED, ναι, στο κόμμα που «κληρονόμησαν» και, ναι, χαρακτηρίζουν την πτώση του Τείχους του Βερολίνου «μεγάλο κέρδος, ήταν και παραμένει»…